دستاوردهای قبلی مذاکرات وین نباید هدر رود/ پکن و مسکو از پرداخت هزینه برای ایران خودداری می کنند

به یاد بیاورید که سال گذشته کنگره ایالات متحده هنوز اقدام قابل توجهی برای خراب کردن بازگشت دولت بایدن به برجام انجام نداده بود و امروز – به دلیل اتلاف وقت – قانون فشار حداکثری – که قصد دارد دوران ترامپ را مقید کند. او گفت، تحریم‌ها. و لغو آن را برای بایدن از نظر قانونی الزام آور کنید – او در حال حاضر حداقل 109 حامی (یا حامی) در کنگره دارد! بنابراین، اگر ایران نتواند به موقع با مقامات دولت بایدن در وین به توافق برسد تا متعاقباً اقدامات هوشمندانه دیپلماتیک، سیاسی و اقتصادی برای تقویت توافق را آماده کند، هر توافقی ممکن است با گذشت زمان عملاً “غیر ممکن” شود!

یک کارشناس ارشد مسائل بین الملل گفت: «رفع کامل تحریم ها» یکی از عناصر ضروری برای توسعه و رفاه اقتصادی کشور است، اما نه همه آنها. وی افزود: معتقدم برای «اطمینان» از ادامه لغو تحریم‌ها و ارائه حداکثری سایر عناصر توسعه، لازم است ایران در کنار مذاکرات وین و مذاکرات منطقه‌ای با همسایگان خود، «بسته پیشنهادی» را به جهان ارائه کند. اختیارات، “او گفت. و مشخص کند که چه برنامه ای و در چه قالبی آماده بحث در آن است.

اگر دستاوردهای دوره های قبلی مذاکرات وین از بین برود، دیگر به صفر برنمی گردیم! برعکس، به نقطه زیر صفر می رسیم

نصری خاطرنشان کرد: حقیقت این است که با توجه به گزارش‌های منفی و آشفتگی‌های جدید بین ایران و آژانس – و با توجه به سابقه مخالفت سرسختانه برخی از مقامات فعلی دولت با برجام – سرزنش ایران را کار سختی نمی‌داند. در واقع با توجه به این نکات، اگر تیم مذاکره کننده جدید دستاوردهای دوره قبل را به رسمیت نشناسد یا خواستار تغییرات اساسی شود، متهم کردن اصولاً دولت ایران به «خروج» و راه کار برای طرف مقابل دشوار نخواهد بود. به مذاکرات انحراف به رویارویی و “فشار چند جانبه”. در این زمینه، من فکر می‌کنم که ابتدا باید به صراحت دستاوردهای گذشته را – که محصول رایزنی‌های چند ماهه مقامات ارشد ایران با چندین قدرت جهانی است – بشناسیم و سپس طرفین را به طور جدی و در صورت لزوم با انعطاف متقابل مذاکره کنیم. برای پیشبرد.

وی در این خصوص افزود: معتقدم اگر دستاوردهای دوره های قبل از بین برود حتی به صفر هم نمی رسیم! برعکس، به نقطه زیر صفر می رسیم که همه کشورها – علیرغم سابقه و بدهکاری آمریکا – «ایران» را مقصر شکست می دانند، آن هم با تمام هزینه هایی که بابت موقعیت متهم برای ایران همراه است! در واقع، اجماع و همسویی مجدد طرف مقابل با ایران، راه را برای فشارهای «چند جانبه» – از جمله از طریق شورای امنیت – مانند دوران پیش از برجام، به جز این بار، هموار خواهد کرد.برگه مذاکره»هم سوخته و گزینه های سیاسی و دیپلماتیک محدودتر روی میز بمان

نصری تاکید کرد: معتقدم دورنمای مذاکرات طولانی مدت هم شانس موفقیت مذاکرات وین را افزایش می دهد و هم ادامه رفع تحریم ها را تا حد زیادی تضمین می کند. در واقع، بعید است که رئیس جمهور بعدی ایالات متحده بتواند مجدداً شورای امنیت سازمان ملل را ترک کند، اگر خروج او منجر به شکست مذاکرات جامع و بلندمدت در مورد مسائل عمده امنیتی و حقوق بشر شود.

رضا نصری در پاسخ به این سوال که با توجه به تاکید ایران بر نتیجه این مذاکرات و برخی موانع بر سر راه تکمیل این پرونده، تا چه اندازه می توان به موفقیت این مذاکرات در یک روند کوتاه امیدوار بود؟ وی خاطرنشان کرد:نتیجه گرابر وجود مذاکرات تاکید شد، این نکته مثبتی است و عزم نظام و دولت را برای حل مسئله هسته‌ای نشان می‌دهد، اما فکر می‌کنم در اصطلاح ترکیبی «نتیجه‌گرا» نباید واژه تعریف شود.نتایج“فقط به”لغو کامل تحریم هاو لازم است تعریفی گسترده تر و کاملتر ارائه شود. در واقع بهتر است بگوییم آنچه ما از تعامل با قدرت‌های جهانی می‌خواهیم «هموارسازی مسیر توسعه اقتصادی ایران» است و سپس ببینیم برای رسیدن به آن هدف به چه عناصری نیاز داریم تا بتوانیم آن را محقق کنیم. چه چیزی در تعامل با قدرت های جهانی ممکن است… مثلاً می دانیم که «توسعه» مستلزم تجارت آزاد بین المللی، ارتباط بانکی و مالی آسان با جهان، شهرت، استانداردسازی فضای کسب و کار، سرمایه گذاری، انتقال فناوری، خودکفایی انرژی است. ، ثبات منطقه ای، ثبات سیاسی، امنیت و پایان تنش های پرهزینه و فرسایشی. . حالا برای رسیدن به هدف توسعه بپرسم با تعامل هر چه بیشتر با این قوا می توان کدام یک از اینها را فراهم کرد تا بتوانیم در آن مسیر برنامه ریزی و برنامه ریزی کنیم.

وی گفت: «رفع کامل تحریم‌ها» یکی از عناصر ضروری برای توسعه و رفاه اقتصادی کشور است، اما نه همه آن. و اگر نتیجه نهایی خود و هدف مذاکره را به این یک عنصر محدود کنیم، حتی با فرض لغو تحریم ها، همچنان با خلأهای جدی، خرابکاری ها و چالش های جدی در روند توسعه مواجه خواهیم بود.من معتقدم برای «اطمینان» از ادامه لغو تحریم‌ها و ارائه حداکثری سایر عناصر توسعه، لازم است ایران – در کنار مذاکرات وین و مذاکرات منطقه‌ای با همسایگانش – «بسته‌ای» از پیشنهادات ارائه کند. به قدرت های جهانی او آماده است در مورد آن صحبت کند، تحت چه برنامه ای و در چه شکلی.

این کارشناس ارشد امور بین الملل در پاسخ به این سوال که موانع و چالش های احتمالی پیش روی هر یک از طرف های مذاکره کننده یعنی ایران، 1+5 و آمریکا در جریان مذاکرات وین چیست؟? او گفت: «دولت بایدن برای بازگشت به میز مذاکره خیلی دیر شده است. دولت جدید ایران از ماه اوت پای میز مذاکره نبوده است. در مجموع، انتقال قدرت در دو کشور این روند را بیش از حد به تاخیر انداخت و بر پیچیدگی مذاکرات افزود. در واقع از سال گذشته هم پیچیدگی های سیاسی به این روند افزوده شد و هم با تصویب قانون اقدام راهبردی مجلس، پیچیدگی های حقوقی نیز به این معادله اضافه شد. در همان زمان، روابط ایران و آژانس – که متعادل و معقول بود – بار دیگر با هم مواجه شد. پس از آن، به مرور زمان، متغیرهای جدید بر پیچیدگی مذاکرات می افزایند. درگیری نظامی محدود در منطقه یا در آبهای خلیج فارس، تعقیب خرابکاری و تشدید ماجراجویی های اسرائیل، تحولات سیاسی نامطلوب در آمریکا و اروپا (از جمله در زمان انتخابات ریاست جمهوری فرانسه)، احیای امنیت. قطعنامه های شورا، تصویب قطعنامه منفی یا عزل ایران تصمیم شورای امنیت توسط شورای حکام آژانس، پیروزی جمهوری خواهان در انتخابات میان دوره ای، تصویب قانون خرابکاری در کنگره یا راه اندازی مجدد اینارا. (قانون بازنگری توافق هسته ای ایران) همگی نمونه هایی از عواملی هستند که احتمالاً منجر به انحراف و شکست مذاکرات می شوند.

نصری همچنین در پاسخ به این سوال که به نظر او نقش کشورهایی مانند چین و روسیه چگونه این مذاکرات را پیش خواهند برد؟ وی گفت: «فراموش نکنیم که با وجود همه رقابت ها، چین همچنان مهم ترین شریک تجاری ایالات متحده است. بعد از آمریکا، اتحادیه اروپاست. یعنی چین وابستگی ها، منافع مشترک و روابط عاقلانه و کاملاً مشخص با غرب دارد. در عین حال، چین خود را به عنوان قدرت اقتصادی پیشرو در جهان می بیند که مشروط به تنش زدایی و مشروط به ادامه روابط تجاری با ایالات متحده است. بر این اساس، چین در چارچوبی از موضع معقول ایران و روند مذاکرات حمایت خواهد کرد، اما به هیچ وجه روابط خود با آمریکا و غرب را فدای احیای برجام، سازمان ملل یا منافع ایران نخواهد کرد. روسیه نیز تا زمانی که نگران پیشرفت هسته ای ایران نباشد، از موضع ایران دفاع خواهد کرد، اما روسیه برای حمایت از ایران هزینه ای نخواهد پرداخت.