جذب فناوری های جدید اولین هدف ایجاد مناطق آزاد است

به گزارش خبرگزاری صدا و سیما، سرهنگی مدیرعامل منطقه آزاد کیش با حضور در برنامه رادیو روزی نو اختاز درباره هدف ایجاد مناطق آزاد در کشور صحبت کرد.

سوال: خیلی ها تعجب می کنند که چرا مناطق ویژه اقتصادی در ایران ایجاد شد و چرا هر از چند گاهی آنچه می خواستیم می گوییم، چرا نشد و چرا نمی شود؟

خب ما تنها کشوری در دنیا نیستیم که با ماموریت مورد انتظار رشد اقتصادی و توسعه اقتصادی برای خود مناطق ویژه اقتصادی ایجاد کرده ایم. آنها می خواستند بتوانند به نوعی اقتصاد خودشان را به اقتصاد جهانی متصل کنند و به کشورشان قدرت بیشتری بدهند. توسعه اقتصادی و تقویت آن. جذب فناوری شاید اولین هدف سرمایه گذاری خارجی و سرمایه گذاری مشترک با سایر بنگاه های موفق دنیا باشد و در عین حال بهره برداری از منابع ملی کشور هدف توسعه باشد اما در نهایت به کفش رسیدیم. پیراهن، لوازم خانگی و نحوه بسته بندی چمدان. آیا می توان مسیر جدیدی برای شکست های باقی مانده پیدا کرد؟

آقای سرهنگی من مقدمه نسبتاً مفصلی کردم و این توقع در ذهن ما از طرف نظام سیاسی حکومت و مدیرانی که آمدند و رفتند خیلی زیاد بود که بالاخره بتوانیم محصولات ویژه را حمل کنیم. و مناطق اقتصادی در بازارهای خارجی توانسته ایم اقتصاد و تولید صنعتی خود را در داخل تقویت کنیم.

الان با این همه فراز و نشیب کجا هستیم؟

سرهنگی: اگر بخواهیم بررسی کنیم که موفق بوده ایم یا نه، باید به مرور زمان ببینیم، یعنی در یک مقطع زمانی نمی توانیم بگوییم که الان نسبت به سایر کشورها یا مناطق آزاد، نسبت به سایر مناطق فعال. در کشور چه از نظر صنعتی و چه از نظر واردات و صادرات. اگر بخواهیم مقایسه کنیم باید به چند نکته توجه کنیم. تا زمانی که قوانین مناطق آزاد به طور کامل اجرا شد، مناطق آزاد کیش، قشم و چابهار که جزو اولین مناطق آزاد بودند، در جذب سرمایه گذاری بسیار موفق بودند. به لطف این آزادی عملی که به آنها داده شد و امکان جذب سرمایه گذاری، خیلی خوب عمل کرد، اما کم کم اتفاقی که افتاد این بود که برخی از این قوانین به چالش کشیده شدند، با قوانین بعدی و بسیاری از این قوانین از بین رفت. .

سوال: آیا این بدان معناست که فقط قوانین مؤثر بوده یا عوامل دیگری نیز دخیل بوده است؟

سرهنگی: حالا می گویم یکی از عوامل اصلی این است که وقتی به نفع قانونی تصمیم می گیریم مثلاً در مورد مناطق آزاد تصمیم می گیریم که انصافا یکی از بهترین قوانینی است که تصویب شده است. ، کامل و جهانی است، باید اجازه داد، باید فرصت داد 15 در کشور که گفتیم معافیت 20 ساله باید نتیجه اولین شرکتی را می دیدیم که بعد از 20 سال آنجا راه اندازی شد. اتفاقی که افتاد و بعد کم کم مجبور شدیم اصلاحش کنیم، حالا بازنگری هایی در این مسیر انجام می شود، اما به نظر من این فرصت را به خودمان ندادیم و در کشور، این عامل اول، دومی خوب است. مناطق آزاد یکی از کارکردهای اصلی آنها توسعه صادرات بود، اتفاقی که می افتد این است که اینها متاثر از اقتصاد ملی و صنعت کشور هستند، یعنی یکی از این مناطق جزء قاره محسوب می شود، پس اگر انجام می دادیم. در برخی از فناوری‌ها و صنایع قاره عملکرد خوبی نداشته و نمی‌توانست با محصولات خارجی رقابت کند، در این صورت این صادرات در مناطق آزاد نیز انجام نمی‌شود، یعنی فرض بر این بود که مناطق اجازه می‌دهند به‌عنوان یک محصول خارج شوند. پورتال صادراتی که درگاه توسعه فناوری ها باشند، اما وقتی محصولی که در کشور قابل ارائه است، چه در خود مناطق آزاد، در رقابت با کشورهای دیگر نباشد، از نظر رقابت با آنهاست. پیچیدگی محصول، کیفیت محصول، بنابراین آن را نیز عامل دوم بود. در مورد صادرات ممکن است از سایر رقبا عقب بمانیم و همه این عوامل با هم کار کرده اند، آنچه امروز می بینیم این است که در برخی از صنایع صادراتی، مناطق آزاد، اما در صنایع خاص و در در رقابت با سایر رقبا نتایج خوبی نداشته ایم.

سوال: آیا می دانیم الان چه می خواهیم و آیا تجربه گذشته درس مهمی برای انتخاب بهترین مسیر برای ماست؟

سرهنگی: مناطق آزاد که در ابلاغیه سیاست های اقتصاد مقاومتی ابلاغی مقام معظم رهبری به وضوح مشخص شده است باید محل توسعه فناوری ها و توسعه صادرات و واردات برخی کالاها باشد که به توسعه محصول کمک می کند. در این قاره آنچه ما می‌خواهیم این است که منطقه آزاد، مثلاً کیش، پایلوت بسیاری از صنایع باشد.

چرا این مناطق را از مناطق دیگر جدا کرده ایم؟

برای داشتن آزادی عمل می‌توانیم الگو بسازیم و اگر این مدل موفق شد آن را در قاره نیز توسعه دهیم یا مثلاً در رقابت با کشورهای دیگر در مناطق آزاد آزادی عمل بیشتری بدهیم. که سهولت کسب و کار افزایش می یابد و می توانیم سرمایه گذاری کنیم. بیشتر جذب کنیم، اما اغلب این اتفاق نیفتاده است، به نظر من باید به قانون برگردیم، نمی‌توانیم قانونی را تصویب کنیم، از هر طرف به آن ضربه بزنیم و انتظار داشته باشیم که این نتیجه را داشته باشد.