هر سرزمینی که دارای ثروت طبیعی و فرهنگی است و دسترسی به آن از نظر جغرافیایی آسان است، باید این ثروت را درک کرده و با ایجاد فرآیندهای مورد نیاز، این ثروت را به فرصت تبدیل کند.
برای مثال می توان از ثروت طبیعی و فرهنگی یک منطقه جغرافیایی برای کاهش فقر و ایجاد اشتغال استفاده کرد. دقیقاً همین میل است که با تعریف اوقات فراغت مولد در حوزه گردشگری مطابقت دارد. زیرا اوقات فراغت مولد یعنی اوقات فراغتی که برای دیگران فرصت های کار و اشتغال ایجاد می کند. در واقع، فعالیت‌های گردشگری که شکلی از اوقات فراغت را تشکیل می‌دهند، علاوه بر دستاوردهای آموزشی، فرصت‌های شغلی را برای طیف وسیعی از کارگران مرتبط با خدمات گردشگری ایجاد می‌کنند.
همچنین طبق تعریف سازمان جهانی گردشگری، گردشگر به شخصی گفته می شود که به مکانی غیر از محل سکونت خود سفر می کند و حداقل یک شب را در اقامتگاه عمومی یا خصوصی در محل مورد بازدید سپری می کند و هدف از اقامت وی کسب درآمد نیست. پول در این مکان نیز به معنای گذراندن اوقات فراغت در خارج از محل سکونت در ازای دریافت پاداش است. این بیان کلیدی پرداخت است که باعث ایجاد اشتغال و کاهش فقر می شود. با این حال، صرف وجود ثروت طبیعی و فرهنگی و دسترسی آسان و البته برای کسانی که به دنبال اوقات فراغت هستند، منجر به دستمزد یا ایجاد شغل نمی شود.
اینجاست که باید از ثروت و وقت آزاد به عنوان ابزاری برای نوآوری استفاده کنید و به گردشگری خلاقانه یا خلاقانه برسید. در گردشگری خلاق، نقش مدیران در شناخت انواع خلاقیت های موجود در شهر به عنوان منبع و فرصتی برای جذب گردشگر بسیار مهم تلقی می شود. خلاقیت در شهرها لزوماً با فرهنگ، هنر (اکوسیستم و شبکه ارتباطی) مرتبط نیست و می‌تواند نتیجه وجود تعداد معینی از عناصر نوآورانه یا نتیجه جذابیت شرکت‌های دارای فناوری‌های پیشرفته باشد. نوآوری، ایجاد جذابیت و به کارگیری فناوری های پیشرفته نیازمند خلاقیت مسئولان شهرداری است.
این مسئولان باید فضای رقابت و جهش را برای علوم و فناوری های مختلف، پژوهشگران، ایده پردازان، کارآفرینان، فعالان، کسب و کارها، قانون گذاران و برنامه نویسان حوزه گردشگری فراهم کنند. هدف از فضاسازی تنها تساهل و عدم یکنواختی نیست، بلکه این فضا باید زیر چتر راهبردها و برنامه هایی ایجاد شود که بر اساس دانش، پژوهش، فناوری و تجربیات موفق قبلی، همه ذینفعان و همه بازیگران گردشگری را بسیج کند. بخش سازگار، همسو و آماده رقابت برای جذب هستند. گردشگر باید به آن سرویس دهد و پول هم دریافت کند. در واقع زیرساخت اصلی فعالیت های گردشگری یک ذهنیت نوآورانه است که با خلاقیت به برنامه ریزی مستمر و اجرای مستمر برنامه می انجامد.
خوشبختانه استان خوزستان دارای ثروت طبیعی و فرهنگی است و این استان از قدیم الایام به شبکه راه های کشور متصل بوده و از نظر جغرافیایی در موقعیت مناسبی قرار گرفته است. اما متأسفانه مسئولان شهری استان تاکنون فاقد عزم، خلاقیت و برنامه ریزی علمی بوده اند تا جایی که نتوانسته اند از مزایای فوق در ایجاد منسجم، منسجم و رقابت پذیر گروه های مختلف بهره برداران استفاده کنند که این امر حائز اهمیت است. در تعاریف خرد و کلان گردشگری. بسیاری وجود دارد
به عبارت دیگر، گردشگری به فرآیندها، فعالیت ها و نتایج حاصل از روابط و تعاملات بین گروه های ذینفع مانند گردشگران، تامین کنندگان و جوامع محلی با دولت ها اطلاق می شود. مدیران دولتی استان خوزستان باید با خلاقیت در استان جذابیت ایجاد کنند تا بتوانند اصناف محلی را در قالب ذی نفعان بومی و گردشگران تفریحی را در قالب ذی نفعان غیر بومی در حوزه گردشگری استان جذب و فعال کنند.
بنابراین نقش مقامات دولتی در تغییر رویکردها، برنامه‌ریزی‌ها، جهت‌گیری‌ها و کارکردهای رقابتی معطوف به علم و فناوری نقشی حیاتی و تعیین‌کننده است. اما در نهایت آنچه بسیار مهم به نظر می رسد این است که در حوزه مدیریت گردشگری باید سه مرحله منطقی طی شود. گام اول این است که متولیان شهرسازی و گردشگری متعهد به توسعه گردشگری دانش بنیان شوند و در گام بعدی با برنامه ریزی علمی مستمر این تعهد را روی کاغذ بیاورند و در مرحله سوم، اجرای علمی این برنامه ریزی
