دومین. این افراد در یک زمینه ژئوپلیتیکی حضور دارند. در جغرافیایی که استقلال پس از صفویان تا کنون اولویت اول و آرزوی همیشگی کشور بوده است. مرزهای این جغرافیا به سه صورت است: تا زمانی که ایران فرهنگی مبتنی بر زبان فارسی گسترش یابد یا اسلام سیاسی به فرموده امام خمینی رحمه الله امروز به دروازه های تل آویو یا هر جا که ظلم و ستم باشد رسیده است. و دعوت به ظلم می کند، گوش جهانیان را کر کرده است. هر یک از لایه‌های این مرزبندی طرفدارانی در میان افرادی دارد که طبیعتاً می‌خواهند پیام‌های بیشتری را در بخش مورد نظر خود بشنوند. از این حیث، شناخت طبقه ای از مردم اسیر عظمت ایران با تأکید بر زبان و فرهنگ آن، به اندازه سلایق قشر دیگری است که خود را وفادار به اسلام سیاسی می دانند و جان و مال خود را فدای او می کنند.
سوم. حاکمیت در بالاترین سطح خود در مورد ارضای نیازها و خواسته ها و هدایت افراد در چارچوب اکوسیستم فرهنگی آنهاست. در اینجا حفظ و گسترش منابع گفتمانی، انسانی، اقتصادی و… است. در خط مقدم هستند و از آنجایی که نظام سیاسی از جهات مختلف گسترش می یابد، حفظ و گسترش آن باید بر اساس همین منابع باشد. این ایده چه برای حضور چپ های به اصطلاح اسلامی در اوایل دهه 70، چه برای عنوان اصولگرا – اصلاح طلب و حتی در بحبوحه فتنه 88 همواره از سوی رهبری انقلاب در سه دهه گذشته تدارک دیده شده است. ، اعلام سیاست جذب حداکثری و حداقل دفع. اگرچه برخی در این امانت خیانت کرده اند، اما دو پیام اخیر مقام معظم رهبری در مورد مرحوم سید محمود دعایی نشان داد که ایشان به هیچ وجه نه تنها از سر اضطرار، بلکه با حسن نیت ایشان را در راس این روزنامه نگه نداشتند. الانتعا برای ادامه سیاست در قدرت.
فرشاد مهدی پورمعاون مطبوعاتی و اطلاع رسانی وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی در یادداشتی به بررسی تبعات انتصاب نماینده جدید ولی فقیه در روزنامه اطلاعات از منظر حکمرانی فرهنگی پرداخته است.
حاکمیت فرهنگی بر سه رکن مردم و فرهنگ آنها، قلمرو و جغرافیای حکومت و نظام حکومتی استوار است. در عصر جدید ایران، گفتمان حکومت داری برگرفته از اندیشه مردم سالاری دینی است که توسط حضرت روح الله پایه گذاری شد و در دوره کنونی رهبری با توجه به ویژگی های اصلی آن (یعنی حاکمیت کشور در دست مردم؛ در همه اقشار، در علم، در صنعت، در کارهای اساسی، در اداره کشور، در مدیریت بخشهای مهم کشور، در اقتصاد و غیره تصمیم به انتخاب یک رئیس جدید موسسه اطلاع رسانی که یکی از قدیمی ترین رسانه های کشور است، پیامدهای مهمی برای آماده سازی امور فرهنگی دارد.
اصرار بر «تکثر آراء و سلایق سیاسی در میان نخبگانی که به انقلاب و نظام اسلامی اعتقاد راسخ دارند» یک گزاره معتبر سیاسی است. تکرار و یادآوری که حاکمیت دین مبتنی بر مردم سالاری دینی را در ایران مستعمره طاغوت ممکن کرد و پهلوی را در محتمل ترین رویداد فرهنگی سرنگون و جمهوری اسلامی را تأسیس کرد. حکمتی که بر اساس اصل وحدت، کثرت و کثرت را به رسمیت می شناسد و با نظارت مستمر از تضعیف و بسته شدن آن جلوگیری می کند.
اولین. مردم به عنوان شاخص اصلی تجلی جمهوری در ایران انقلابی سطحی مسطح و یکسان نیستند. مذهب (و گاه مذهب)، قومیت (و گاهی نژاد)، جنسیت، تحصیلات، درآمد، گویش (گویش و گاهی زبان) و … زیرساخت فرهنگ و فضای عمومی را فراهم می کند، چنانکه قرآن می فرماید: ذکر و زن و من تو را شعبه ای قرار دادم و دانش را پذیرفتم.» در سه دهه گذشته، برخی به ناحق تلاش کرده اند جامعه ایران را دوقطبی کنند. به طور سنتی یک برچسب/عنوان بوده است، این کارکرد قطبی است که وضعیت مردم، درگیری و تلاش برای حذف رقیب را ببیند و چنین فکری چقدر مضر است!از سوی دیگر، نوع شناسی مردم ایران باید طیفی توصیف شود؛ زیرا در پس‌زمینه هر یک، خداباوری امری نهادینه شده و مفروض است و طیف رنگی آن (برای مخالفت با دیدن سیاه، سفید و خاکستری) با توجه به تمرکز و عمق خداباوری و تعلق به این اندیشه که قدرت ذات مقدس خداوند است حاصل می شود. . تحلیل این تحلیل را می توان در نمادگرایی یک فرم ممکن، در تشییع پیکر سردار قاسم سلیمانی، شهید پاسدار مشاهده کرد.
رهبر معظم انقلاب اسلامی در انتصاب سید عباس صالحی به عنوان نماینده ولی فقیه در مؤسسه و روزنامه اطلاعات با اشاره به آرشیو این روزنامه سابق تأکید کردند: داشتن روزنامه ای با این کارکرد باعث می شود. مفید و شاید ضروری بود و هنوز هم هست.”
