جنگنده ای ساخت بوئینگ که با لاکهید مارتین F-35 رقابت نمی کند

لاکهید مارتین F-35 از زمان راه اندازی خود در سال 2006 به نماد نیروی هوایی ایالات متحده و ناوگان هواپیماهای جنگی آن تبدیل شده است. F-35 ریشه در پروژه جنگنده سبک وزن مشترک (CALF) دارد که بعداً در برنامه جنگنده حمله مشترک (JSF) در دهه 1990 گنجانده شد. در نهایت، بوئینگ و لاکهید مارتین نسخه‌های اولیه X-32 و X-35 را به ترتیب برای انتخاب طراحی نهایی توسط نیروهای هوایی چندین کشور ارائه کردند.

به گفته وزارت نیروی دریایی ایالات متحده (DON)، طراحی نهایی X-35 زمانی که لاکهید مارتین قرارداد توسعه و نمایش سیستم (SDD) را در اکتبر 2001 دریافت کرد، اعطا شد.

توسعه هواپیمای بوئینگ X-32

• خدمه: 1 نفر
• طول: 13.72 متر
• طول بالها: 10.97 متر
• ارتفاع: 5.28 متر
• حداکثر وزن برخاست: 17200 کیلوگرم
• موتور: 1 عدد توربوفن Pratt & Whitney YF119-PW-614
• رانش: سوخت خشک 28000 پوند (120 کیلو نیوتن)، پس سوز 43000 پوند برف (190 کیلو نیوتن)

برای بوئینگ، صنعت دفاعی همیشه بخش مهمی از تجارت آن بوده است. به عنوان مثال، این شرکت مک دانل داگلاس معروف را در سال 1997 خریداری کرد. بر اساس پرونده های کمیسیون بورس و اوراق بهادار (SEC) این شرکت، درآمدهای عملیاتی مربوط به هواپیماهای تجاری در سال های 1996 و 1997، 56 و 59 درصد از کل درآمدهای بوئینگ در این سال ها را به خود اختصاص داده است. هر چند مستقیم

بوئینگ به توسعه X-32 ادامه داد و در اواخر دهه 1990 و اوایل دهه 2000 به دستاوردهای قابل توجهی دست یافت. در دسامبر 1998، این شرکت اعلام کرد که بررسی نهایی طراحی هواپیمای جنگنده را به پایان رسانده است و جزئیات بدنه هواپیما، نیروی محرکه، زیرسیستم ها، سیستم های پشتیبانی و برنامه های آزمایش پرواز نهایی شده است. بوئینگ دو X-32، یکی X-32A و دیگری X-32B ساخته است و اولین پروازهای خود را در سال 2000 برنامه ریزی کرده است.

به گفته بوئینگ، X-32A نشان داد که چگونه طراحی آن “نیاز نیروی هوایی ایالات متحده به هواپیمایی که بتواند از فرودگاه های معمولی پرواز کند، و نیاز نیروی دریایی ایالات متحده به هواپیمایی که بتواند از ناوهای هواپیمابر پرواز کند را برآورده می کند.” در همان زمان، X-32B “قابلیت های منحصر به فرد برخاست کوتاه و فرود عمودی مورد نیاز تفنگداران دریایی ایالات متحده و نیروی دریایی سلطنتی بریتانیا” را به تصویر کشید.

• حداکثر سرعت: 1931 کیلومتر در ساعت در ارتفاع
• حداکثر سرعت: 1.6 ماخ
• برد در نسخه نیروی هوایی: 1574 کیلومتر
• برد در نسخه دریایی: 1389 کیلومتر
• برد در نسخه ویژه تفنگداران دریایی: 1112 کیلومتر

X-32A اولین پرواز خود را در سپتامبر 2000 انجام داد و فرد ناکس، خلبان آزمایشی ارشد بوئینگ، گفت که پرواز با این هواپیما لذت بخش بود. چند ماه بعد، X-32A از دیوار صوتی عبور کرد و اولین پرواز مافوق صوت خود را در 21 دسامبر 2000 انجام داد. بوئینگ آزمایش پرواز X-32A را در فوریه 2001 به پایان رساند.

• اسلحه: توپ 20 میلی متری M61A2، توپ ماوزر 27 میلی متری BK-27
• موشک: 6 موشک هوا به هوا AMRAAM و 2 موشک هوا به هوا AMRAAM
• بمب: 2 بمب 900 کیلوگرمی از دسته بمب های هدایت شونده
• نقاط اتصال خارجی: 6800 کیلوگرم انواع نقاط اتصال خارجی برای سلاح های هدایت شونده، موشک های ضد تشعشع برای ماموریت های سرکوب دشمن، سلاح های هوا به سطح و مخازن سوخت اضافی.

از دست دادن قرارداد F-35

با این حال، با وجود تلاش های بوئینگ، قرارداد برنامه SDD به لاکهید مارتین واگذار شد. طبق گزارش سالانه بوئینگ در سال 2001، این شرکت 46 میلیون دلار هزینه برای برنامه Joint Strike Fighter و دارایی های تولید غیرفعال ثبت کرد. لاکهید مارتین در گزارش سالانه خود در سال 2001 اعلام کرد که پس از برنده شدن در قرارداد، سفارش هایی به ارزش 18 میلیارد دلار داشته است.

در طول مرحله SDD، تیم تحت رهبری لاکهید مارتین 22 هواپیما (14 هواپیمای آزمایشی پرواز و 8 هواپیمای آزمایشی زمینی) تولید کرد.

این شرکت تخمین زد که تولید کم حجم این جت جنگنده، که “انتظار می رود سنگ بنای توان دفاعی آینده ایالات متحده و شرکای متحدش باشد” در سال های 2005-2006 آغاز خواهد شد. لاکهید مارتین قصد دارد از سال 2012 اف-35 را با نرخ بالاتری تولید کند.

مروری بر تولیدات تاریخی بوئینگ نشان می دهد که X-32A و X-32B به ترتیب 66 و 78 پرواز آزمایشی را انجام دادند. در حالی که بوئینگ و محصولش برنده قرارداد Joint Strike Fighter نشدند، این شرکت ادعا می کند که آن را یک “سرمایه گذاری استراتژیک” می داند. زیرا این برنامه منجر به “پیشرفت های متعدد در فن آوری رادارگریز، طراحی و تکنیک های ساخت” شد و دستاوردهای آن در توسعه و تولید جنگنده F/A-18E/F Super Hornet و هواپیمای بدون سرنشین X-45a مورد استفاده قرار گرفت. .

حداکثر برد X-32A و X-32B بین 1111 تا 1574 کیلومتر با یک خلبان و طول بال های آن 9.1 متر است. این جنگنده از موتور توربوفن پرت اند ویتنی JSF-119-PW-614 بهره می برد که بیش از 42000 پوند نیروی رانش تولید می کرد تا کانسپت جنگنده نسل پنجم را با وزن 22679 کیلوگرم به هوا ببرد.