خسارت میلیاردی تاوان ضعف مدیریتی فدراسیون بوکس

به گزارش ” ای بی اس نیوز ورزشی” و به نقل از ای بی اس نیوز، یکشنبه 24 خردادماه با حذف مهدی پرویزی در رینگ رقابت های بوکس المپیک تایلند، مشخص شد که بوکس ایران در بازی های المپیک تایلند نماینده ای نخواهد داشت. پاریس برای اولین بار پس از 8 حضور متوالی، مهمترین رویداد ورزشی جهان غایب خواهد بود.

اتفاقی که 18 ماه پس از ریاست روح الله حسینی و 11 ماه پس از ریاست فدراسیون بوکس رخ داد، نشان داد که وضعیت این ورزش قدیمی در ایران خوب نیست. البته بعد از حذف 7 بوکسور ایرانی و از دست دادن فرصت کسب سهمیه المپیک پاریس; رئیس جوان این فدراسیون نیز مانند عملکرد ضعیف بوکس در بازی های آسیایی 2022 هانگژو بلافاصله عذرخواهی کرد و دلایل این اتفاق را به گذشته و کمبود جوانی در بوکس ایران و همچنین این سوال مرتبط دانست. از داوری

در عین حال، گویا روح الله حسینی به کلی فراموش کرده بود که بوکس ایران با وجود همین شرایط نامساعد، اولین مدال بوکس جهان را برای ایران کسب کرده بود و البته حدود 13 ماه قبل از قهرمانی در المپیک 2020 توکیو، موفق به کسب دو سهمیه شده بود توسط دوستانش مورد سوال قرار گرفت و بارها اعلام شد که با پول خریداری شده است و از هر لحاظ تلاش شد تا عملکرد بوکسور شایسته کشورمان و کادر فنی گذشته زیر سوال برود.

حسینی به جای مصاحبه باید حداقل چند روزی را در مورد دوران مدیریتی 18 ماهه خود می گذراند تا بفهمد چه اتفاقی افتاده است: بوکس ایران با وجود هزینه های میلیاردی از هر نظر شکست خورده است. قطعا همه کارشناسان و پیشکسوتان بوکس ایران مانند حسینی به خوبی می‌دانند که موفقیت مستلزم برنامه‌ریزی چندین ساله است، اما در این مدت هیچ نشانه‌ای از برنامه‌ریزی بلندمدت و حتی کوتاه‌مدت در درون فدراسیون بوکس دیده نمی‌شود. بنابراین ما شاهد چنین شکست هایی نیستیم. عملکرد فدراسیون بوکس در این مدت مشخص بوده و با خروجی همراه نخواهد بود. زیرا اغلب کارشناسان می‌دانستند که نتایج آنها منجر به شکست بزرگ‌تر می‌شود.

بوکس ایران زمانی شکست خورد که تنها چند روز پس از رهبری حسینی، به جای تلاش برای ایجاد اجماع و نگاه بلندمدت با تشکیل کمیته فنی، تصمیم به تغییر کادر فنی ملی پوشان شد. تغییر سرمربی با توجه به تغییرات مدیریتی فدراسیون حق طبیعی هر رئیسی است و در نگاه اول به هیچ وجه ایرادی ندارد اما مشکل این بود که بدون داشتن گزینه و صرفا تسویه حساب شخصی اتفاقات گذشته بود. ، از شرکت کنندگان پرسیده شد که چه کسی حضور داشت. سرمربی تیم ملی؟

بوکس ایران زمانی شکست خورد که حسینی سعی کرد در ترکیب همکاران فدراسیون و کادرفنی تیم ملی به هر یک از پیروانش جایگاهی به جای شایسته سالارانه و برنامه محور بدهد. بدون اینکه ببیند آیا این افراد توانایی بر عهده گرفتن این مسئولیت را دارند یا خیر و بدتر از آن حتی پس از گذشت ماه ها همچنان بر ادامه همکاری با این افراد اصرار دارد.

بوکس ایران زمانی شکست خورد که دوستان رئیس بعد از بازی های آسیایی به جای تبریک به حسین نهرودی که در بدترین شرایط مسئولیت تیم ملی را بر عهده گرفته بود، شکست خورد. آنها با او بدرفتاری کردند و سعی کردند همه تقصیرهای نتیجه نگرفتن را به گردن او و مربیان ملی بیندازند تا از زیر بار مسئولیت شانه خالی کنند. این رفتار در حالی رخ داد که خود این افراد از نهرودی به استاکی تغییر نام داده بودند که به دلیل سال ها دوری از مربیان و بازیکنان، گزینه مناسبی برای تیم ملی نبود.

بوکس ایران با انتخاب حسین رحمتی به عنوان سرمربی تیم های ملی با وجود قهرمانان و پیشکسوتان فراوان و تنها به خاطر هزینه های مربیان خارجی و برگزاری اردوها شکست خورد. البته شکی نیست که رحمتی در این مدت با جان و دل تلاش کرد و برای حضور مربیان و اردوهای خارجی هزینه کرد و جای تبریک دارد، اما خودش می داند که حضور در این پست حق است. بسیاری از پیشکسوتان و قهرمان این رشته بود.

بوکس ایران در شرایطی شکست خورد که چند ماهه به دلیل حضور فونتانا در کشورمان شکست خورد و این مربی بدون حضور در مسابقات قهرمانی کشور روی صندلی تیم ملی نشست و تنها زمانی را با نامی بزرگ برای رسیدن به معجزه صرف کرد. نتیجه نرسیدن به المپیک پس از 8 حضور متوالی در این رویداد با وجود هزینه های میلیاردی در شرایط سخت اقتصادی بود. پولی که می‌توانست خرج هزینه‌های ساخت و ساز و کمبود امکانات بوکس شود تا در درازمدت بازدهی بهتری برای تیم ملی داشته باشد، به پای یک مربی خارجی پرداخت شد که نمی‌داند همچنان سرمربی خواهد بود یا نه. مربی تیم ملی یا نه؟

بوکس ایران زمانی شکست خورد که فدراسیون حسینی مانند فدراسیون های قبلی مسابقات قهرمانی کشور را در تمامی رده های سنی برگزار کرد و در نهایت خود را بر سکوی قهرمانی دید تا با پاشنه های گذشته بدود. نتیجه این سبک از برگزاری مسابقات قهرمانی کشور و انتخاب تیم ملی طبیعتاً باعث ضایع شدن حقوق بسیاری از بوکسورهایی شد که فدای میزبانی برای قهرمانی شدند و فرصت حضور در تیم ملی را از دست دادند.

بوکس ایران زمانی ناکام ماند که سه بازیکن تیم ملی کشورمان در فرودگاه امارات رفتار کردند که کمترین مجازات آن در هر کشوری استعفای رئیس این فدراسیون خواهد بود. برعکس کوچکترین برخوردی با مدیریت و کادر فنی این تیم صورت نگرفت.

بوکس ایران زمانی که سرمربی تیم ملی در جریان اردوی تیم ملی با مشت به صورت همکار خود کوبید، ناکام ماند اما باز هم تنها واکنش فدراسیون این بود که این مشکل را برطرف کرد و سعی کرد از هرگونه پوشش رسانه ای در این زمینه جلوگیری کند.

بوکس ایران با تغییر نام هیأت در آخرین لحظات برای خوشایند روسای هیأت ها ناکام ماند و تلاشی نشد تا این حق به بوکسورهای جوانی که ماه ها بدون دریافت حقوق در اردوها حضور داشتند داده شود.

شاید بوکس ایران از نظر تیم های اصلی مشکل داشته باشد اما حسینی در این 18 ماه چه تغییراتی ایجاد کرده است؟ اینکه همان کادر فنی تیم های اصلی به کار خود ادامه دادند و چند هفته قبل از اعزام دوباره تیم های اصلی تشکیل و بدون هیچ گونه اقدام تدارکاتی اعزام شدند چیز دیگری است؟ اگر مسیر گذشته و زحمات مربیان پایه که در سال های اخیر به دلیل کمبود امکانات و شرایط نامناسب همواره توانسته اند افتخارآفرینی کنند، مورد قبول رئیس فدراسیون قرار نگرفته است. چرا با همین کادر به کار ادامه دادید؟ اگر مربی اصلی سابق تیم ملی بوکس با وجود ورود به تاریخ و موفقیت نسبی مورد تایید حسینی قرار نمی گرفت; چرا هدایت تیم امید را به او سپردند تا نسل بعدی تیم ملی را تربیت کند؟

اینها تنها بخشی از تصمیمات عجیب حسینی در این مدت است و به نظر می رسد بعد از این همه آزمون و خطا و ناکامی متوجه عملکرد نامناسب مدیریتی خود نشده است. حسینی بهتر است تا دیر نشده مدیریت خود را مرور کند و گول پیام های فضای مجازی و مصاحبه با چند تن از دوستان را نخورد. این پیام ها قبل از حسینی برای دیگران هم ارسال شده و بعد از او برای رئیس جمهور بعدی ارسال می شود تا عده ای از آنها کلاه بدوزند.