دولت سیزدهم ؛ چالش ها و فرصت ها

علاوه بر نتایج مثبت کوتاه مدت دولت ریاست جمهوری ، نتیجه بلند مدت قضاوت های افکار عمومی در مورد دولت ریاست جمهوری به متغیرهای پلیس بستگی دارد. به نظر می رسد قضاوت درازمدت دولت اصلی تحت تأثیر وضعیت بازارهایی مانند ارز ، سکه ، طلا ، مسکن و خودروها در یک دوره طولانی مدت است. بنابراین ، واکنش مثبت فعلی به دولت غالب باید “شکننده” و مقطعی تلقی شود.

این بسته احتمالاً شامل اقداماتی برای بازسازی و از بین بردن ساختار تحریم ها ، شناسایی و کورسازی ایران با دور زدن تحریم ها ، ایجاد ائتلاف های منطقه ای علیه ایران با محوریت پان ترکیسم و ​​پان عربیسم ضد ایرانی ، حذف ایران از تجارت ترانزیت جاده ها و ایجاد داخلی خواهد بود. بحران ها بر تجزیه طلبی ، فعال سازی مسیرها علیه ایران در سازمان های بین المللی مانند شورای امنیت و غیره متمرکز خواهند شد.

با سابقه ای درخشان در زمینه ایمن سازی ، دولت اصلی انگیزه های مثبتی را به افکار عمومی ارسال کرده است. نظرسنجی مرکز نظرخواهی جهاد دانشگاهی نشان می دهد که امیدها برای سرنگونی دولت در سپتامبر از ماه آگوست به طور پیوسته افزایش یافته است. کاهش قیمت اقلامی مانند سیمان و آهن نیز در جلب توجه رسانه ها به وضعیت سیمان در دولت روحانی مثر بوده است. تا اینجا ، می توان گفت که دولت اصلی از فرصت “اختلال اجتماعی افکار عمومی” استفاده کرده است.

علاوه بر موارد فوق ، که به نظر می رسد مهمترین عامل در فرصت ها و چالش های پیش روی دولت اصلی در حوزه داخلی است ، وضعیت سیاست خارجی ایران و روابط بین الملل نیز یکی از اساسی ترین مشکلاتی است که دولت با آن روبروست.

این مشکل در کنار عدم شفافیت در ساختار اقتصادی ایران ، منجر به فساد اقتصادی و رانت گسترده در حوزه تجارت خارجی شده است. خلاص شدن از آن آسان نخواهد بود. لغو تخصیص 4200 دلار برای واردات ، شوک روانی بزرگی به قیمت کالاهای وارداتی وارد می کند و ادامه این تخصیص مشکلات قدیمی را دوام می آورد.

به گزارش ABSNEWS ، سعید طلوعیان ، عضو سابق شورای مرکزی اتحادیه دانشجویان اسلامی در یادداشتی نوشت: پیروزی و استقرار دولت ریاست جمهوری شاهد تولید ادبیات مهم در این زمینه در رسانه ها بود. به

تغییرات عمیق در افکار عمومی در مورد عملکرد دولت و حاکمیت ، و همچنین تضعیف یا فربه شدن سرمایه اجتماعی نظام سیاسی ، به زمان بیشتری نیاز دارد. یکی از مهمترین شاخصهایی که تأثیر بسزایی در این زمینه خواهد داشت ، وضعیت “تاب آوری اجتماعی” است که در سالهای اخیر به دلیل شرایط اقتصادی و روانی به میزان قابل توجهی کاهش یافته است. انعطاف پذیری اجتماعی در شرایط منفی اقتصادی می تواند احتمال “اخلال اجتماعی” افکار عمومی را برای دولت افزایش دهد. متغیری که البته در دولت اصلی وجود ندارد. بنابراین ، یک نکته بسیار مهم در مورد احتمال اختلال اجتماعی ، حالت تاب آوری اجتماعی است.

موضوع تحریم ها و گسترش دامنه تحریم های اقتصادی در سال های اخیر را می توان مهم ترین متغیر در “اقتصاد سیاسی” ایران دانست. بسیاری از تصمیمات اقتصادی مهم دولت در سال های اخیر که باعث تغییرات گسترده و تأثیرات عمیقی بر ساختار سیاسی کشور شده است ، با طرح تحریم ها موجه شده است. به عنوان مثال ، نحوه اختصاص یارانه های دولتی در سال های اخیر که مهمترین نماد آن 4200 دلار بود ، واضح ترین نمونه از تأثیر عمیق ادبیات تحریم ها بر اقتصاد بود. سیاست ایران.

به نظر می رسد که این اقدامات را می توان تا اندازه اظهارات نفتالی بنت ، نخست وزیر رژیم صهیونیستی ، در دیدار با جابیدن بر اساس استفاده از استراتژی “مرگ توسط هزار ضربه با چاقو” علیه ایران ، اندازه گیری کرد. برنامه ای که بر اساس استفاده از مجموعه ای از اقدامات دیپلماتیک و نظامی علیه ایران ، به جای استفاده از اقدامات بزرگ انجام شده است. بنابراین ، قابل پیش بینی است که اقداماتی طراحی شود که مجموعه ای جامع از اقدامات علیه ایران را تشکیل دهد.

به طور کلی ، مهمترین چالشی که رژیم در سالهای اخیر و به ویژه دولت ایران با آن روبرو بوده است ، کاهش شاخص های مربوط به “سرمایه اجتماعی و اعتماد” به دولت است. به نظر می رسد این شاخص به دلیل عملکرد دولت روحانی و شرایط بد اقتصادی در وضعیت نامطلوبی قرار دارد. از آنجایی که اعتماد مردم به سیاست های اعلام شده از سوی دولتها پیش شرط همکاری و همکاری مردم با اقدامات دولت است و سرمایه اجتماعی نقش مهمی در شکل گیری دیدگاه مردم در مورد حکومتداری دارد ، وضعیت کنونی ممکن است مانعی در برابر دولت اصلی باشد.

بنابراین ، موضوع تحریم ها و تأثیر آن بر اقتصاد ایران همچنان به عنوان یک متغیر پایدار و به عنوان یک مکانیسم فشار م effectiveثر بر ایران عمل خواهد کرد ، اما به نظر می رسد مکانیسم های پوسته پوسته شدن و روندهای فشار بر ایران در زمینه سیاست خارجی و اقتصاد “استراتژی جدید” بسیار محتمل است. زیرا علاوه بر تداوم تحریم های قدیمی ، امکان شناسایی راه های دور زدن تحریم های ایران در بلند مدت نیز وجود خواهد داشت. علاوه بر این ، به نظر می رسد که ایران باید منتظر اقدامات بعدی کشورهای متخاصم باشد ، اقداماتی که ممکن است پتانسیل اقتصادی ایران در منطقه و ارتباط ایران با اقتصاد منطقه ای و جهانی را مورد هدف قرار دهد. در سال های اخیر تلاش های زیادی برای حذف ایران از مسیرهای ترانزیتی اقتصاد جهانی انجام شده است و یکی از نمونه های اخیر آن اقدامات آذربایجان و ترکیه برای قطع ارتباط ایران است.ایران با قفقاز و اروپا از طریق ارمنستان.

تغییر دولت می تواند فرصتی برای دولت برای تغییر وضعیت سرمایه اجتماعی باشد. زیرا تغییر دولت عموماً به عنوان “گسست اجتماعی” و فرصتی برای افکار عمومی عمل می کند تا به دولتمردان جدید فرصت قضاوت در مورد عملکرد دولت را بدهد. این فرصت کوتاه برای قضاوت افکار عمومی ، حداقل می تواند به عنوان یک موقعیت خنثی در شکل گیری ذهنیت عمومی درباره سوابق دولت تلقی شود. بنابراین ، این اختلال اجتماعی در افکار عمومی فرصتی کوتاه و ارزشمند را برای هر دولتی ارائه می دهد.