در 11 می 2002، دوربین و طیف‌نگار فروسرخ NICMOS (NICMOS) در تلسکوپ فضایی هابل ناسا به لایه‌های غباری در ابری از ستاره‌ها نفوذ کرد تا ساختار سنگی و متراکم از غبار و گاز را آشکار کند.
این اولین عکس نیکموس در نزدیک به سه سال گذشته بود. این تصویر سحابی مخروط (NGC 2264) را نشان می دهد. نام آن مخروطی است زیرا در تصاویر زمینی شکل مخروطی دارد.
Nicmus تلسکوپ هابل را قادر می سازد تا طول موج های نور نزدیک به فروسرخ را ببیند و به آن اجازه می دهد به غباری که درون سحابی را پنهان کرده است نفوذ کند. با این حال، مخروط آنقدر متراکم است که حتی “چشم مادون قرمز” نیکوموس نمی تواند در تمام طول آن نفوذ کند.
چشم انسان نمی تواند نور مادون قرمز را ببیند، بنابراین رنگ ها با طول موج های نزدیک به مادون قرمز مطابقت دارند. نور آبی نشان دهنده طول موج های کوتاه تر نزدیک به مادون قرمز و نور قرمز نشان دهنده طول موج های بلندتر است.
برای خنک نگه داشتن آشکارسازها، Nekmus را در ظرفی شبیه قمقمه پر از یخ نیتروژن جامد قرار دادند. انتظار می رفت یخ نیتروژن جامد حدود چهار سال دوام بیاورد.
با این حال، یخ تقریباً دو برابر سریع‌تر از حد انتظار تبخیر شد و عملیات علمی NEXMO تنها پس از 23 ماه پایان یافت.
در سال 1999، زمانی که ذخایر یخ تمام شد، تولید این دوربین متوقف شد. با این حال، دانشمندان با ارائه یک راه حل خنک کننده جدید در طول ماموریت تعمیر و نگهداری، آن را احیا کردند.
منبع خبر: https://digiato.com/astronomy/nicmos-from-hubble-telescope-penetrated-dust-layers
تحریریه ABS NEWS | ای بی اس نیوز