چشم انداز روابط اقتصادی جمهوری اسلامی ایران و آفریقا

اولین سوال من از شما این است که زیمبابوه چقدر برای ایران اهمیت دارد؟
علیپور دلجو: زیمبابوه یکی از کشورهای همسو با جمهوری اسلامی ایران و کشوری محصور در خشکی است که باید محصولات و کالاهای خود را از طریق بندر بیرا موزامبیک و از طریق آفریقای جنوبی وارد یا صادر کند. جمهوری اسلامی ایران بیشترین واردات را داشته است، طبق آمار گمرک جمهوری اسلامی ایران حدود 6 میلیون دلار واردات از زیمبابوه داشتیم که قابل افزایش است، در تمام زمینه های کشاورزی صنعتی می توانیم با آن کشور همکاری کنیم تا داشته باشیم.
سوال: آیا اطلاعات بیشتری در مورد توافقات انجام شده و این اسناد امضا شده دارید؟
علیپور دلجو: به نظر می رسد با توجه به سفر رئیس جمهور به آفریقا، فعالیت بخش خصوصی در این قاره به ویژه در این سه کشور توسعه پیدا کند، چرا که این کشورها از پتانسیل بالایی برای همکاری با ایران برخوردار هستند و می توانند از نقاط مختلف با ایران همکاری کنند. ما می توانیم در همه زمینه هایی که جمهوری اسلامی ایران در آنها فعال است چه پزشکی و چه مهندسی حضور داشته باشیم و در سایر زمینه ها همکاری داشته باشیم.
سوال: جناب آقای علیپور دلجو، شما مشاور اتاق بازرگانی ایران و آفریقا هستید. در این سال ها روابط ما با آفریقا آنطور که باید خوب نبود، از نظر سیاسی این سفر بعد از 11 سال مانند سفر رئیس جمهور ایران به قاره آفریقا انجام می شود. روابط اقتصادی طبیعتا بازتاب این روابط سیاسی است، اما کشورهای دیگر منطقه ما که وضعیت مشابهی دارند مانند ترکیه، عربستان سعودی، امارات متحده عربی، قطر روابط اقتصادی بالایی با آفریقا دارند، مانند سایر کشورهای جهان. مانند چین، ایالات متحده و اروپا. چرا ایران از بقیه عقب است؟ کشورهای جهان مرتبط با آفریقا؟
علیپور دلجو: به نظر من دولت محترم باید سیاست و برنامه ریزی قوی برای آفریقا داشته باشد. زمانی که ما در سال 1370 شروع به کار کردیم، هنوز جمهوری ترکیه به بازار آفریقا، حتی چینی ها نفوذ نکرده بود و در آن زمان تنها ما بودیم. دلیلش هم این است که مدتی وارد بازار می شویم و از بازار خارج می شویم. به نظر من باید منسجم پیش برویم. باید برنامه های نمایشگاهی کشورمان در آفریقا را مانند گذشته افزایش دهیم.
سوال: آیا دولت به بخش خصوصی ایران کمک می کند تا به آفریقا برود و ارز برای کشور کسب کند؟
علیپور دلجو: البته به این دلیل است که دولت سیاست گذار است و بخش خصوصی موتور محرکه این بحث و ورود به بازارها است.
سوال: به طور کلی تر، اگر بخواهیم آفریقا و زیمبابوه را از روی تصاویری که از این سفر دیده ایم ببینیم، آنها از نظر سیاسی با ما بسیار همراه هستند. ما با کشورهای دیگر دنیا همین مشکل را داریم. سوریه، اما ما نه. آنقدر که باید در این کشورها سهم بازار داریم. از اصل داستان چه می دانید؟
علیپور دلجو: به نظر من عوامل متعددی در این مشکل وجود دارد. به نظر من این مشکل مربوط به همان کشور زیمبابوه است که شما اشاره کردید. ما بیشترین واردات را از این کشور داریم. ویزای ایران در فرودگاه صادر می شود یعنی متأسفانه در این 55 کشوری که در آفریقا هستند فقط تاجران ما به راحتی نمی توانند وارد شوند.
سوال: اصولا فکر می کنم ما فقط در 18 کشور سفارت داریم؟
علیپور دلجو: بله، ما در 18 کشور سفارت داریم از جمله سفارت ایران در زیمبابوه، سفارت در اوگاندا و همچنین سفارت در کنیا داریم. به نظر من با توجه به تحریم هایی که وجود دارد، بانک مرکزی باید کمک کند. ، باید با بانک مرکزی آنجا قرارداد ببندند و تفاهم نامه داشته باشند. اگر آنها آنجا باشند، معامله گران خودشان را تضمین می کنند. بانک مرکزی ما خود تجار را تضمین می کند. بعد از مبادلات، مثلاً ظرف یک سال، می نشینند و بین خودشان محاسبات می کنند. این امر باعث جلب توجه معامله گران در بازار آفریقا خواهد شد. ما زیمبابوه نداریم به دلیل هزینه بالای حمل و نقل زمینی که متأسفانه سوخت بالاست مثلاً با کنیا می بینید تجارت بیشتری داریم که در کنار دریا و دریانوردی جمهوری اسلامی است. ایران به این کشور.
سوال: من یک سوال آخر دارم، لطفا به این سوال به طور خلاصه پاسخ دهید. چشم انداز رابطه ما با آفریقا را چگونه می بینید؟
علیپور دلجو: من خیلی خوب می بینم، هزاره سوم متعلق به آفریقاست، نیروی کار ارزان، می خواهم به شما بگویم که علاقه آنها به همکاری با جمهوری اسلامی ایران، رشد توسعه اقتصادی 4 و 5 برای این کشورها باعث شده است که به غیر از کشور ما، کشورهای دیگری مانند ترکیه و امارات متحده عربی، کشور زیمبابوه است که شما نام بردید. 40 درصد از پنج و نیم میلیارد دلار واردات متعلق به امارات است که در قالب صادرات مجدد با این کشور همکاری می کند.
پایان