جزئیات نحوه ارزش گذاری دارایی های نامشهود کسب و کارهای دانش بنیان را اعلام کنید

به گزارش ای بی اس نیوز، دستورالعمل اجرایی نحوه ارزش گذاری دارایی های نامشهود بنگاه های دانش بنیان موضوع بند «ت» بند (2) ماده 6 آیین نامه حمایت از تولید دانش بنیان و ایجاد اشتغال در حوزه اقتصاد مصوب 1401 از سوی هیات وزیران امروز از سوی معاونت علمی رئیس جمهور ابلاغ شد.

معاون علمی، فناوری و اقتصاد دانش بنیان ریاست جمهوری با تشکیل گروه ویژه ای متشکل از کارشناسان و صاحب نظران حوزه دارایی های نامشهود، موضوع تدوین روش های ارزیابی دارایی های نامشهود را آغاز کرد و پس از تصویب آیین نامه های وزارت کشور. اقتصاد و دارایی به هیئت دولت با هماهنگی وزارتخانه جهت تسریع در انجام کار مقرر شد جلسات گروه ویژه معاونت علمی و فناوری ریاست جمهوری پیگیری شود.

با اضافه شدن همکارانی از وزارت اقتصاد و کمتر از یک سال پس از تصویب آیین نامه وزارت اقتصاد، تدوین دستورالعمل معاونت علمی تکمیل و به بدنه علمی ارسال شد. وزارت اقتصاد؛ سرانجام پس از تایید سازمان حسابرسی، ادامه سفر آغاز شد.

اهداف دستورالعمل «ارزیابی دارایی‌های نامشهود» به شرح زیر است:

* یکنواختی روش های ارزش گذاری در ارزش گذاری ها
* چارچوب های گزارش های ارزش گذاری را یکسان کنید
* کفایت مبانی قضاوت ارزشیابی با مفروضات بازیگران بازار مالی
* افزایش اعتماد کاربران به خدمات و گزارش های ارزیابی

در این دستورالعمل به رویکرد و مدل های ارزش گذاری اشاره شده و تاکید شده است که برای ارزش گذاری باید از کلیه رویکردهای ارزش گذاری اعم از بازار، درآمد و قیمت برای برآورد ارزش شرکت استفاده شود و در صورت عدم استفاده از این رویکردها، دلایل باید وجود داشته باشد. توضیح داده شود. توسط کارشناس نشان داده شود.

مسئولیت انتخاب رویکرد ارزشیابی بر عهده ارزیاب است و انتخاب رویکرد ارزشیابی باید حداقل بر اساس معیارهای زیر انجام شود:

* مبانی ارزش صحیح و مفروضات حاکم بر استفاده از آن
* مزایا و معایب و کاربرد هر رویکرد
* تناسب مدل ارزشیابی با ماهیت دارایی و بازار آن
* دسترسی به اطلاعات
*کاربر هدف و مورد نظر
*مقررات اجباری

کلیه مفروضات از جمله مفروضات پیش بینی عملکرد شرکت، مفروضات مربوط به برآورد نرخ رشد و هزینه سرمایه، شرایط کلان اقتصادی و صنعت و مواردی از این دست باید در متن اصلی گزارش تحت عنوان جداگانه بیان شود. و بخش

اگر بنا به درخواست متقاضی، مطالبی در گزارش گنجانده نشود، باید به عنوان بخشی از کار افشا شود. در غیر این صورت گزارش بر اساس دستورالعمل تهیه نشده است. به‌علاوه، ارزیاب باید با نامزد همه مفروضات پیش‌بینی عملکرد را در میان بگذارد و در صورت وجود اختلاف نظر، مسائل را در گزارش افشا کند.

برخی مفروضات بیان شده توسط متقاضی باید توسط ارزیاب رد شود، اگر غیر واقعی یا غیر منطقی تلقی شوند، و ارزیاب باید هر چیزی را که منجر به عدم قطعیت قابل توجه در ارزیابی می شود، افشا کند. اینها با ریسک عمومی مربوط به شرایط بازار یا جریانات نقدی مورد انتظار متفاوت است.

دستورالعمل های حرفه ای

در این بخش تاکید شده است که کلیه ارزیابان اعم از کسانی که گزارش ارزیابی را به صورت واقعی تهیه می کنند و یا کسانی که برای شرکت های عضو تهیه می کنند باید طبق این دستورالعمل عمل کرده و به مفاد آن پایبند باشند.

گزارش ارزیابی باید توسط ارزیاب واجد شرایط تهیه شده و توسط ارزیاب و موسسه ارزیابی تایید شده با نام امضاء کنندگان مهر و امضاء شود. همچنین ساختار و محتوای گزارش ارزیابی باید دارای الزامات مندرج در این بخشنامه باشد.

اصول و الزامات اخلاقی تفسیر

کلیه داوران باید از دانش، تجربه، مهارت و توانایی کافی برای قضاوت در مورد اثر پذیرفته شده برخوردار بوده و همواره رفتار حرفه ای و اخلاقی داشته باشند و از سوگیری، نفوذ نامناسب و تضاد منافع خودداری کنند، در غیر این صورت مسئولیتی در تهیه گزارش نخواهند داشت. .

ارزیابی و بررسی اسناد باید تا حدی انجام شود که ارزیابی انجام شده با هدف مورد نظر مطابقت داشته باشد. علاوه بر این، ارزیاب باید از شرایط اقتصادی فعلی (سیاست های دولت، نرخ تورم، نرخ ارز و نرخ بهره و شرایط سیاسی)، شرایط بازار مالی و روند صنعت آگاه باشد.

در صورتی که اطلاعات از طریق دیگران در اختیار ارزیاب قرار گیرد، ارزیاب موظف است ارزیابی های لازم را در خصوص اعتبار و صحت آن انجام دهد و در صورت غیر قابل اعتماد بودن، نباید از آن استفاده کرد.

رویکردهای ارزیابی عمومی

رویکردهای ارزش گذاری عمومی شامل بازار، درآمد و قیمت است که برای همه انواع دارایی ها و واحدهای تجاری قابل اعمال است.

رویکرد بازار: در این رویکرد، ارزش دارایی واحدهای تجاری از حاصل ضرب یک معیار مالی (متغیر) یا عملیاتی (معیارهای بخشی) واحد تجاری با ضریب استخراج شده از دارایی های شرکت به دست می آید و در این رویکرد شرایط زیر وجود دارد. باید در نظر گرفته شود:

* دارایی های مشمول ارزش گذاری یا دارایی های مشابه در بورس اوراق بهادار معامله می شود.
* معاملات متوالی قابل مشاهده در دارایی های مشابه وجود دارد.
*اگر کسب و کاری زیان ده باشد یا سودآوری پایینی داشته باشد، استفاده از رویکرد بازار مناسب نخواهد بود، اما می توان از آن برای برآورد ارزش نهایی استفاده کرد.
*اگر دارایی دارای جریان های نقدی فعال نباشد، می توان آن را با روش بازار (مانند آثار هنری) ارزش گذاری کرد.

ارزیابی دارایی های نامشهود

دارایی نامشهود یک دارایی غیرپولی قابل شناسایی است که ماهیت عینی ندارد. دارایی های نامشهود ماهیت فیزیکی ندارند و برای صاحب خود حقوق و منافع اقتصادی ایجاد می کنند. این دارایی ها باید دارای علامت قابل مشاهده مانند مجوز، سند، فهرست و غیره باشند.

یک دارایی زمانی شناسایی می شود که قابل تفکیک یا ناشی از یک قرارداد الزام آور باشد و منافع اقتصادی آتی آن کنترل شود. قابل جدا شدن به این معنی است که می توان آن را از واحد تجاری به منظور فروش، انتقال، حق امتیاز، اجاره یا مبادله جدا کرد.

در بسیاری از موارد دارایی های نامشهود مستندات قانونی محکمی ندارند و بر اساس توضیحات و ادعای مالک شناسایی می شوند. بنابراین ارزیابی کننده هنگام معرفی دارایی های نامشهود در گزارش خود باید توضیحات و شواهد کافی ارائه دهد.

انواع طبقات دارایی نامشهود

دارایی های نامشهود مرتبط با بازاریابی: این دارایی ها به منظور تبلیغ محصولات و خدمات استفاده می شود. نمونه های رایج عبارتند از علامت تجاری، دامنه اینترنتی، نام تجاری، طراحی تجاری و علامت تجاری.

دارایی های نامشهود مرتبط با مشتری: این دسته شامل فهرست مشتریان، قرارداد با مشتریان و روابط قراردادی و غیر قراردادی با مشتریان مانند شبکه نمایندگی می باشد.

دارایی های نامشهود مرتبط با هنر: این طبقه دارایی از حقوق ناشی از آثار هنری مانند کتاب، موسیقی و همچنین حمایت های غیر قراردادی حق چاپ ناشی می شود.

دارایی های نامشهود مرتبط با فناوری: حقوق قراردادی و غیر قراردادی برای استفاده از فناوری‌ها و دانش‌ها، پایگاه‌های اطلاعاتی، نرم‌افزارها، فرمول‌ها، طرح‌ها، فرآیندها و سفارش‌های ساخت به‌دست می‌آید.

رویکرد ارزش گذاری دارایی های نامشهود

هر سه رویکرد اصلی ارزش گذاری شامل بازار، درآمد و قیمت را می توان در ارزیابی دارایی های نامشهود استفاده کرد، اما باید توجه داشت که با توجه به ماهیت منحصر به فرد و خاص دارایی های نامشهود، استفاده از رویکرد قیمت و بازار محور باید مورد لطف قرار گیرد. پس از رویکرد درآمد

در واقع، ارزش دارایی های نامشهود به شدت به استفاده آتی از مزایایی که تولید می کنند و توانایی واحد تجاری در بهره برداری از آنها بستگی دارد.

در این دستورالعمل یکی از عوامل مهم در ارزیابی دارایی های نامشهود، عمر اقتصادی دارایی است. عمر دارایی های نامشهود می تواند معین یا نامحدود باشد و در تعیین دارایی های نامشهود باید عوامل زیر را در نظر گرفت:

* استفاده مورد انتظار از واحد تجاری
* چرخه عمر محصول
* نوع صنعت و ثبات در آن
* اقدامات رقیب
* سطح هزینه تعمیر و نگهداری

علاوه بر این، برای تعیین عمر اقتصادی دارایی های نامشهود، عوامل قانونی، فناوری، عملکردی و اقتصادی باید به صورت جداگانه و با هم در نظر گرفته شوند. به عنوان مثال، عمر قانونی یک دارایی ممکن است 5 سال باشد، اما محصول رقیب ظرف 3 سال وارد بازار شود.

انتهای پیام