آیا تغییر ژئوپلیتیک در قفقاز امکان پذیر است؟

سید علی قائم مقامی ، پژوهشگر ترکیه و قفقاز ، در جریان یک نشست مجازی که توسط مرکز مطالعات استراتژیک خلیج فارس ، دانشکده حقوق و علوم سیاسی ، دانشگاه شیراز ، انجمن ایران برای غرب ، امکان تغییر ژئوپلیتیک را ارائه کرد ، توضیح داد. مطالعات آسیایی ، و گروه علوم سیاسی خانه محققان علوم انسانی. قفقاز گزارش می دهد که گزارش اصلی نظرات وی را در این زمینه شرح می دهد.

برای رشد و توسعه رقابت کنید نه تخریب

با توجه به وضعیت منطقه قفقاز ، این امر مستلزم آن است که همه کشورهای منطقه همکاری و دسترسی گسترده ای به رفاه و رشد اقتصادی ، سیاسی ، فرهنگی و اجتماعی داشته باشند. ایران همچنین باید رقابت مفیدی در این منطقه برای رشد ، توسعه و ساخت داشته باشد. به عنوان مثال ، جمهوری آذربایجان ، ترکیه و حتی ایران باید رقابت و همکاری سازنده ای با این کشورها داشته باشند. اما در حال حاضر ، این مسابقات سازنده نیستند. به عنوان مثال ، هنگامی که خطوط لوله نفت و گاز جمهوری آذربایجان ، که می تواند از طریق ایران به ترکیه و اروپا منتقل شود ، با دخالت آمریکا لغو شد ، و چون ارمنستان یک مانع بین جمهوری آذربایجان و ترکیه بود ، گرجستان به عنوان مسیرهای جایگزین برای ارسال نفت و گاز به دریای مدیترانه و اروپا انتخاب شده یا به نوعی بر همکاری تحمیل شده است. خطوط لوله باکو-تفلیس-جیهان و باکو به سواحل خزر ، گرجستان و ترکیه ایران را دور زده و ارمنستان را در فقر قرار داده است ، در حالی که یک رقابت سازنده می تواند به نفع همه باشد.

در میان کارشکنی های آمریکا علیه جمهوری اسلامی ، روسیه پیشتاز صادرات انرژی ایران است

مشکل دیگر رقابت روسیه با ایران در زمینه انرژی است. به عنوان مثال ، اگر به لیست شرکت های فعال در جمهوری آذربایجان نگاه کنیم ، متوجه می شویم که اکثر این شرکت ها سوئدی ، انگلیسی ، فرانسوی و غیره هستند و تنها 10 درصد نفت جمهوری آذربایجان متعلق به توسط این کشور و بقیه توسط کشورهای غربی غارت می شود.استفاده از فناوری پیشرفته به مواد اولیه و کالاهای مهم تبدیل می شود و به کشورهای منطقه باز می گردد. در واقع ، چون ایالات متحده می خواست قدرت انرژی روسیه را محدود کند ، منابع نفتی آذربایجان را راه اندازی کرد. قبل از راه اندازی این جاده انرژی ، ایران دائماً در مورد هزینه بالای جاده انرژی و عدم تحقق آن در صورت هزینه زیاد صحبت می کرد.

از سوی دیگر ، در رقابت ایران و روسیه ، ایران هیچ گونه صادراتی به اروپا نداشت و انحصار صادرات نفت و گاز در اختیار آذربایجان و ترکیه است و بنابراین ایران از صادرات نفت و گاز به کشور محروم شده است. غرب. این انتشارات نشان داد که ما در رقابت حمل و نقل نفت و گاز در رقابت غیر سازنده ای با همسایگان خود هستیم. ترکیه در حال حاضر حمل نفت ایران و عرضه حدود 35 درصد گاز خود به ایران و حدود 50 درصد به روسیه را متوقف کرده است. اگر پیش نیاز انتقال گاز و نفت ایران به ترکیه لغو تحریم های آمریکا و غرب علیه ایران است و اگر گاز و نفت ایران بخواهد به اروپا صادر شود ، اجازه دهید سهم روسیه و آذربایجان در صادرات کاهش یابد ، یعنی سه مورد ممکن است کشورها با انرژی مشترک همپوشانی داشته باشند. اما این رقابت غیر سازنده ، ایران را از این حق مسلم محروم کرد.

رژیم صهیونیستی و تلاش برای نفوذ به منطقه

مشکل دیگر نفوذ رژیم صهیونیستی در قفقاز و آسیای مرکزی است. برخلاف ترکیه ، بازیگری که در صهیونیست ها در قفقاز و آسیای میانه نفوذ کرد ، ایران در سال های اخیر توجه زیادی به تحولات این مناطق نداشته است. در همین حال ، ترکیه نزدیک به 60 میلیارد دلار در پروژه های این کشورها سرمایه گذاری کرده و در پروژه های جمهوری آذربایجان نیز شرکت کرده است و آذربایجان نیز مانند ساخت پالایشگاه شاخص در ترکیه بیش از 20 میلیارد دلار در ترکیه سرمایه گذاری کرده است. به علاوه بر این ، ترکیه نیروهای نظامی و اطلاعاتی جمهوری آذربایجان را آموزش می دهد و رژیم صهیونیستی نیز همین کار را انجام داده است که روسیه تا 60 درصد ، ترکیه 6 درصد و اسرائیل حدود 30 درصد ، در حالی که ایران دارای سلاح های بزرگ است. صنعت هیچ نقشی در این تجارت نظامی منطقه ای ندارد. ایران بزرگترین همسایه جمهوری آذربایجان است و می تواند نفوذ بسیار بیشتری در قفقاز داشته باشد. در حالی که بخش قابل توجهی از توجه ایران به مسائل خاورمیانه بود ، تهران باید به همسایگان خود در شمال و شرق نگاه می کرد تا از تهدیدهای ژئواستراتژیک ، امنیتی و سرزمینی اجتناب کند.

تجزیه و تحلیل ژئوپلیتیک قفقاز و آسیای مرکزی

مشکل دیگر عمق راهبردی ایران در آسیای میانه و قفقاز است که استفاده نشده است ، در حالی که ترکیه با ایجاد “شورای همکاری ترکی” (Trans Turan) و حتی ارتش متحد توران این عمق را در قفقاز و آسیای مرکزی افزایش داده است. به ترکیه آذربایجان ، ترکمنستان ، قرقیزستان ، قزاقستان و ازبکستان را تشکیل داد. علاوه بر این ، روسیه قدرت دفاعی جمعی خود را در آسیای مرکزی در این مناطق سازماندهی می کند و اقتصاد اوراسیا را ، هم شریک و هم رقیب “کمربند یک طرفه” چین ، دنبال می کند. در ارتباط با این چالش اخیر بین ایران و آذربایجان ، برخی از کارشناسان معتقدند که اگر منطقه “سوئیک” تحت سلطه آذربایجان و ترکیه باشد – که البته امکان پذیر نیست – یا اگر گذرگاه ترانزیت “زنگ زور” باز باشد ، ترکیه کمتر از 12 کیلومتر با مرز مشترک خود فاصله خواهد داشت.با نخیتچوان ، جاده ترانزیتی زنگ زور که شامل مسیر زمینی است و تا دریای خزر ادامه دارد ، باعث تخریب طرح کمربند یک طرفه می شود. به این معنا که برخی از کارشناسان استراتژیک ایرانی چنین ادعایی را مطرح می کنند که به طور جدی اشتباه باشد و به هیچ وجه مانع اجرای کمربند یک طرفه یا باز شدن گذرگاه شمالی نشود .- جنوب خلیج فارس و عمان. ، دریای سیاه روسیه و دریای مدیترانه. کشورهای آسیای میانه و ترکیه و قفقاز در تلاش هستند تا وارد اوراسیا شده و از کمربند یک طرفه استفاده کنند.

چین در حال حاضر میلیاردها دلار در ترکیه سرمایه گذاری کرده است و پل ها و جاده های زیادی در ترکیه ، چین احداث کرده است ، و حتی اخیراً چین یک کارخانه شیائومی تاسیس کرده است تا بیش از 2000 نفر از مردم چین و ترکیه مشغول به کار شوند. خط انتقال فناوری به این کشور بنابراین نظر این کارشناسان چندان معتبر نیست و باید همه این مسائل به طور کامل بررسی شود.

در حال حاضر یکی از مهمترین مشکلات منطقه ارسباران و دشت آسیاب آذربایجان و دشت مغان ایران مشکل کم آبی است. اگرچه ترکیه مرزهای زمینی خود را با ارمنستان بسته است ، اما تجارت قابل توجهی با این کشور دارد و میزبان بیش از 100000 ارمنی است. آب 1 میلیارد و 600 میلیون متر مکعب ارس از حوزه آبخیزداری ترکیه تامین می شود و ترکیه با احداث سد و تهدید به نابودی دشت های مغان و آسیاب ‘ظرفیت 90 هزار کیلومتر مربع ، آب منطقه را کاهش داده است.

همانطور که گفته شد ، روسیه ، ترکیه و اسرائیل تأثیر زیادی بر موقعیت جغرافیایی و ژئوپلیتیک منطقه دارند. این در حالی است که کارشناسان ایرانی از بسیاری از مسائلی که در کشور اتفاق افتاده و از مسائل استراتژیک در منطقه بی اطلاع هستند.

همه مشکلات ذکر شده در اطراف ایران اتفاق می افتد در حالی که کشور ما به هیچ وجه به شرایط جغرافیایی و سرزمینی وابسته نیست و برای طراحی و اجرای یک سیاست جامع باید همه این مشکلات را در نظر گرفت. به گفته یک کارشناس ، در صورت اشغال ارمنستان توسط ترکیه و آذربایجان ، روابط ایران و اروپا به طور کامل در انحصار آذربایجان و ترکیه خواهد بود. اینها تحلیلهای بسیار ساده اند. البته ایران باید هم ملاحظات جمهوری آذربایجان و هم ارمنستان را در نظر بگیرد. ایران باید به ارتباط خود با همسایگان خود در هر دو جهت ادامه دهد.