طبق پیش بینی های انجام شده، اسکار به فیلمی رای داد که چندان مورد پسند مردم قرار نگرفت و البته نقدهای تندی هم داشت تا سهم قابل توجهی از مهم ترین جوایز را به خود اختصاص دهد. این نشان داد که سلایق و شاخص های آکادمی تفاوت محسوس و متمایز با دنبال کنندگان سینما دارد. شاید شگفت‌انگیزترین چیز در مورد مراسم این باشد که بسیاری از فیلم‌هایی که قبلاً رقبای قدرتمندی برای جوایز بزرگ به نظر می‌رسیدند، از جمله تار، بانشی اینیشرین، افسانه‌ها و الویس، همگی دست خالی به خانه بازگشتند. به هر حال نود و پنجمین دوره جوایز اسکار صبح دیروز (13 مارس به وقت محلی) در سالن دالبی تئاتر لس آنجلس برگزار شد.
فیلم علمی تخیلی «همه چیز، همه جا و ناگهان» به کارگردانی دنیل کوان و دانیل شاینرت در یازده حوزه نامزد شد و در نهایت هفت جایزه از جمله بهترین فیلم و بهترین کارگردانی را از آن خود کرد. این فیلم برنده بهترین تدوین و بهترین فیلمنامه اورجینال نیز شد. همچنین برای اولین بار یک زن سیاه پوست موفق شد برای دومین بار برنده تندیس طلایی اسکار شود. روث کارتر دومین جایزه بهترین طراحی لباس را برای فیلم Black Panther: Wakanda Forever دریافت کرد. همچنین برای اولین بار جایزه بهترین آهنگ به یک فیلم هندی تعلق گرفت. از بین بیست نامزد مرد و زن در نقش های اصلی و مکمل، 16 نفر برای اولین بار نامزد دریافت جوایز مربوطه شدند. تعجب آور نیست که هر چهار جایزه به این افراد تعلق گرفت. در این میان، جوایز مرد نقش اول و زن به دو بازیگر بسیار متفاوت رسید. میشل یئو، ستاره «همه چیز، همه جا و یکباره» برنده جایزه بهترین بازیگر زن شد و اولین بازیگر زن آسیایی شد که این افتخار را به دست آورد. جایزه بهترین بازیگر مرد نیز به برندان فریزر برای فیلم «نهنگ» تعلق گرفت.
حواشی مراسم
امسال جیمی کیمل مجری این مراسم بود و با اشاره به موضوع بحث برانگیز سیلی زدن ویل اسمیت به کریس راک، مجری مراسم اسکار سال گذشته، گفت: ما می خواهیم خوش بگذرانیم، می خواهیم احساس امنیت کنیم و مهمتر از همه ما می خواهیم. در نتیجه، ما قوانین سختگیرانه ای وضع کرده ایم. “اگر کسی در این اتاق در هر زمانی در طول مراسم مرتکب خشونت شود، اسکار بهترین بازیگر مرد را دریافت می کند و می تواند یک سخنرانی 19 دقیقه ای داشته باشد. کی هوی کو آن که برای بازی در فیلم «همه چیز همه جا به یکباره» برنده اسکار بهترین بازیگر نقش مکمل مرد شد و توانست برندان گلیسون، برایان تایری هنری، جود هیرش و بری کیوگان را پشت سر بگذارد. اشک در چشمانش حلقه زده بود: “مادر من 84 ساله است و از خانه من را تماشا می کند. مادرم تازه اسکار گرفته است! سفر من از یک قایق شروع شد. یک سال را در یک کمپ پناهندگان گذراندم و من به بزرگترین صحنه هالیوود رسید. می گویند چنین داستان هایی فقط در فیلم ها اتفاق می افتد. من نمی توانم باور کنم که این اتفاق برای من افتاده است.”
اما میشل یئو، بازیگر 60 ساله مالزیایی الاصل که برای بازی در «همه چیز همه جا یکباره» به اولین بازیگر آسیایی برنده اسکار بهترین بازیگر زن تبدیل شد، در بخشی از سخنرانی خود خطاب به پسران و دختران کوچک گفت: «این نماد امید.” و امکان پذیر است. این ثابت می کند که باید رویاهای بزرگ داشته باشید و رویاها به حقیقت می پیوندند.”
رکورد آسیا
مهمترین ویژگی به یاد ماندنی اسکار امسال داستان بود. با کمک دو بازیگر تاریخی آسیایی و اهدای جایزه به میشل یو به عنوان بهترین بازیگر نقش اول زن و که هوی کوان به عنوان بهترین بازیگر نقش مکمل مرد برای فیلم “همه چیز همه جا یکباره”، دو بازیگر آسیایی این جوایز را از آن خود کردند. برای اولین بار در سال جاری . پیش از این یو جونگ یون برای فیلم «میناری» و میوشی اوماکی برای فیلم «سایونارا» دو بازیگر زن آسیایی برنده اسکار بهترین بازیگر نقش مکمل مرد شده بودند. همچنین در این سال، روث ای. کارتر برنده اسکار بهترین طراحی لباس شد و اولین زن سیاهپوستی بود که دو جایزه اسکار را برد. همچنین آهنگ ناتو ناتو با دریافت جایزه بهترین آهنگ اورجینال اولین پیروزی هند در این بخش را رقم زد.
ایرانی ها در مراسم اسکار
در این دوره از اسکار دو ایرانی نیز حضور داشتند. سیروس نشاواد و داریوش خنجی به ترتیب نامزدهای بهترین فیلم کوتاه و بهترین فیلمبرداری شدند. سیروس نشواد کارگردان، تهیه کننده و فیلمنامه نویس فیلم کوتاه هفده دقیقه ای «چمدان قرمز» محصول کشور لوکزامبورگ است که داستان یک نوجوان ایرانی را روایت می کند که توسط پدرش برای ازدواج با مردی بزرگتر به لوکزامبورگ فرستاده می شود. اما در نهایت تام برکلی و راس وایت برای فیلم «خداحافظی ایرلندی» موفق به کسب این جایزه شدند. داریوش خنجی فیلمبردار کهنه کار هالیوود نیز برای فیلمبرداری «باردو» به کارگردانی الخاندرو گونزالس ایناریتو نامزد دریافت جایزه اسکار شد که در نهایت به جیمز فرند، فیلمبردار فیلم «در جبهه غربی خبری نیست» رسید.
