برنامه صفر تا صد صنعت نفت برای پالایشگاه های فراساحلی

این کارشناس ارشد انرژی با اشاره به اینکه گام برداشتن در راستای دیپلماسی انرژی و فعال سازی پالایشگاه فراساحلی می تواند گام مثبتی برای ایران باشد، گفت: نگاه واقع بینانه در این بخش می تواند مفید باشد، در صورتی که زیرساخت های لازم فراهم شود که بتوانیم. می تواند اقدامات دیگری انجام دهد.

این کارشناس ارشد انرژی با اشاره به راه اندازی پالایشگاه های فراساحلی در روسیه و چین گفت: با توجه به اینکه روسیه صادرکننده فرآورده های نفتی است و نه مصرف کننده، در این صورت اگر روسیه تنها صادرکننده گاز بود، امکان این کار وجود ندارد. نفت نداشتیم، می‌توانستیم با ایجاد یک شبکه پالایشگاهی و توزیع امتیازاتی به دست آوریم، اما در نظر داشته باشید که روسیه به‌عنوان یکی از بزرگترین صادرکنندگان فرآورده‌های نفتی در جهان شناخته می‌شود و در صورت وجود تحریم، آنچه در آن تولید می‌شود. آن کشور نیز تحریم است و تصور این است که می توان در آنجا یک پالایشگاه داشت و به اروپا صادر کرد.

مرتضی بهروزی فر، کارشناس ارشد انرژی در این خصوص به ای بی اس نیوز گفت: موضوع پالایش فراساحلی اولین بار نیست که چنین اتفاقی می افتد، این موضوع در گذشته مطرح بوده و اکنون نیز مطرح می شود، اما در نظر داشته باشید. اینکه اگر تصور کنیم یک پالایشگاه فراساحلی داشته باشیم می‌توانیم تحریم‌ها را دور بزنیم، تقریباً امکان‌پذیر نیست، مشکل تحریم و تعامل وجود ندارد، وجود سیستم پالایش دریایی و حتی سیستم توزیع فرآورده‌های نفتی و واقعیت داشتن شبکه پالایشی در یک کشور خارجی یا در اتحادیه اروپا قطعا می تواند منافع ملی ایران را تامین کند.

وزیر نفت اوایل اردیبهشت ماه سال جاری برای توسعه همکاری های بین المللی و گسترش مرزهای دیپلماسی از کشورهای آمریکای لاتین بازدید کرد و در این سفر قرارداد اولیه تکمیل ظرفیت پالایشگاه دولتی 140 هزار بشکه ای “ال پالیتو” در کارابوبو منعقد شد. ایالتی به ارزش 110 میلیون یورو در راستای تامین تجهیزات و کمک به پالایشگاه برای تعمیرات عمده امضا شده است. بر اساس توافق دو کشور، منابع مالی این پروژه توسط شرکت نیکو و تامین نفت خام این پالایشگاه با مشارکت شرکت ملی نفت ایران از طریق شرکت نیکو تامین می شود. پالایشگاه “ال پالیتو” کوچکترین پالایشگاه نفت ونزوئلا است که بیش از 50 درصد ظرفیت آن خالی است.

بهروزی فر ادامه داد: تا زمانی که در چین هستیم نمی توانیم چنین کاری را انجام دهیم. در واقع، ما نمی توانیم در کشورهایی که مصرف کنندگان بزرگ انرژی هستند حضور داشته باشیم. از چین مجوز بگیرند و بتوانند در آنجا یک پالایشگاه بسازند. در صورت امکان هیچ شرایطی برای انتقال نفت به این کشور و پالایش آن وجود نخواهد داشت و قطعا با مشکلات زیادی مواجه خواهیم شد.

حرکت به سمت پالایشگاه های فراساحلی نه تنها بازارهای صادرات نفت ایران را تضمین می کند، بلکه به افزایش درآمدهای ارزی از طریق صادرات خدمات مهندسی و تجهیزات صنعت نفت و تعمیق روابط خارجی دوجانبه و چندجانبه کمک می کند، موضوعی که نمی توان تاثیرات مثبت آن را بر صنعت نفت انکار کرد. به یک کشور تبدیل شده است

استفاده از ظرفیت خالی پالایشگاه فراساحلی تنها در «ال پالیتو» متوقف نمی شود. وزارت نفت آماده تعمیر پالایشگاه «پاراگوانا»، بزرگترین پالایشگاه نفت ونزوئلا با ظرفیت 955 هزار بشکه در روز است. مجتمع پالایشگاهی پاراگوانا در Punto Feijo ونزوئلا واقع شده است که به عنوان سومین پالایشگاه بزرگ جهان شناخته می شود. این مجموعه پالایشگاهی از سه پالایشگاه به نام‌های پالایشگاه اوای، پالایشگاه کادون و پالایشگاه گراند تشکیل شده است. این پالایشگاه پس از تحریم ونزوئلا و عدم تعمیرات اساسی فرسوده و از کار افتاده است.

اما پالایشگاه ششم، پالایشگاه الفارقلس در سوریه است. مطالعات ساخت این پالایشگاه 140 هزار بشکه ای در سوریه به پایان رسیده و با احراز سایر شرایط، با سرمایه گذاری مشترک وارد فاز جدیدی می شود.

به گفته وی، چند دهه پیش در آفریقای جنوبی یک پالایشگاه داشتیم، اما به دلیل تحریم های شورای امنیت، ایران نتوانست نفت خود را انتقال دهد و در نهایت مجبور شدیم این پالایشگاه را بفروشیم. ایران و نفت ما در آنجا نیز باید پالایش شود. اکنون یک پالایشگاه در هند وجود دارد که بخشی از آن متعلق به ایران است، اما یک قطره نفت ایران در آنجا پالایش نشده است.

سومین پالایشگاهی که ایران قصد استفاده از آن را دارد، پالایشگاه 100 هزار بشکه ای به نام «بولیوار سوپریم سوئنو» در نیکاراگوئه است. حجم سرمایه گذاری این پالایشگاه 4 میلیارد دلار تخمین زده می شود که البته زمین و امکانات اولیه برای مکان یابی این پالایشگاه 100 هزار بشکه ای سالهاست که به دلیل تحریم های آمریکا رها شده است. پالایشگاه چهارم و پنجم دو پالایشگاه «بخارا» و «فرغانه» در ازبکستان است. این پالایشگاه ها با 50 درصد ظرفیت مشغول به کار هستند و اکنون با کمک دانش و خدمات فنی و مهندسی ایرانیان، این ظرفیت کامل احیا می شود و این امکان را برای ایران فراهم می کند که پالایشگاه های فراساحلی داشته باشد.

سهام ایران با کشورهایی در آمریکای لاتین و آسیای مرکزی است و این مشارکت به روش‌های مختلفی انجام می‌شود: بحث سوآپ گاز با کشورهایی مانند ترکمنستان و آذربایجان، همکاری پالایشگاهی با ونزوئلا و توسعه میدان با ازبکستان. ارتباطات در قالب سرمایه گذاری های فراساحلی است. ارتباط با این کشورها می تواند از خام فروشی جلوگیری کرده و در خنثی سازی تحریم ها موثر باشد.

بنگاه های دانش بنیان نیز برای ارائه خدمات فنی و مهندسی در حوزه انرژی با وزارت نفت همکاری کرده و از همه ظرفیت ها استفاده کرده اند. علاوه بر این، سرمایه گذاری های ما در کشورهای دیگر ممکن است به شکل ارائه خدمات فنی و مهندسی باشد. خدمات یا به صورت سهام. در هر صورت یکی از اهداف اصلی در حوزه انرژی جلوگیری از خام فروشی است که با سرمایه گذاری در پالایشگاه های فراساحلی محقق می شود.

وی افزود: نباید فکر کرد که می توان تحریم ها را از این طریق دور زد، این تخمین اشتباه است، مگر در کشورهایی که تحریم هستند و با دنیا تعامل ندارند، بدون شک در این کشورها می توان اقداماتی انجام داد. گرفته شود که منافعی برای کشور به همراه خواهد داشت.