اولین نبرد بصره – ایرنا

در این راستا پس از عملیات «ثامن الائمه» (مهر 60)، مبارزه با اشغال خرمشهر در اولویت های طرح نظامی ایران قرار گرفت و مقرر شد تهدید یا تصرف هر شهر یا راهبردی در نظر گرفته شود. موقعیت منطقه عراق در طراحی عملیات کربلا. .

عدم شناخت عظمت و قدرت نهفته در این خاکریزها و زمین ها، انبوه حیرت انگیز میدان های مین که هر روز بر آن افزوده می شد، عملاً راه نزدیک شدن به بصره را برای نیروهای داخلی مسدود می کرد.

6 شهر عراق به عنوان گزینه های تنبیهی علیه ارتش جمهوری اسلامی قرار گرفتند. اربیل، سلیمانیه، بعقوبه، کوت، العماره و بصره.

پیکان اصلی عملیات رسیدن به دو سر کانال ماهی و ترک آن و چسبیدن به ساحل شط العرب بود. عراق با طغیان کانال ماهی، مسیر جنوب کانال ماهی را مسدود کرد، اما ایرانی ها با پیشروی بیش از 20 کیلومتری در خاک عراق توانستند به شمال این کانال برسند. مشکل اصلی اینجا بود.

زمانی که جشن آزادسازی خرمشهر در ایران برگزار شد، فرماندهان نظامی ایران زیر نظر ساخت‌وسازهای گسترده در آن سوی مرز بودند و برای شروع مرحله بعدی عملیات – که قرار بود نقطه پایانی باشد – لحظه شماری می‌کردند. جنگ.

علاوه بر این، هیچ امیدی به بالاترین مقام بین المللی برای حل و فصل اختلافات، یعنی سازمان ملل وجود نداشت. اولین مصوبه این سازمان در مورد جنگ ایران و عراق 6 روز پس از شروع جنگ صادر شد و تا زمان آزادی خرمشهر هیچ تلاش ملموس دیگری از سوی این سمت برای نظارت بر مسائل این جنگ صورت نگرفت.

این سخنان «علی صیادشیرازی» فرمانده وقت نیروی زمینی ارتش جمهوری اسلامی در دیدار فرماندهان «قرارگاه کربلا» حدود 12 ساعت پس از آزادسازی خرمشهر بیان شد.

در مرحله بعد، تلاش برای عبور از پل‌های کانال پرورش ماهی صورت گرفت، اما زمین‌های مسلح به میدان‌های مین و سیلاب و تمرکز زرهی عراقی در شرق و غرب کانال اجازه این کار را نداد.

این کانال که حدود 10 سال پیش در فاصله 9 کیلومتری مقابل بصره ساخته شد 30 کیلومتر طول و یک کیلومتر عرض داشت. دوم، به اصطلاح استحکامات خاکریزی مثلثی شکل. این خاکریزها دژهای مثلثی شکلی بودند که طول هر ضلع آن بین 1500 تا 1800 متر بود و در هر کدام یک گردان زرهی با طرحی پیچیده مستقر بود.

گروه سیاسی ای بی اس نیوز فایل ویژه «عقل جنگ»: برنامه اول ادامه عملیات به سمت بصره است، 15 روز آینده مهلتی برای حرکت، سازماندهی واحدهای عملیاتی، تعیین طرح مانور و شناسایی محورهای عملیاتی است.

اگرچه نیروهای ایرانی به 16 کیلومتری شمال بصره رسیده بودند، جناح راست آنها تحت کنترل چندین لشکر قدرتمند ارتش بعث بود.

رزمندگان سایر یگان ها که قرار بود پس از پشت سر گذاشتن خاکریزهای مثلثی، جناح راست نیروهای پیشرو را تامین کنند، پشت خاکریزهای مثلثی توقف کردند. در نتیجه نیروهای پیشرو از سمت راست به شدت مورد حمله قرار گرفتند و مجبور به عقب نشینی شدند.

سازمان ملل حتی بار به رسمیت شناختن «جنگ ایران و عراق» را بر عهده نگرفت و در اسناد خود آن را وضعیت ایران و عراق در طول 18 ماه که ایران در وضعیت بسیار شکننده و ضعیفی تحت حملات همه جانبه ارتش صدام قرار داشت، چنین اشاره ای به یک جنگ تمام عیار، تعصب آشکار علیه متجاوز در نظر گرفته شد، زیرا از تمامی عواقب بین المللی عنوان حقوقی «جنگ» در امان است.

رزمندگان ایرانی به مدت 17 روز 5 بار با تمام توان تلاش کردند تا خطوط پدافندی دشمن را بشکنند و با وجود انهدام بخش قابل توجهی از توان نظامی عراق، نتوانستند به هدف نهایی دست یابند. “عملیات رمضان” او برای بعثی ها شناخته شده بود “نبرد اول بصره” معروف شد، تمام شد.

اگرچه «بصره» از همان ابتدای طرح عملیات «به سوی بیت المقدس» به عنوان هدف نهایی عملیات تعیین شده بود، اما به دلیل ملاحظات سیاسی-امنیتی، از انجام مانورهای تبلیغاتی در این زمینه و حتی بخش مهمی از درگیری ها جلوگیری شد. نیروهای حاضر در عملیات به وضوح از چنین استراتژی بی اطلاع بودند. اگرچه عراق با خرد نظامی متعارف می دانست که «بصره» در دسترس ترین هدف برای ایرانی ها برای مقابله با آن است، اما در اواسط عملیات بود که متوجه تیرهای تهاجمی رهبری ایران به سمت بصره نشدند و هدف دیگری را ندیدند. انتخاب جز انهدام بخش‌های قابل توجهی از مناطق تحت اشغال خود در خاک ایران، تخلیه ناگهانی به منظور تمرکز نیروها بر تقویت حلقه‌های دفاعی بصره (خروج ارتش‌های پنجم و ششم غرب اهواز و انتقال آنها به شرق بصره)

در جمع بندی نهایی باید علت اصلی شکست عملیات رمضان را مشخص کرد “توپ های مثلثی” او احساس کرد که در مرحله اول عملیات، ضربات پرقدرت اولیه را متوقف کرد و در مراحل بعدی عملیات این تاخیر جبران نشد. اندازه خاکریزهای مثلثی (هر ضلع مثلث ها تقریباً 2 کیلومتر طول داشتند) به اندازه ای بود که نیاز به عکس های هوایی دقیق داشت.

شروع عملیات به جای 15 روز 50 روز به طول انجامید و عملیات رمضان از 31 تیر آغاز شد. هدف رسیدن به ضلع شرقی «چت العرب» و در صورت امکان ورود به شهر «بصره» بود. عراق برای دفاع از بصره بر دو مانع مصنوعی متکی بود: اول کانال ماهی.

در چنین شرایطی، برای جمهوری اسلامی تردیدی نیست که در طراحی راهبرد آینده خود، علاوه بر آزادسازی سرزمین های اشغالی، باید به اصل پذیرفته شده جهانی یعنی مجازات متجاوز و به دست آوردن اهرم فشار برای مطالبه گر حقوق مادی و معنوی متجاوزین.

از سوی دیگر، در پی مانورهای گسترده رژیم صدام حسین در خصوص خروج داوطلبانه از خاک ایران، تردیدهایی در میان رهبران سیاسی تهران برای ورود به خاک عراق وجود داشت که ظاهراً پس از چندین جلسه مشترک با ارتش، تردیدها برطرف شد. ارتش بعث با این تبلیغات گسترده توانست وانمود کند که نتیجه جنگ را پذیرفته است و در زمان به دست آمده ترتیبات نظامی ضعیف خود را (که قرار بود بعد از طریق القدس انجام می داد) اصلاح و تکمیل کند.

5 شهر در این فهرست بین 45 تا 105 کیلومتر با مرزهای ایران فاصله داشتند. فقط بصره بود که علاوه بر فاصله 16 کیلومتری از مرز، قلب اقتصادی عراق بود و 70 درصد درآمد نفتی عراق را تامین می کرد. تصرف این شهر می تواند رژیم عراق و متحدانش را مجبور به پذیرش شروط ایران و یا حتی سقوط صدام کند.