تصویر موزاییکی از تلسکوپ هابل دورادوس 30

در 27 ژوئیه 2001، تلسکوپ فضایی هابل تصویری پانوراما از منظره وسیعی از گاز و غبار گرفت که در آن هزاران ستاره در حال تولد هستند. این منطقه حاصلخیز برای تشکیل ستاره سحابی استدورادوس 30“یا”رتیلبه این نام، مجموعه ای خیره کننده از ستارگان عظیم در مرکز خود دارد.

سحابی دورادوس 30

دورادوس 30 200 سال نوری عرض و 150 سال نوری ارتفاع دارد. این سحابی در فاصله 170000 سال نوری از زمین در ابر ماژلانی بزرگ، کهکشان اقماری کوچک راه شیری ما قرار دارد.

این تصویر موزاییکی نشان می‌دهد که تشعشعات فرابنفش و مواد با سرعت بالا از ستارگان این خوشه، تابلویی از آفرینش و تخریب را می‌بافند و باعث فروپاشی ابرهای گاز و غبار در حال ظهور می‌شوند. ساختارهای ستون مانندی که خانه ستارگان جوان هستند، در نقطه آبی در مرکز سمت چپ، که R136 نامیده می شود، تشکیل می شود.

رصدهای قبلی هابل نشان داده است که R136 حاوی برخی از پرجرم ترین ستارگان شناخته شده است که هر کدام حدود 100 برابر جرم خورشید و حدود 10 برابر داغتر هستند. این ستاره های غول پیکر حدود دو میلیون سال پیش شکل گرفتند.

ستاره های R136 “بادهای ستاره ای” شدیدی تولید می کنند که گاز و غبار را در اطراف خود پخش می کند. بادها گاز را از خوشه دور می کنند و فضای داخلی ابرهای گاز و غبار اطراف را تحت فشار قرار می دهند (مواد صورتی).

جزئیات تصویر هابل

موزاییک تصویر شامل پنج تصویر همپوشانی است که بین ژانویه 1994 و سپتامبر 2000 توسط دوربین میدان وسیع هابل و دوربین سیاره ای 2 گرفته شده است. چندین فیلتر رنگی برای بهبود جزئیات مهم در ستارگان و سحابی استفاده شد. مشاهدات تلسکوپ 2.2 متری MPG/ESO رصدخانه جنوبی اروپا که محل شعله ور شدن را ردیابی می کند نیز به موزاییک اضافه شده است.

نقاط آبی ستاره های داغ هستند. رنگ سبز نشان دهنده گاز داغی است که توسط خوشه ستاره ای مرکزی تغذیه می شود. رنگ صورتی در لبه های روشن ابرهای گاز و غبار در پیش زمینه نشان می دهد که خوشه توسط باد و تشعشع بمباران شده است. رنگ‌های قهوه‌ای مایل به قرمز همچنین سطوح ابر سردتری را نشان می‌دهند که تابش مستقیم از خوشه مرکزی دریافت نمی‌کنند.