به گزارش خبرنگار ایلنا، اینجا همه زندگی می لرزد; دیوارها ترک خورده است. هر موج جدید انفجار سقف ها و دیوارهای کاهگلی را می لرزاند. طلا، سنگ، همه چیز مال «دیگران» است و بومیان با همان فقر فراوان درد محرومیت را تحمل می کنند…
“کاش فقط شکاف در دیوار بود، موج ضربه یک طرف، گرد و غبار از طرف دیگر؛ به اندازه کافی غبار تنفس کرده ایم، ریه هایمان پر از خاک است؛ هر انفجار مین طوفان گرد و غباری را در روستا و فرزندانمان ایجاد می کند. هوای پاک نداری….
یکی از اهالی آقدره می گوید: شکاف و شکاف در و دیوار خانه های ما از قبل است; این مشکل سالهاست. اخیراً قدرت انفجارها کاهش یافته است، اما همانطور که هر روز انفجار داریم، گرد و غبار نیز هر روز فضای خانه و زندگی ما را پر می کند!
مردم آقدره سهم خود را در استخراج طلا و سنگ در این منطقه تقریباً کم توصیف می کنند.
نزدیک آقدره معدن طلایی است که پر از نقره و ثروت از زمین بیرون می‌آید، معدن سنگ هم هست. اما این روزها اکثر اهالی آقدره غوطه ور در نگرانی هایی هستند که از مرداد ماه آنها را آزار می دهد: درگیری بر سر کار، دستگیری، مراجعه به دادگاه، بیکاری بسیاری از جوانان و نان آوران، سرگردانی و حرکت، تعهد و مسئولیت. کارگران محلی با این یعنی من دیگر در هیچ تظاهراتی شرکت نخواهم کرد!
ماجرا از روزهای اول مرداد شروع شد، زمانی که در 16 مرداد، دو نفر از مردم محلی برای کار به معدن سنگ تراورتن رفتند. این درخواست ناکام ماند و مدیران معدن این دو نفر را به بهانه مزاحمت به کلانتری معرفی کردند. افراد و مشاغل دیگر مداخله می کنند. درگیری تشدید می شود؛ برخی در شب و در خانه های خود دستگیر می شوند. حدود 32 فایل آماده خواهد شد. اولین دادگاه در ماه های بعدی – اوایل اکتبر – برگزار خواهد شد. برخی از اتهامات از این پرونده منتفی شده است اما همچنان اتهامات در این پرونده وجود دارد و هنوز تصمیم نهایی دادگاه صادر نشده است.
تلاش این افراد برای اثبات اینکه کل ماجرا و درگیری در کار بوده و این مدیران معدن بوده اند که پلیس را در ماجرا دخیل کرده اند، منجر به رفع دو اتهام جدی به ویژه اقدام علیه امنیت شد. این خبر خوبی است، اما جدا از آن همه چیز بوی نگرانی و بیکاری می دهد.
یکی دو روز پس از حادثه مرداد، مدیران تصمیم گرفتند معدن سنگ را تعطیل کنند. این در حالی است که کارگران این معدن حدود چهل نفر تا پایان شهریور ماه قرارداد موقت داشتند و هر ساله معدن سنگ آقدره حداقل تا پایان آذرماه و فرا رسیدن فصل سرما فعال است. امروزه بیکاری نه تنها دامنگیر این زندانیان شده است، بلکه تمامی کارگران معدن سنگ بیکار هستند. معدن طلا هم جایی برای آنها ندارد. بسیاری از آنها از شهرهای دور و نزدیک برای دستفروشی، قالی‌شویی یا کارهای سخت ساختمانی جابه‌جا شده‌اند و جالب‌ترین نکته این است که برخی از کارگران آقدارا مجبور به ثبت نام شدند. تعهدی که آنها دیگر وارد این نوع ماجراجویی نخواهند شد!
چرا در شرایطی که معدن سنگ پیش از موعد تعطیل شده و هنوز بخشی از حقوق معوقه کارگران پرداخت نشده است کارگران این روستا مجبور به ثبت نام هستند؟
سخنان مردم و کارگران
ابتدا به دیدن کارگران آقدارا و مردم محلی رفتم. کارگران آقدارا می گویند ما را به پلیس معرفی می کنند و از ما وثیقه می خواهند. سپس مکان هایی را به ما نشان می دهند و نامه ای به ما می دهند که نشان می دهد این یا آن کارگر آزاد است. حدود 18 نفر این تعهد را امضا کردند.
ظاهراً دو نفر از این 32 نفر کارگران معدن طلا بودند. آنها در روزهای پس از حادثه با آنها نقل مکان کردند و به آنها گفتند: “بیا، ما دیگر شما را نمی خواهیم!” هیچ تضمینی برای استخدام این دو نفر در سال آینده وجود ندارد.
مردم می گویند: «از این 32 نفر ده نفر در خانه بیکار و 22 نفر پراکنده هستند. تهران و جاهای دیگر پراکنده است. دو نفر به سر کار برگشتند. وقتی می گویند ما بومی ها را استخدام کردیم، باید پرسید که منظورشان از بومی چیست؟ اگر در مورد شهر تکاب صحبت می کنید، بله. اما اگر روستای خودمان باشد، ما کسانی که رنج و آلودگی معدن را تحمل می کنیم، آنقدر که باید در معدن شاغل نیستیم. تنها حدود 80 نفر در روستا در معدن طلا کار می کنند.
سخنان یک مدیر
سپس به دیدن حیدری، مدیر فنی معدن سنگ آقدره خواهم رفت. از او می پرسم چرا حقوق کارگران از تیرماه پرداخت نشده است؟ حیدری پاسخ می دهد: برای امضای برگه تسویه نیامده اند. به همین دلیل حقوق آنها پرداخت نشده است، بیایند و برگه تسویه حساب را امضا کنند. این معدن امسال تعطیل است. پس از درگیری، هیئت مدیره دستور تعطیلی داد. به کارگران گفتیم تا سال آینده بیایند و تسویه حساب را تمام کنند.
کارگران در پاسخ به مطالبه مدیرعامل در خصوص پرداخت دستمزد مشروط به امضای قرارداد، پاسخ می دهند: چه نوع قراردادی، چه امضایی؟ ما قرارداد سه ماهه داشتیم، تا پایان شهریور ماه، اما مدیران می خواهند تا 16 مرداد به ما پول بدهند و مابقی را نپردازند. از ما هم می خواهند امضا کنیم که تا پایان قرارداد همه حقوق خود را گرفته ایم. درسته، انصافه؟! اگر قوانین کار لغو نشده است چرا باید امضا کنیم؟ باید تسویه حساب کنیم و متعهد بشیم…
آیا تعهد به کارگرانی که برخی از آنها بیکار هستند، قانونی است؟ حیدری در پاسخ می گوید: تعهد نیست، فقط هماهنگی است که دیگر چنین اتفاقاتی نیفتد. این مسائل ربطی به کارگران نداشت و نباید در این ماجرا گنجانده می شد!
او پاسخ داد که «حادثه مرداد به خاطر آمدن دو نفر در معدن روی داد، چرا؟ وی گفت: ظاهراً قبل از این به این دو نفر قول کار داده شده بود. به 14 نفر نیاز داشتیم اما حدود 40 نفر مشغول به کار بودیم.
به گفته حیدری، «مدیر محلی معدن سرخد با پلیس و کلانتری تماس می گیرد. سرکارگر بومی به ابتکار خود با پلیس تماس می گیرد و درگیری ایجاد می کند.
اما کارگران هنوز هم می گویند که سرکارگر بومی بدون اجازه مدیران هیچ ابتکاری بر عهده نمی گیرد. آیا سرکارگر بدون مجوز با پلیس تماس می گیرد؟ او هیچ کاری را بدون مجوز و اطلاعات یا حتی بدون دستور انجام نمی دهد.
حیدری به عنوان مدیر فنی معدن سنگ درباره تعطیلی زودهنگام این معدن می گوید: روزهای بعد کارگران سر کار نیامدند و معدن و ماشین آلات را به امان خدا واگذار کردند. » «بیا کار کنیم، بعد 32 نفر را دستگیر کردند. شب.”
همه نشانه ها:
هیچ چیز تغییر نکرده است
به نظر می رسد چیزی در آغدره تغییر نکرده است. نه تحقیق مجلس و نه مطالبات در احیای حقوق قانونی کارگران معادن سنگ و طلا و حقوق اجتماعی و اقتصادی ساکنان فقیر این منطقه موفق نبوده است. خانه ها امن نیست و هوای روستا پر از گرد و خاک است.
اما سوال اینجاست که چرا پس از این همه سال استخراج طلا از خاک یک روستای مرزی، این منطقه محروم همچنان تهی دست است؟ چرا از کارگران دفاع می شود – مهم نیست چه کسی به دستور چه کسی به پلیس زنگ زده است، مهم این است که یک تقاضای شغلی در حوزه روابط کار به دادگاه 32 نفر تبدیل شده است – و چرا کارگران باید چه کسانی باشند. قول میدی که دیگه حول این سوالات نچرخونی؟!
گزارش: نسرین هزاره مقدم
رکنا نیوز
