آیا بیانیه فرهنگستان علوم پزشکی به نفع بیماران است یا نشان دهنده منافع گروه خاصی است؟

سالم خبر: در بحبوحه چالش های فراوان پیش روی صنعت داروسازی کشور و اختلال در چرخه عرضه دارو، ورشکستگی داروخانه ها، کمبود دارو و افزایش بدهی ها و از همه مهمتر در بحبوحه بودجه نظام سلامت کشور، دارو. ، تجهیزات پزشکی و … فرهنگستان علوم پزشکی بیانیه ای صادر کرد امروز نسبت به تضعیف سیستم ژنریک و نادیده گرفتن اصول نظام ملی دارویی در کشور هشدار دادم و نسبت به بازگشت به سیاست های ژنریک و جلوگیری از تقاضای القایی هشدار دادم. ضرورت اصلاح نظام پزشکی کشور تایید کرد.

سوال اصلی در کار این مرجع علمی، در میان این هجوم مشکلاتی که در نهایت باعث شد بسیاری از بیماران حتی به داروهای معمولی خود دسترسی نداشته باشند، این است که آیا این بیانیه واقعاً منافع بیماران را در نظر می گیرد یا خیر؟ دیدگاه ها و دغدغه های یک گروه چه افراد و گروه هایی هستند که این بار فرهنگستان علوم پزشکی را به عنوان بستری برای بیان نظرات خود انتخاب کرده اند؟

نظام دارویی ایران در سال های اخیر با چالش های زیادی مواجه بوده است. کمبود بودجه، مدیریت ضعیف در صنایع دارویی دولتی و مشکلات ناشی از تحریم ها و بحران های اقتصادی از جمله عواملی است که دستیابی بیماران به داروهای ضروری را با مشکل مواجه کرده است. بسیاری از داروسازان و مدیران صنعت داروسازی معتقدند بازگشت به سیاست های عمومی، به صورت یکجانبه و بدون اصلاح زیرساخت ها، نه تنها مشکلات را حل نمی کند، بلکه شرایط را خطرناک تر می کند.

نقد نظام عمومی: تجربیات قبلی و آزمون های مکرر
اگرچه سیستم ژنریک در دهه‌های گذشته به‌عنوان یک راه‌حل اقتصادی برای کاهش هزینه‌های دارو و افزایش دسترسی مردم به آن مطرح شده است، اجرای ناقص این سیاست بدون حمایت‌های لازم، نتایج مثبتی را به دنبال نداشته است. علاوه بر این، تجربه این سال ها نشان داده است که عدم رقابت بین صنایع می تواند منجر به تضعیف تولیدکنندگان، کاهش کیفیت داروها و اعتماد عمومی بیماران به داروهای تولید داخل شود.

سوال دیگری که در این بین مطرح می شود این است که آیا این بیانیه واقعاً نمایانگر دیدگاه علمی و ملی فرهنگستان علوم پزشکی است یا نشان دهنده منافع گروه های خاصی است که برای رسیدن به اهداف خود به این نهاد مراجعه کرده اند؟ آیا همه اعضای فرهنگستان با محتوای این بیانیه موافق بودند یا تنها گروه محدودی توانستند این دیدگاه را به عنوان موضع رسمی فرهنگستان مطرح کنند؟

بیمار؛ بازیگران فراموش شده در سیاست دارویی
آنچه از همه مهمتر است علاقه مندی بیماران است. سیاست‌های دارویی باید مستقیماً بر تسهیل دسترسی بیماران به داروهای با کیفیت بالا و مقرون به صرفه تمرکز کنند. اما به نظر می رسد نیازها و مشکلات واقعی بیماران در تدوین و صدور این بیانیه به حاشیه رفته است. بحران‌های کنونی صنعت داروسازی کشور از جمله کمبود و در دسترس نبودن دارو، نوسانات تغییر کیفیت داروها و در نهایت احساس ناامنی در بین بیماران نشان می‌دهد که بازگشت به سیاست‌های عمومی بدون رفع مشکلات زیرساختی، مشکل را تشدید می‌کند. بار بر دوش بیماران.

به طور قطع می توان گفت که پیشنهاد فرهنگستان علوم پزشکی در کشور این نه تنها به نفع بیماران نیست، بلکه ممکن است بحران ها را تشدید کند. تمرکز مرجعیت علمی در این کشور بر بازگشت به سیاست‌های شکست خورده در سال‌های اخیر که دست‌کم چندین شرکت داروسازی و صدا و سیما را از کار انداخته است، با بررسی و تحقیق مناسب بوده یا صرفاً نظری است.
صنایع دولتی که روزگاری ستون فقرات تولید دارو در کشور بودند، با مشکلاتی همچون بدهی های انباشته، ناتوانی در تامین مواد اولیه، نبود نوآوری، تحریم و … مواجه هستند. این شرایط نشان می دهد که تدوین سیاست های عمومی بدون اصلاح این زیرساخت ها تنها به فروپاشی کامل این صنایع منجر می شود. از سوی دیگر، تقویت صنایع خصوصی و ایجاد شرایط رقابتی سالم می تواند کیفیت داروها را بهبود بخشد و دسترسی بیماران به آنها را بهبود بخشد.

این روزها از پیاده سازی یک سیستم کلی درس گرفته ایم
بازگشت به سیاست های عمومی بدون در نظر گرفتن تجربیات گذشته تنها به معنای تکرار اشتباهات و آزمون های شکست خورده است. سیاستگذاران و مؤسسات علمی باید از خود بپرسند که آیا این مسیر واقعاً به نفع بیماران خواهد بود یا فقط بحران‌های موجود را عمیق‌تر می‌کند؟ به جای بازگشت به سیاست هایی که زمانی شکست خوردند، بهتر است به دنبال راهکارهایی باشیم که بتواند اعتماد مردم را به نظام دارویی کشور تقویت کند و از فروپاشی صنعت دارو جلوگیری کند.

اعتماد مردم به برندهای ژنریک داروهای پیشرفته و بحران های کنونی در داروخانه های دولتی نشان می دهد که سیاست های دارویی کشور نیازمند بازنگری جدی است. تکرار مسیرهای گذشته بدون در نظر گرفتن مشکلات واقعی، تنها باعث افزایش نارضایتی بیماران و تشدید بحران در صنعت داروسازی می شود. سیاست‌های آینده باید بر ارتقای رقابت، حمایت از محصولات با کیفیت بالا و توجه به نیازهای بیماران تمرکز کنند، نه تکرار آزمایش‌هایی که نتایج آن از قبل مشخص است.