ایرانی بودن ما در معرض تهدید جدی قرار گرفته است • رکنا

به گزارش خبرنگار اجتماعی از رکنا، تصمیم گیری در حوزه های کلان و استراتژیک در کشورهای مختلف از اولویت های حاکمیتی است. بدون در نظر گرفتن این برنامه ها، هر اقدامی حتی اگر بر اساس منافع این کشور در کوتاه مدت باشد، نمی تواند در میان مدت و بلندمدت مردم این کره خاکی را به مقصد مورد نظر برساند. یکی از این شاخص های مهم در کشور ما که متأسفانه در دهه های گذشته چندان به آن توجه نکرده ایم و اکنون به یک موضوع اساسی در سطح ملی و حتی منطقه ای تبدیل شده است، مشکل است. مهاجرت شرق.

چند روز پیش رئیس دانشگاه تهران در مصاحبه ای اعلام کرد که ایران در صدر کشورهایی است که دانشجویان این کشور به کشورهای دیگر مهاجرت می کنند و در کنار این موضوع دیده بان مهاجرت نیز رقمی را در همان زمان. از 75% مهاجرت دانشجویی ما با آن مواجه هستیم و همچنین حضور مستمر دانشجویان ایرانی در 10 دانشگاه برتر آمریکا حدود 250 نفر است و نشان می دهد که مهاجرت ها عمدتاً توسط نخبگان کشور صورت می گیرد. آمارهای غیر رسمی حاکی از آن است که بیش از 10 میلیون ایرانی در خارج از کشور زندگی می کنند و تقریباً همگی برای سرمایه گذاری، تحصیل و یافتن شغل و موقعیت اجتماعی مناسب به کشورهای توسعه یافته سفر کرده اند. این روند تا پایان دهه 90 هر سال تشدید می شد، اما در دو سال اخیر با روند مهاجرتی مواجه بودیم که می توان آن را سونامی مهاجرت نامید.

علاوه بر این مشکل، در سال های اخیر حجم مهاجرت ها به دلیل جنگ و ناامنی اتباع کشورهای همسایه ایران به ویژه مهاجرت افزایش یافته است. اتباع افغانستان پس از به قدرت رسیدن، طالبان موفق شدند اعداد نزدیک به جمعیت مهاجر ایران را ثبت کنند. در این دوران بود که مردمی که مهاجرت کردند از طبقه ثروتمند و نخبه ایران بودند، اما مردمی که ما به کشور پذیرایی کردیم بیشتر از خانواده های جنگ زده و نافرمان بودند. آن وقت است که مسئولان کشور توضیح روشنی برای حل این مشکل ندارند.

ما اساساً برنامه ای برای اداره کشور نداشتیم

در همین رابطه اردشیر گراوند، جامعه شناس و آسیب شناس اجتماعی در گفتگو با خبرنگار اجتماعی از رکنا، با اشاره به اینکه بی توجهی های زیادی در نظام برنامه ریزی درسی در کشور صورت گرفته است، گفت: اساساً ما مجبور نبودیم. برنامه ریزی برای اجرا کشور است و بر اساس این طرح باید نیروی انسانی شایسته و متخصص در کشور مشخص شود.

این جامعه شناس می افزاید: به همین دلیل دانشگاه ها هم مانند سایر کارشناسان برای تربیت نیروی متخصص آمدند و چون فرصت شغلی برای آنها در کشور وجود نداشت، به سرعت کشور را ترک کردند و مهاجرت کردند.

گفت: این ناامنی ناشی از عدم است فرصت حرفه ای برای فارغ التحصیلان دانشگاه های کشور در نظر گرفته شده است. علاوه بر این، کشور ما در 30 سال گذشته بیش از 7 برابر رشد کرده است و دختران و پسران نیز همینطور.

جوانان با توجه به سلیقه خود سبک زندگی خود را انتخاب می کنند

این کارشناس علوم اجتماعی ادامه داد: این موضوع ذائقه نسل جدید را تغییر داده است اما اساساً الگوی مدیریت اجتماعی و فرهنگی کشور بر اساس الگوی 100 سال پیش است و مدیران ما هنوز درک نکرده اند که جوانان ما هستند. افراد تمایل دارند سبک زندگی خود را مطابق با سلیقه خود تغییر دهند.

گراوند افزود: این معضل ناامنی دومی را در جامعه ایجاد کرده است که ناامنی رعایت نکردن سلیقه زندگی در جامعه را می بیند و این دو دلیل اصلی جوانان را به خروج از کشور سوق می دهد.

وی خاطرنشان کرد: علاوه بر این مشکل با جمعیتی مهاجر از کشورهای همسایه مواجه هستیم که ایران برای آنها مکان امنی محسوب می شود و شاید در گذشته جمعیت کارگر و فقیر به ایران مهاجرت می کردند اما اکنون این جمعیت را ثروتمندان تشکیل می دهند. و نخبگان آنها نیز وارد ایران می شوند.

این آسیب شناس اجتماعی یادآور شد: اکنون بسیاری از مشاغل ما در کشور در اختیار این جمعیت مهاجر است و از نظر اشتغال نیز جذاب است زیرا کارفرما مجبور نیست برای آنها بیمه پرداخت کند و آنها آماده کار هستند. با حقوق

گراوند گفت: این سوال آینده سیاسی، اجتماعی و فرهنگی و حتی سیستم امنیتی کشور را تار می کند. این خروج از کشور به صورت پیشروی هندسی و ورود دقیقاً به شکل پیشروی هندسی نتیجه خوبی برای کشور نخواهد داشت.

وی گفت: فروپاشی نظام خانواده در کشور بزرگترین آسیب این معضل است که حتی در آینده نیز ما را به ایرانی بودن تهدید می کند، به ویژه اینکه مهاجرت به خارج از کشور توسط کسانی انجام می شود که امکانات مالی، علمی و فنی دارند. . و در آینده با میلیون ها خانواده سر و کار خواهیم داشت، متخلخل خواهیم بود.

این آسیب شناس اجتماعی افزود: وقتی خانواده ای آشفته می شود به این معناست که رکن اصلی خانواده ایرانی آسیب دیده است و به این معناست که در آینده سهم این خانوارهای باقی مانده و از سهم این خانوارها امیدی به توسعه ایران نیست. جمعیت مهاجر

این جامعه شناس ایرانی گفت: سرمایه های مالی، اجتماعی و علمی مهاجران از ایران چندین برابر خانواده هایی است که در ایران مانده اند و این جامعه با بحرانی جدی و اجتناب ناپذیر مواجه می شود.