خانلرخانی: به دروغ گفتند به ساعی توهین کردم

نمایش ها و افتخاراتی که البته منجر به استفاده مناسب از این مربی سرشناس تکواندوی ایران نشد و نه تنها نام این مربی هرگز برای تیم ملی ماندگار نشد، بلکه پس از تغییر و تحولات در فدراسیون تکواندو ، از تیم ملی پاراکواندو هم کنار گذاشته شد. خانلرخانی برای اولین بار درباره قهرمانی شهرداری ورامین در لیگ تکواندو امسال و اتفاقات منتهی به جدایی اش از تیم ملی پاراکواندو صحبت کرد که در ادامه می خوانید:

هر سال که تمام می شود، اصلا به آمار و قهرمانی های گذشته فکر نمی کنم. ابتدای هر سال فصل جدیدی را شروع می کنم و دیگر قهرمانی قبلی برایم مهم نیست. قهرمانی این فصل هم بعد از پایین آمدن از سکوی قهرمانی خاک شد و رفتیم تا برای سال آینده و لیگ جدید و رویداد جدید و مسابقات جدید آماده شویم.

تو خوب هستی و نمی دانم چه بگویم، اما هر جا که باشم تمام تلاشم را خواهم کرد. باز هم می گویم که امسال کمترین نقش را در قهرمانی داشتیم و این قهرمانی ثمره زحمات باشگاه، کادر فنی و همه بچه ها بود اما پیام خانلرخانی اینجاست. در حالی که افراد زیادی در این قهرمانی شرکت می کنند و دیده نمی شوند، برای دیده شدن تلاش می کنند. در تمام این سالها لطف خدا شامل حال من بود و هیچ وقت امیدم را از دست ندادم. بچه ها ببینید من یک روز قبل از مسابقات گفتم که هنوز امیدوارم. شاید کمتر از یک درصد شانس برد داشتیم و حتی اگر بازی اول را می باختیم سکو نمی گرفتیم و چهارم می شدیم. بچه ها واقعا تلاش کردند و جانشان را دادند. این بچه ها یک هفته دیگر عازم مسابقات می شوند، اما واقعاً دلشان را بازی کردند.

نمی دانم چه بگویم اما اخلاقم طوری است که زیاد اعتراض نمی کنم. سعی می کنم بیشتر از افکار و اهدافم سر کار بگذارم و در این زمینه به موفقیت برسم. فکر می‌کنم روزی نوبت من می‌شود و تمام تلاشم را می‌کنم تا آن روز با غرور کمک کنم. باز هم می گویم که هر فدراسیون و رئیسی حق دارد با مربی مورد نظر خود کار کند و هیچکس نمی تواند از این عدم همکاری گلایه کند. برای تیم ملی و کادرفنی آرزوی موفقیت دارم.

حدود یک سال است که از اخراجم می گذرد و هیچ جا حرفی نزدم، نه گلایه ای از این ماجرا دارم و نه برایم مهم است.

من قطعا ناراحت بودم و هیچکس به چنین چیزی فکر نمی کرد، اما صلاح باید حق داشته باشد. شاید قرار بود اتفاق بدی بیفتد. همیشه گفته ام که موفقیت هایم خواست خدا بود و عزلم هم خواست خدا بود. به هر حال، انسان ها ابزار هستند و خدا قصد داشته که ما نباشیم.

نمی دانم، شاید. مطمئناً این یک سوء تفاهم بود، اما من سعی نکردم این سوء تفاهم را برطرف کنم. چون چیزی برنگشت. تصمیم گرفته شد و فکر نمی کنم وقت داشته باشم به خودم ثابت کنم که اینطور نیست و به کسی توهین نکرده ام. متاسفانه اطرافیان به دروغ به رئیس فدراسیون گفتند که من به خودم توهین می کنم. در ایران همه می دانند که من اهل توهین و بداخلاقی و بداخلاق نیستم و این افراد را به خدا می سپارم.