از سوی دیگر، ادعای تحریک آمیز لندن مبتنی بر حقیقت نیست. بسیاری از تحلیلگران گفته اند برنامه موشکی ایران به هیچ وجه با قطعنامه 2231 شورای امنیت سازمان ملل مغایر نیست. غرب این سوالات را در تلاش برای تضعیف دفاع و بازدارندگی ایران مطرح می کند. کشورهای غربی و حامیان منطقه ای آنها با علم به اینکه نمی توانند در قوانین بین المللی منطق قانع کننده ای داشته باشند، موضوع موشکی ایران را از منظر قانونی خارج کرده و برای رسیدن به اهداف خود کاملاً سیاسی کردند.
قطعنامه 2231 همان قطعنامه ای است که برجام به آن الحاق شده و همه دولت ها به ویژه 1+5 به آن متعهد شده اند. این قطعنامه از سال 1397 با خروج آمریکا از توافق هسته ای و تحت فشار قرار دادن کشورهای عضو برای خروج از این توافق، توسط آمریکا نقض و از سوی ترویکای اروپایی نادیده گرفته شده است. اینکه لندن اکنون نگران نقض قطعنامه 2231 است، نشان از جهل آشکار و برخورد فریبکارانه مقامات این کشور نسبت به مردم ایران و کشورهای منطقه دارد.
در دهه‌های گذشته، قدرت‌های فرامنطقه‌ای با دیدی تحقیرآمیز برای کشورهای دیگر تصمیماتی اتخاذ کرده‌اند. ایران در چهار دهه گذشته موضع جدی تری در برابر این اقدامات اتخاذ کرده و از موفقیت برنامه ها و اقدامات مداخله جویانه جلوگیری کرده است. نگاهی گذرا به وقایع ده یا بیست سال اخیر در منطقه نشان می‌دهد که قدرت‌های نظامی بزرگ در منطقه به نوعی سقوط کرده‌اند. پس از آغاز بهار عربی کشورهای مهمی مانند یمن، سوریه، مصر، لیبی و عراق درگیر جنگ، تنش و افراط گرایی شدند و قدرت نظامی این کشورها آسیب های جبران ناپذیری را متحمل شده است.
سعید خطیب زاده سخنگوی وزارت امور خارجه در پاسخ به وزارت خارجه انگلیس گفت: برنامه هسته ای جمهوری اسلامی ایران به گواه هزاران ساعت بازرسی و گزارش های متعدد آژانس بین المللی انرژی اتمی کاملا صلح آمیز است و ایران هیچ برنامه ای برای آن ندارد. استفاده نظامی از انرژی هسته ای نمی خواهد برنامه موشکی خود را برای آن طراحی کند. انگلیسی ها بهتر از هرکسی می دانند که برنامه موشکی ایران ربطی به قطعنامه 2331 شورای امنیت و مفاد آن ندارد و این انگلیس است که عملاً مفاد آن را در تفسیر قطعنامه 2231 زیر پا می گذارد.
در نتیجه این تحولات، با ظهور داعش، تلاش شد تا منطقه را به طور کامل نابود کنند و آن را به خاکی سوخته تبدیل کنند و این ایران بود که قاطعانه در برابر افراط گرایی و ترور ایستادگی کرد. بنابراین طبیعی است که ایران در معرض کینه توزی قدرت های فرامنطقه ای قرار گیرد. نکته دیگر در این زمینه حفظ امنیت رژیم اشغالگر قدس است. به هر حال تنش ها و درگیری های درون جهان اسلام، حاشیه امنی را برای تداوم تجاوزات رژیم صهیونیستی فراهم کرد و در همان سال ها حوادث تلخی برای تضییع حقوق رژیم صهیونیستی مردم فلسطین رخ داد. اظهارات و رفتار مداخله ای به نفع صهیونیست ها قابل ارزیابی است. اما ایران کشوری نیست که میدان را با تهدید و اظهاراتی خالی کند که اگر داشت سیاست ارعاب و ارعاب سال های قبل جواب می داد.
خطیب زاده تلاش مقامات انگلیسی برای دامن زدن به تهدید ایران برای منطقه را محکوم کرد و گفت: آنچه به بی ثباتی و ناامنی در منطقه از جمله فاجعه انسانی در یمن دامن زد، اشتهای سیری ناپذیر انگلیس و سایر کشورهای اروپایی برای فروش مقادیر زیادی تجهیزات پیشرفته است. محصولات تسلیحاتی به برخی کشورها منطقه به طور کامل از نقض قوانین بین المللی به ویژه حقوق بشردوستانه در استفاده از این سلاح ها آگاه است.
به گزارش ای بی اس نیوز، در پی رزمایش هفدهم مقام معظم رهبری در استان های جنوبی کشورمان، وزارت خارجه انگلیس پرتاب موشک های بالستیک در رزمایش ما را محکوم کرد و مدعی شد که برنامه موشکی ایران ناقض قطعنامه شورای امنیت سازمان ملل است.
با این حال، یکی از سخنان کلیدی سخنگوی وزارت امور خارجه این بود که «جمهوری اسلامی ایران برای برنامه دفاعی خود از کسی مجوز نمی‌گیرد و درباره آن مذاکره نمی‌کند». نکته اینجاست که زیاده خواهی های غرب حد و مرزی ندارد و هر روز مطالبات بی ربط بیشتری از کشورها مطالبه می شود. در سال های اخیر، غرب با طرح همین ادعاهای موهوم از اجرای تعهدات خود در توافق هسته ای خودداری کرده است. انتظار می رفت با ناکامی ترامپ در اجرای سیاست فشار حداکثری غرب، در رفتار و عملکرد خود در قبال ایران تجدید نظر کنند. با این حال، مواضعی مانند تفسیر اخیر وزارت خارجه بریتانیا نشان می دهد که هیچ تغییری رخ نداده است.
هر ملتی حق دارد از خود دفاع کند. امروزه کشورهای غربی و بویژه آمریکا و انگلیس میلیاردها دلار نفت منطقه را در ازای فروش انواع تسلیحات مدرن بلعیده اند و در نتیجه این سیاست غیرمسئولانه در خاورمیانه باعث شده است. تبدیل به زرادخانه سلاح در جهان شود. شکی نیست که یکی از ریشه ها و عوامل اصلی جنگ های اخیر در منطقه، انباشت انواع سلاح ها در منطقه و اقدامات آشکار و پنهان غرب برای جنگ افروزی در منطقه است. در این میان، ادعای انگلیس نشان می دهد که این کشور آمادگی پذیرش محورهای مندرج در این قطعنامه را ندارد و تنها آرایی را در راستای اهداف خود می بیند و تفسیر می کند.
