به گزارش خبرنگار اقتصادی خبرگزاری ای بی اس نیوز ، وزارت امور اقتصادی و دارایی در واکنش به اظهارات اخیر حجت الاسلام حسن روحانی درباره آمارهای اقتصادی دولت قبل با تاکید بر اینکه آقای روحانی از چه وضعیت اقتصادی صحبت می کند؟ دولت قطعا یک فصل با یک ماده واحد نیست. وی اعلام کرد: نفت، رشد اقتصادی افزایش یافته است، در بهار سال 1400 که رئیس دولت قبل رشد اقتصادی 6.7 درصدی را نمره قابل قبولی در نظر گرفت به گفته وی، رشد بخش نفت 36.6 درصد بوده است. در بخش ساخت و ساز منفی 11.3 درصد بود.
در اینجا جزئیات این توضیحات آمده است:
در سه ماهه اول سال 1400 به گفته آقای روحانی رشد اقتصادی 6.7 درصدی اتفاق افتاد و با این رشد اقتصادی که ایشان کشور را به دولت بعدی سپردند رشد مولفه های اقتصادی قابل توجه است. رشد بخش نفت 36.6 درصد، رشد بخش کشاورزی منفی 2.3 درصد، رشد بخش صنایع و معدن 1.7 درصد و رشد بخش ساخت و ساز منفی 11.3 درصد بوده است، البته بازنگری در این ارقام و رشد ادعایی رئیس دولت پیشین گویای همه چیز است.
وضعیت سه ماهه دوم که بار دیگر کارنامه عملکرد این دولت را تشکیل می دهد به این شرح است: رشد اقتصادی یک درصد، رشد در بخش نفت 5.4 درصد، رشد در بخش کشاورزی منفی 2.5 درصد، رشد اقتصادی بخش صنایع و معدن منفی 4.4 درصد و بخش ساختمان منفی 15.6 درصد است.
در عین حال باید گفت که این رشد 6.7 درصدی در بهار 1400 پس از رشد صفر در بهار 97، رشد منفی 4.8 درصدی در بهار 98 و رشد 0.7 درصدی ایجاد شد. در بهار 1998. بهار 1999. این منجر به رشد قوی شد، به طوری که تولید در بهار 1400 نسبت به بهار 96 تنها 2.2 درصد بیشتر بود، به طور متوسط 0.55 درصد در سال.
اما آقای روحانی از چه وضعیت اقتصادی صحبت می کند؟ کارنامه اقتصادی دولت قطعا فصلی نیست که رشد اقتصادی تنها با ماده نفتی افزایش یابد. رشد اقتصادی از سال 1992 تا 1999 یک روند سینوسی و با فراز و نشیب همراه بود. در واقع رشد سالانه دولت قبل در 8 سال گذشته علاوه بر کاهشی بودن، نوسانات شدیدی را تجربه می کند و وابسته به نفت است و اگر متوسط رشد اقتصادی دولت قبل را در نظر بگیریم حدود 1 درصد است و نه 4 درصد از سوی رئیس این دولت اعلام شد.
نمودار زیر رشد اقتصادی 8 ساله دولت قبل را نشان می دهد. رشد نوسانی با میانگین 1.1 درصد.
اگر رشد تشکیل سرمایه منفی را به این موارد اضافه کنیم، تصویر دقیق تری از عملکرد اقتصادی دولت قبل به دست خواهیم آورد. در سال 1391 (سال قبل از آغاز به کار دولت آقای روحانی) میزان تشکیل سرمایه ثابت ناخالص داخلی به قیمت های ثابت سال 1395، 399 میلیارد تومان بود که با شیب نزولی شدید در سال 1398 به 257 میلیارد تومان رسید. کاهش منفی 36 درصدی. نتیجه این حادثه کاهش شدید ظرفیت سرمایه گذاری و رشد اقتصادی در این دهه است. همچنین جذب سرمایه ایرانی به بازارهای سفته بازی و دلالی از دیگر معایب ایجاد شده در این دهه است. یعنی در دوره آقای روحانی نه تنها نسل فعلی به دلیل رشد کم دچار مشکل شدند، بلکه نسل های آینده نیز با این عملکرد دچار مشکل خواهند شد.
یکی دیگر از جنبه های مورد ادعای رئیس دولت سابق، حفظ معیشت مردم در داخل این دولت است. در این حوزه حافظه تاریخی مردم و آمار می تواند قضاوت کند. در سال 1391 (سال قبل از شروع دولت آقای روحانی) کل مصرف خصوصی کشور به قیمت سال 1395 معادل 710 هزار میلیارد تومان بوده و این شاخص در سال 1399 به 702 هزار میلیارد تومان کاهش یافته است که اگر رشد جمعیت را بیش از اینها در نظر بگیریم. 8 سال اگه فکر کنیم معنی صیانت از معیشت رو بهتر میفهمیم!!!
نمودار زیر درصد رشد سرانه مصرف واقعی خصوصی را نشان می دهد که به طور متوسط منفی 2.3 درصد است و کاهش رفاه عمومی را نشان می دهد.
اما از این آمار آقای روحانی به این نتیجه رسید که «تفاوت ما با این دولت فقط یک چیز بود، حمایت مردم»!
به نظر می رسد رئیس دولت قبل تا حد زیادی بر فراموشی افکار عمومی تکیه کرده بود. زیرا صحت ادعاهای آماری تنها با مراجعه به سایت بانک مرکزی و مرکز آمار قابل بررسی است.
شاید این آمار به ذهن مردم نرسد، اما هنوز برای افکار عمومی زود است که ضربه مهلکی را که دولت سابق به اعتماد شهروندان به بازار سرمایه در سال 1378 وارد کرد، فراموش کنند و بد نیست که آقای روحانی در بازار سرمایه حضور داشته باشد. همین وضعیت وقتی از حمایت مردمی صحبت می کند باید به قضاوت بازندگان بورس در سال 1999 فکر کند.
absnews
