اگر مردم آمریکا می دانستند در غزه چه می گذرد، ساکت نمی ماندند.

به گزارش خبرنگار ایلنا، جیمز لنگلی (مستندساز و عکاس آمریکایی) به خاطر مستندهای تاثیرگذاری که در مناطق پرحادثه ساخته است، شهرت دارد. او برای شرکت در هفدهمین جشنواره بین‌المللی فیلم مستند (Cinéma Vérité) به ایران سفر کرد، اما سفر لنگلی فقط برای شرکت در یک جشنواره نبود، بلکه برای حمایت از گفت‌وگو و تفاهم بین ملت‌ها، برای نشان دادن تعهد خود به عبور از مرزهای سیاسی در ارتباط با هنر و درک هدفی است که او در این سفر به دنبال آن بود.

آغاز حضورش در عرصه مستند به سال 1370 برمی گردد.این مستندساز درباره سفر حرفه ای خود بیان کرد: اولین مستند من با فیلمبرداری در شوروی با دوربین 16 میلی متری و با تولید یک اثر در سال های 92 و 93 در مسکو آغاز شد. .

از آثار برجسته لنگلی می توان به مستندهایی درباره غزه (2001)، عراق (2006) و افغانستان (2018) اشاره کرد. در واقع، او در تأمل در چالش‌ها و خطرات مستندسازی مناطق پر درگیری، بر اهمیت ارائه تصویری معتبر از واقعیت‌هایی که جوامع با آن روبرو هستند، تأکید می‌کند.

این مستندساز درباره قدرت تحول آفرینی مستندها گفت: این قدرت من را مجبور می کند که به عنوان یک فرد شجاعت بیشتری داشته باشم.

لنگلی نقش منحصر به فرد مستند در ارائه تصویری معتبر از مناطق درگیری را برجسته کرد و گفت: باید در مورد مسائل جنگ و صلح صحبت کنم. این وظیفه من است که در مورد آن صحبت کنم.

وی همچنین درباره تاثیر شبکه های اجتماعی در داستان گویی بیان کرد: ما می بینیم که مردم واقعیت را با تلفن همراه خود ضبط می کنند و از طریق شبکه های اجتماعی آن را به دنیا مخابره می کنند. در واقع، آنها به طور کلی رسانه های جریان اصلی سنتی را دور می زنند.

او پتانسیل مستندها برای به چالش کشیدن باورهای غلط، تقویت همدلی و درک را برجسته کرد و پیشنهاد کرد که این تغییر پارادایم در داستان‌گویی می‌تواند ماهیت و تأثیر فیلم‌سازی مستند را بازتعریف کند.

لنگلی با بحث در مورد نقش فیلم های مستند در افزایش آگاهی از بحران های انسانی، پتانسیل فیلم ها را برای تأثیرگذاری بر افکار عمومی و سیاست ها برجسته کرد. وی بر توانایی منحصر به فرد مستندها برای ارائه درک عمیق و جامع از جوامع و فرهنگ های ناآشنا و تأثیر عمیقی که مستندها می توانند در شکل گیری جهان بینی و ترویج جهانی دلسوزتر و آگاه تر داشته باشند، تأکید کرد.

او گفت: «وقتی در غزه بودم، فکر می‌کردم اگر آمریکایی‌ها بتوانند آنچه را که من می‌بینم ببینند، جهان بینی آنها تغییر خواهد کرد. اگر مردم دید روشنی از غزه داشتند، بحران انسانی رخ نمی داد، زیرا می گفتند ما این را تحمل نمی کنیم.

حضور لنگلی در یک جشنواره فیلم پرسش‌هایی را در مورد تلاقی هنر، سیاست و روابط بین‌الملل ایجاد کرد و او استدلال کرد که اکنون بیش از هر زمان دیگری نیاز به ایجاد پل‌های تفاهم بین کشورها، به‌ویژه زمانی که با تهدید درگیری مواجه هستند، وجود دارد. .

رکنا نیوز