سفیر عجیب ایران چه می کند؟

به گزارش ای بی اس نیوز، در این مطلب آمده است: آهسته اما گرم و پیوسته صحبت می کند; درباره انسان، نظم جهانی، سیاست، دین و مفاهیمی از این دست. از رویاها و غم هایش می گوید. صحبت های یک شاعر دیپلمات بسیار شنیدنی است. دکتر دراگو استامبوک سفیر جمهوری کرواسی در تهران است. او دکتری بود که سال ها در لندن کار کرد و در تحقیقات بیماری کبد و واکسن ایدز مشارکت داشت. از زمان فروپاشی یوگسلاوی، او به عنوان سفیر کرواسی در کشورهایی مانند برزیل، کلمبیا، ونزوئلا، هند، سریلانکا، مصر، ژاپن، کره جنوبی، پاکستان و ایران خدمت کرده است.

خوش می گوید ورود او به سیاست، پس از تشکیل کشور کوچک کرواسی، برای کمک به کاهش رنج مردم بود. همانطور که در حرفه پزشکی خود به بیماران کمک می کرد. سفیران و دیپلمات ها عموماً یک چیز مشترک دارند: نگرش دیپلماتیک خشک و تشریفاتی. دراگو استامبوک اما احساسات قوی دارد. او در نتیجه مطالعه و تجربه تاریخ، فلسفه و فرهنگ های مختلف جهان به بینش های جالبی دست یافته است که در غزلیات او مشهود است. او همچنین شاعری با بیش از 70 مجموعه شعر به زبان های مختلف است که وقتی از رنج های انسانی صحبت می کند، احساساتش فوران می کند.

این شاعر و سیاستمدار که خاطرات کودکی اش در جزیره ای در کرواسی (یوگسلاوی) در ویرانه های به جا مانده از جنگ جهانی دوم شکل گرفته است، تحلیل های جالبی هم از جنگ بالکان دارد. رنج مردم در جنگ را با تمام وجود درک می کند و از آن عصبانی و ناراحت است. استامبوک که سابقه دوستی با مادر ترزا را نیز دارد، پس از حمله به کشورش و کشتار مردم در جنگ های بالکان، سیاستمدار شد، اما همیشه شاعر بود. او اسطوره ها را می شناسد و در تمام نقاط جهان که مأموریت دارد با مفاهیم اساطیری این کشورها ارتباط خوبی برقرار کرده است.

جناب سفیر هم در اشعارش دل خوشی ندارند. او با زبانی نه چندان ساده، به گونه ای که گاه پیچیده می شود، از حرف زدن و تصویرسازی مرد، زندگی و مرگش دست نمی کشد. دراگو استامبوک که در پایان ماموریت خود در ایران به سر می‌برد، با یک کوله پشتی سنگین از این سفر که در سال 2019 آغاز شده است، می‌رود. شامل 2 کتاب به زبان فارسی، چندین رویداد فرهنگی از جمله درباره خودش و مصاحبه های مطبوعاتی و مطالعات فرهنگ باستانی ایران به ویژه ایران باستان. جالب است بدانید که به گفته این متفکر اروپایی، نام ملت کرواسی نیز مانند سایر معتقدان به آن، از منطقه ای از شرق ایران در زمان امپراتوری ایران آمده است.

دراگو استامبوک سیاستمدار و شاعری است که بیشتر به مردم و صلح می اندیشد تا به سیاست و شعر.

او اکنون که این مقاله منتشر شده، در جستجوی شمس تبریزی به آذربایجان شرقی و غربی سفر کرده است.

این بخشی از شعر دراگو استامبوک در توصیف کوه دماوند است:

دماوند، کوه قدیم، کوه جدید،
ای نگهبان آتش آتشفشان،
پا در یخ و برف
ای دریاچه یخ زده در دل دهانه،
ای البرزشاه – ای ساحل قهرمانان دین زرتشت.

ای شعر تکه تکه با گریه های مکرر

ای زیبایی لبریز از عظمت،

آرامشی دور از هیاهو و طوفان
نگاه برفی تو در گسل ها آهوان کوهی و یوزپلنگ را دنبال می کند.
من تو را می خواهم
ای دماوند
ای پیوند عشق آسمانی و زمینی.

در خاطرات، چمن‌ها مانند یک وطن جدید رژه می‌روند.

و روی سینه ات؛ نهرها را پاک کن، فاتحان از سنگ و صخره،

در راه زاگرس

به خلیج فارس،

تا هرمز…

(تهران، ۲۷ اردیبهشت ۱۳۹۸

ترجمه فارسی: ابتهاج نوایی)

انتهای پیام