باکو و ضرورت توجه به سیاست همسایگی خوب

آخرین رویکرد باکو دستگیری دو راننده ایرانی و آزار و اذیت رانندگان کامیون ایرانی بود که به نظر می رسد توسط بازیگران بین منطقه ای از جمله رژیم صهیونیستی برنامه ریزی ، مهندسی و تشویق شده است. این اقدام جمهوری آذربایجان در حالی صورت گرفت که جمهوری اسلامی ایران در دهه های گذشته به طور مداوم حمل و نقل ایمن و آسانی را برای رانندگان آذربایجانی انجام داده است و حتی به باکو اجازه داده است با کمک و بدون هیچ گونه دخالت به نخجوان دسترسی داشته باشد. اکنون ، پس از این همه روابط دوستانه و حسن نیت جمهوری اسلامی ایران ، به عنوان قدردانی ، حداقل کاری که جمهوری آذربایجان می توانست انجام دهد این بود که تحت تأثیر برخی از بازیگران که هیچ توجیهی در همسایه ندارند چنین اقدامی انجام ندهد. جهان به بدون تردید ، این اقدام جمهوری آذربایجان در خارج از مرزهای دو کشور تأثیر انگیزشی خاصی دارد ، اول از همه به رژیم اسرائیل برمی گردد که می خواهد بهای دشمنی متقابل خود را با جمهوری اسلامی بپردازد. به مردم ایران و همسایگانشان

اکنون با توجه به زمینه موضوع مورد اختلاف ، به نظر می رسد که این اقدام برنامه ریزی شده رژیم صهیونیستی به آغاز ایجاد تنش بین دو کشور همسایه تبدیل شده است. در عین حال ، جمهوری اسلامی ایران همواره پرچم برادری و همسایگی خوب با همسایگان شمالی خود بوده و بارها به حرکت های غیرعادی برخی عناصر تروریستی و اقدامات مخرب نهادهای امنیتی رژیم صهیونیستی در نزدیکی آن هشدار داده و برجسته کرده است. مرزهای آن نمی تواند حضور احزاب متخاصم به ویژه رژیم صهیونیستی را در نزدیکی مرزهای خود تحمل کند. این جنبش های فزاینده که به نوعی در حال شکل گیری است ، این فرض را برای کشور ما ایجاد کرده است که می توان از خاک آذربایجان به عنوان پایگاه عملیاتی اقدامات مخرب علیه جمهوری اسلامی ایران استفاده کرد. در این رابطه ، حضور برندا شفر ؛ نظریه پرداز سازمان امنیتی رژیم صهیونیستی که بر روی هویت های نادرست و تفاوت های قومی کار می کند ، این فرضیه را به دعوت علی اف به منطقه مرزی ایران پرورش داده و با پل خداآفرین و همچنین حمله عناصر مخرب به سفارت ایران عکس یادگاری گرفت. این نظریه را تایید می کند که نهادهای امنیتی رژیم صهیونیستی در پی تخریب و توطئه چین برای افزایش تنش بین دو کشور فعال شده است.

مطالعه تاریخ روابط خارجی ایران و آذربایجان به وضوح نشان می دهد که همانطور که در تاریخ مشترک تاریخی ، اجتماعی ، فرهنگی و مذهبی بین دو کشور لازم است ، این روابط از زمان استقلال به طور قابل توجهی توسعه نیافته است و روابط تهران و باکو به ، به جز در دوره های کوتاه ، افزایش همکاری متقابل مشاهده نشده است.