انتهای پیام
به گزارش روابط عمومی دانشگاه تهران، نتایج این تحقیق در مجله Elementa انتشارات دانشگاه کالیفرنیا منتشر شد.
محققان دانشگاه تهران پس از مطالعه جریان رودخانه های ایران در رودخانه های با داده های بیش از 30 سال، درصد کاهش متوسط سالانه جریان رودخانه را در ایستگاه های هیدرومتری مورد مطالعه اندازه گیری کردند.
او بیان کرد: کاهش جریان رودخانه ها نتایج ناخوشایندی را برای بسیاری از آب های کشور به همراه داشته است که نمونه بارز آن خشک شدن یا قرار گرفتن در معرض خشک شدن بسیاری از دریاچه ها، تالاب ها و سایر آب ها و همچنین پر نشدن مخازن است. . سدها (به ویژه در دو دهه گذشته) بوده است
عضو هیئت علمی دانشگاه تهران خاطرنشان کرد: با توجه به نتایج کمتر خوش بینانه مدل های اقلیمی برای آینده نزولات جوی و دما در ایران، نیاز به سیاست گذاران و تصمیم گیران کشور برای بهبود حکمرانی آب بیش از پیش احساس می شود. دانشگاهیان، راه حل های ارائه شده در تحقیقات دانشگاهی و همچنین مشارکت مردمی و پتانسیل سازمان های مردم نهاد برای مقابله با چالش آب مورد استفاده قرار گیرد.
استادیار دانشکده محیط زیست و مدیریت دانشگاه تهران خاطرنشان کرد: احداث سدها و توسعه فعالیت های کشاورزی از جمله عوامل انسانی موثر در کاهش جریان رودخانه ها در دوره مورد بررسی بوده است. علاوه بر این، بهره برداری بیش از حد از آب های زیرزمینی که منجر به افت شدید سطح آب در دوره مورد بررسی شد، عملا نقش آب های زیرزمینی را به عنوان تغذیه کننده رودخانه ها به عاملی برای تخلیه آب از این رودخانه ها تبدیل کرد.
وی افزود: در این مدت کاهش آبدهی منجر به تبدیل برخی رودخانه های دائمی به رودخانه های فصلی و همچنین تبدیل بسیاری از رودخانه های فصلی به رودخانه شده بود. در بررسی عوامل موثر بر جریان رودخانه ها مشخص شده است که عوامل انسانی بر عوامل طبیعی مانند بارندگی نقش غالب دارند.
به گزارش ای بی اس نیوز، دکتر روحاله نوری، استادیار دانشکده محیط زیست و حکمرانی دانشگاه تهران که این پژوهش را بر عهده داشت، گفت: با بررسی جریان رودخانه های ایران در رودخانه هایی که اطلاعات بیش از 30 سال دارند، به دست آمده است. نشان داد که در طول این 30 سال روند متوسط سالانه جریان رودخانه در 56 درصد از ایستگاه های هیدرومتری مورد مطالعه کاهش داشته است، یعنی بیش از 2.5 برابر در مقایسه با رودخانه های بزرگ جهان.