تجربه زندگی با تراشه مغز ایلان ماسک به قول اولین بیمار Neuralink

نولاند آربو، اولین بیمار در پروژه Neuralink، از تجربه متفاوت خود پس از کاشت این ایمپلنت مغزی در مغزش می گوید. او در سال 2016 بر اثر برخورد یک جسم جامد با سرش هنگام شیرجه زدن در آب فلج شد و دیگر نتوانست بدن خود را مانند قبل حرکت دهد. این اتفاق زندگی آربو 22 ساله را تحت تاثیر قرار داد. چرا که باید کار با ویلچر و سایر وسایل توانبخشی را یاد می گرفت و از طرفی وضعیت سلامتی او مدام توسط خانواده و تیم پزشکی بررسی می شد.

اما در ژانویه 2024، آرباگ اولین فردی بود که در یک کارآزمایی بالینی، ایمپلنت مغزی Neuralink دریافت کرد. اگرچه این تراشه بر حرکت او تأثیری نمی گذارد، اما به او کمک می کند تا بر محدودیت های فیزیکی خود غلبه کند، دستگاه های اطرافش (مانند لپ تاپ) را با دستورات ذهنی کنترل کند و در نتیجه با دوستانش ارتباط برقرار کند. اگرچه آربو از این اتفاق بسیار ناراحت است، اما معتقد است که این اتفاق و همچنین کاشت تراشه مغزی، بخشی از برنامه خداوند برای او است.

احساس بعد از تصادف

پس از آن حادثه، آربو تلاش کرد تا جایگاه خود را در جهان پیدا کند و نقش سابق خود را به عنوان یک انسان بازیابد. با وجود همراهی خانواده و دوستانش، او اغلب احساس درماندگی می کرد و رد شدن برای درخواست های کاری به دلیل سرعت پایین تایپ در iPad یکی از دلایل احساسات بد او بود. در آن زمان انجام بسیاری از فعالیت ها برای او سخت بود و به دلیل عدم پرداخت وام دانشجویی موفق به دریافت مدارک و مدارک تحصیلی نشد. در چنین شرایطی احساس می کرد از عهده هیچ کاری برنمی آید.

اما در سپتامبر 2023، هم اتاقی او، گرگ پین، پروژه Neuralink را کشف کرد و به آربو اطلاع داد. پین متوجه شد که پروژه Neuralink به کسی نیاز دارد تا ایمپلنت مغزی را آزمایش کند و به آربو توضیح داد که این تراشه می‌تواند افراد فلج را قادر سازد تا تنها با استفاده از یک لپ‌تاپ که مغز آنها را انتقال می‌دهد، با رایانه ارتباط برقرار کنند.

او به عنوان اولین بیمار نورالینک انتخاب شد

با کمک بین، آرباگ یک پرسشنامه آنلاین Nuralink را پر کرد. پرسشنامه ای که شامل سؤالاتی در مورد ماهیت آسیب، توانایی های حرکتی فعلی، عادات الکل و سیگار و وضعیت سلامتی او می شود. حدود دو سال پیش، آربو با مطالعات مختلف مانند ریاضیات، زبان و گوش دادن به کتاب های صوتی، الکل و سیگار را ترک کرد تا خود را جوان کند و رنگ جدیدی به زندگی خود ببخشد.

پس از بررسی پاسخ‌ها، تیم Neuralink با آرباگ تماس گرفت و پس از انجام مصاحبه‌های تلفنی از او خواست تا برای آزمایش‌های لازم به موسسه عصبی بارو بیاید. در این آزمایشات، ضخامت جمجمه و فاصله بین مغز او و جمجمه بررسی شد و نتایج توسط تیمی از پزشکان و پرستاران مورد بررسی قرار گرفت. اگرچه نتیجه نهایی مشخص نبود، برخی از کارکنان بیمارستان، آربو را کاندید اصلی پیوند مغز می دانستند.

سپس در ژانویه به او اطلاع دادند که اولین بیمار نورالینک خواهد بود. آرباگ گفت: «احساس فوق‌العاده‌ای بود، زیرا دیدم که همه از این خبر چقدر هیجان‌زده هستند. همه آنها مدام به من می گفتند که دیدن من برای آنها افتخار بزرگی بود و اکنون می توانم بزرگترین کار دنیا را انجام دهم.”

حتی خطرات احتمالی پس از کاشت تراشه نیز نتوانست آرباگ را از این انتخاب منصرف کند. او ساعت ها با گرگ بین و دوستانش در مورد مزایای روش جراحی Neuralink و دلایل کاشت این ایمپلنت صحبت کرد. به گفته آرباگ، یکی از دوستان حتی به او هشدار داد که ایلان ماسک، رهبر پروژه نورالینک، تنها به پیشرفت در رسیدن به اهداف خود اهمیت می دهد و به آنچه در طول مسیر برای داوطلبان می افتد اهمیتی نمی دهد. یکی دیگر از دوستان وی نیز با اشاره به آزمایشات این تراشه بر روی حیوانات، از خطرات و عواقب احتمالی کاشت ابراز نگرانی کرد. با این حال، آربو معتقد بود که اگر این روش پیامدهای منفی داشت، ماسک و تیمش هرگز این پروژه را آغاز نمی کردند.

عملکرد ایمپلنت

این تراشه در حین فعالیت نورون‌ها در مغز، داده‌ها را جمع‌آوری می‌کند و با کمک هوش مصنوعی، الگوهای خاصی از فعالیت عصبی را با فعالیت‌های انسان تطبیق می‌دهد و سپس آن‌ها را به اعمال روی رایانه تبدیل می‌کند. به عنوان مثال، اگرچه آربو نمی تواند دستان خود را حرکت دهد، اما می تواند به حرکت آنها فکر کند. بنابراین تراشه هدف را تشخیص می‌دهد، آن را به لپ‌تاپ یا تلفن شخص ارسال می‌کند و به فرد اجازه می‌دهد دستورالعمل‌ها را روی صفحه نمایش ببیند. در نتیجه، آربو و سایر افراد دارای معلولیت می توانند بیشتر با دنیای آنلاین تعامل داشته باشند و راحت تر به امور شخصی خود بپردازند.

نحوه کاشت چیپس

اکثر شرکت های راه اندازی ایمپلنت تراشه، الکترودها را در نزدیکی نورون ها قرار می دهند. نه مستقیم جلوی آنها. به عنوان مثال، Synchron دستگاهی دارد که بدون بریدن جمجمه به روشی نسبتاً ایمن وارد رگ های خونی مغز می شود و سایر محصولات سازنده Precision Neuroscience روی سطح مغز قرار می گیرند.

از طرفی روش قرار دادن ایمپلنت Neuralink تا حدودی متفاوت به نظر می رسد، زیرا سیم های الکترونیکی تراشه در تماس مستقیم با سطح مغز هستند و بنابراین کاشت آن نیاز به دقت بالایی دارد. همچنین دستگاه مورد نظر با نزدیک‌تر شدن به نورون‌ها و استفاده از الکترون‌های بیشتر و پهنای باند داده بالاتر، سیگنال کامل‌تری از مغز دریافت می‌کند و در نتیجه فرد را قادر می‌سازد تا دستورات خود را سریع‌تر به سیستم منتقل کند. بنابراین، در صورت موفقیت کامل Neuralink، این تراشه نه تنها برای افراد دارای معلولیت، بلکه برای بیماران سکته مغزی و اسکلروز جانبی آمیوتروفیک سود زیادی خواهد داشت.

احساس آربو پس از کاشت ایمپلنت

در هفته های اول پس از جراحی، تیمی از متخصصان با نولاند وضعیت نای او را بررسی کردند. بیماران پیوند مغز معمولاً پس از دو تا چهار ساعت فعالیت به دلیل استرس جسمی و روحی نیاز به استراحت دارند در حالی که آربو می تواند تا 10 ساعت کار کند. از سوی دیگر، تراشه Neuralink عملکرد خوبی از خود نشان داد و با ایجاد ارتباط سریع بین مغز و کامپیوتر، رکوردهای جدیدی را ثبت کرد.

در روزهای اولیه، آربو باید یاد می گرفت که چگونه نرم افزار Neuralink را برای مطابقت با الگوهای مغز خود تنظیم کند تا دستورات راحت تر منتقل شوند. اما پس از آن دنیای نولاند آربو ظاهر جدیدی پیدا کرد و او می‌توانست بازی‌هایی مانند Sid Meier's Civilization و شطرنج انجام دهد، وب‌سایت‌ها را مرور کند و به کتاب‌های صوتی گوش دهد.

مشکلات پیش می آید

اما پس از یک ماه، آرباگ متوجه شد که انتقال دستورات بین مغز او و کامپیوتر به تأخیر افتاده است، زیرا سیم‌های ریزتراشه از مغز او جدا شده و در نتیجه تعداد الکترودهای موجود برای تشخیص سیگنال‌های مغز کاهش می‌یابد. Neuralink هنوز توضیحی برای چرایی جابجایی سیم ها ارائه نکرده است. اما یکی از دلایل این امر را می توان در ابعاد مختلف مغز انسان و حیوان دانست (این خطا در آزمایشات حیوانی نیز مشاهده شد، اما ممکن بود این خطا در آزمایشات انسانی ظاهر نشود).

علاوه بر این، جمجمه نسبتاً ضخیم آربو ممکن است بر نحوه قرارگیری و عملکرد سیم‌ها در بافت مغز تأثیر گذاشته باشد. با این حال، نسخه فعلی تراشه هنوز در دست بررسی است و بر اساس داده های قبلی، Neuralink روش های جراحی خود را برای رفع این مشکلات تنظیم می کند زیرا تراشه آن در سال جاری بر روی بیماران بیشتری آزمایش می شود.

آربو گفت: «نتونستم به خوبی موش رو کنترل کنم. فکر می‌کردم به دلیل تغییرات احتمالی است که تیم Neuralink روی من ایجاد کرده است، اما آنها گفتند به این دلیل است که سیم‌ها از مغزم خارج می‌شوند. آنها در ابتدا نمی دانستند این پرونده چقدر جدی است و اطلاعات زیادی نداشتند.

عیب یابی

به منظور حل این مشکلات، کارشناسان و مهندسان نرم افزار Neuralink الگوریتم هایی را برای پردازش بهتر داده های عصبی ایجاد کردند و تغییراتی در نحوه تجزیه و تحلیل داده ها و ارسال آنها به رایانه ایجاد کردند. اکنون، اولین بیمار Neuralink توانایی های قبلی خود را بازیافته و در مورد احساسات خود می گوید: “شرط می بندم که فرد بعدی که از این تراشه استفاده می کند دقیقاً همان احساس من را خواهد داشت، زیرا وقتی لذت استفاده از این توانایی ها را بچشید، دیگر احساس نمی کنید. قادر به خلاص شدن از شر آنها و ذهن شما درگیر توانایی های جدید شما خواهد شد.”

آربو اکنون 10 تا 12 ساعت در روز از ایمپلنت مغزی خود استفاده می کند و فقط برای شارژ یا خواب استراحت می کند. برنامه روزانه او نیز شامل گوش دادن به کتاب های صوتی و موسیقی به همراه بازی های ویدیویی است که هر کدام نقش بالقوه ای در بازگرداندن وضعیت روحی او دارند. او قبلاً برای انجام بسیاری از کارها به دستورات صوتی و gags تکیه می کرد، اما اکنون می تواند به راحتی فعالیت های مورد علاقه خود را تغییر دهد و به زندگی خود پویایی بیافزاید.

هدف آن اولین بیمار Neuralink در آینده است

او اخیراً شروع به یادگیری نحوه تایپ روی صفحه کلید روی صفحه کرده است تا بتواند به رویای خود برای نویسنده شدن فکر کند. آربو همچنین به دنبال راهی برای کسب درآمد با آزمایش جدید خود است تا وابستگی مالی خود را به خانواده کاهش دهد. علاوه بر این، او می خواهد آنقدر درآمد داشته باشد که از مادرش برای مراقبت از او در این هشت سال تشکر کند.

Neuralink و Arbo توافق کردند که در ازای حفظ تراشه کاشته شده، داده‌هایی را به مدت یک سال در اختیار مهندسان و کارمندان شرکت قرار دهد و پس از آن دو طرف تصمیم بگیرند که آیا تراشه را غیرفعال کنند یا از نسخه بهبودیافته‌تر در آینده استفاده کنند.