گسترش «اسکار» / عکس ها و مصاحبه های کریستوفر پین، عکاس کارگاه آموزشی «UAP» • رکنا

به گزارش خبرنگار ایلنا، ساخت تندیس ها و مجسمه های محبوب و پرطرفدار یک شبه اتفاق نمی افتد و قبل از هر اقدامی طراحی کلی اثر مهم است، سپس موضوعاتی مانند سبک، تکنیک و نحوه ساخت مطرح می شود. در این گونه آثار علاوه بر طراحی، نکات مهم دیگری مانند کیفیت و ماندگاری کار نیز وجود دارد. از این میان، خاص‌ترین تندیس‌ها و مجسمه‌هایی هستند که در مراسم و جشنواره‌های مهم در سراسر جهان به برگزیدگان اهدا می‌شوند. تندیس جام جهانی فوتبال، تندیس گرمی در موسیقی و اسکار و شیر طلایی در فیلم‌ها سازه‌های محبوبی هستند که پس از چندین سال به نمادی از رویدادهای یاد شده تبدیل شده‌اند.

«سی ان ان» اخیرا گزارشی از ساخت مجسمه اسکار منتشر کرده و جزئیات جدیدی از این روند ارائه کرده است. این رسانه گزارش تصویری از مواد استفاده شده، روش های قالب گیری و ساخت در کارگاه اصلی منتشر کرد.

«سی‌ان‌ان» نوشت: در مورد عنوان «اسکار»، داستان مشهور این است که «مارگارت هریک»، کتابدار آکادمی علوم و هنرهای سینمایی، برای اولین بار این جایزه را دید و گفت که شبیه عمویش است. که نام اسکار را برد. اما پس از آن بت دیویس (بازیگر سینما) بود که اصرار بر انتخاب نام «اسکار» داشت. چون او از پشت شبیه اسکار نلسون، شوهر سابق هارمون است.

بعدها، سیدنی اسکولسکی (ستون نویس هالیوود شایعات) نیز ادعا کرد که او این نام مستعار را ایجاد کرده است. او این موضوع را در سال 1934، پس از اینکه کاترین هپبورن برای اولین بار برنده تندیس اسکار شد، مطرح کرد.

اکنون، نزدیک به 100 سال بعد، ما هنوز نمی دانیم چه کسی این جام را نامگذاری کرده است. اما شکی نیست که چه کسی این کار را کرده است. این رسانه همچنان به بحث درباره موضوعی می پردازد که چندان مورد بحث قرار نگرفته است. اولین بار چه کسی مجسمه اسکار را ساخت؟

داستان ساخت اولین “اسکار”

اولین جایزه اسکار توسط مدیر هنری MGM سدریک گیبون طراحی و توسط هنرمند لس آنجلسی جورج استنلی ساخته شد. این مجسمه مثل «اسکار» امروزی نبود. او بیشتر شبیه یک شوالیه بود که شمشیر ضربدری در دست دارد و روی حلقه فیلم ایستاده است. پنج تیغه روی حلقه فیلم نیز نشان دهنده پنج شاخه اصلی آکادمی است که شامل بازیگران، کارگردانان، تهیه کنندگان، تکنسین ها و نویسندگان می شود.

«اسکار» از برنز تا گچ نقاشی شده است!

باید گفت که مجسمه «اسکار» از برنز با روکش طلا ساخته شده بود. اما زمانی که فلز در طول جنگ جهانی دوم کمیاب بود، جایزه از گچ رنگ شده ساخته شد. البته پس از جنگ، پیروزمندان توانستند این مجسمه های گچی را با برنز طلاکاری شده جایگزین کنند. تا سال 1982 بود که هسته مجسمه با فلز بریتانیایی (نوعی آلیاژ بر پایه قلع) جایگزین شد. اما این همه ماجرا نبود و مجسمه دوباره در سال 2016 تغییر کرد.

جیک جویس، مدیر کل کارگاه UAP در راک میخانه در نیویورک، که در حال حاضر مجسمه‌ها را می‌سازد، گفت: «ما درگیر ایجاد نسخه جدیدی از مجسمه بودیم که ویژگی‌های اصلی و مدرن‌تر را دارد.

اجرای مجسمه مدرن به درخواست آکادمی «اسکار».

برای توضیح بیشتر، جیک جویس گفت که آکادمی یک مجسمه اصلی از سال 1928 و یک نسخه مدرن تر را به کارگاه “UAP” ارائه کرد تا نسخه جدیدی از مجسمه اسکار را بسازد.

وی در ادامه توضیح داد: ما هر دو مجسمه را به صورت سه بعدی اسکن کردیم و سپس هنرمندان دیجیتال ما با آکادمی همکاری کردند تا ویژگی های مورد نظر دو مجسمه را ارزیابی کنند.

توضیحات شرکت سازنده در مورد روند ساخت مجسمه جدید “اسکار”.

جیک جویس درباره مراحل ساخت مجسمه در کارگاه «UAP» گفت: اکنون ساخت مجسمه به مرحله ریخته گری جامد در برنز رسیده است. سپس با طلا پوشانده می شود.

هر مجسمه “اسکار” 13.5 اینچ قد و 8.5 پوند وزن دارد که معادل یک گالن شیر است. درست است که وزن مجسمه بسیار زیاد است، اما به یاد داشته باشید که این مجسمه سنگین بسیار سخت و بادوام است و دلیل وزن آن نیز همین است.

«سی ان ان» سپس روش ساخت را در قالب تصاویری با استفاده از عکس های کریستوفر پین ارائه کرد که تکمیل کننده توضیحات مکتوب این گزارش است. این عکس ها از استودیوی UAP واقع در شمال ایالت نیویورک گرفته شده است.

چند مجسمه “اسکار” در سال ساخته می شود؟

جیک جویس درباره تعداد آثار ساخته شده توسط خود و همکارانش گفت: کارگاه «UAP» سالانه حدود شصت مجسمه می سازد و ساخت همه آنها شش ماه یعنی نیمی از سال زمان می برد.

وی همچنین روند ساخت و ساز در ابتدای کار را تشریح کرد. جویس گفت که این فرآیند با یک مدل پرینت سه بعدی آغاز می شود که ما آن را در موم با وضوح بالا ریخته ایم. و اینکه یک قالب لاستیکی سیلیکونی از این الگوی اصلی ساخته شده است تا مجسمه های مومی بیشتری ایجاد شود.

جویس گفت: اینطور نیست که دیگر از مجسمه های مومی استفاده نمی شود. اما دوباره استفاده می شوند. این سازه ها در واقع سیستمی هستند که در آن پوسته سرامیکی در ماسه سیلیس فرو می رود. وقتی این کیس کامل شد، تقریباً 3/8 اینچ ضخامت دارد و تمام جزئیات اطراف آن در موم است.

آیا می دانستید روش ساخت مجسمه «اسکار» سنتی است؟

جیک جویس در توضیح خود گفت: آنچه در قسمت بعدی فرآیند ساخت مهم است انجام صحیح مرحله لوله کشی سیستماتیک است، زیرا محصول به دست آمده در داخل کوره ای قرار می گیرد که در آن موم ذوب می شود و در یک ظرف توخالی قرار می گیرد. شکل یک قالب منفی یا کل نگاتیو مجسمه را پر می کند). سپس برنز سیلیسیم در قسمتی جداگانه ذوب شده و در محل قبلی موم ریخته می شود.

جویس می گوید: «این یک روش ریخته گری سنتی به نام موم گم شده است.

به گفته مدیر کارگاه، مجسمه ریخته گری باید یک شبه بماند تا گرما فروکش کند و خنک شود.

سپس پوسته سرامیکی با چکش شکسته می شود. سپس مجسمه ساخته شده از دستگاه جدا می شود تا هر گونه ایراد تعمیر شود. پس از این مرحله، مجسمه به بخش پایان تحویل داده می شود تا مراحل نهایی را طی کند.

مراحل ساخت دست ساز مهم ترین تندیس سینمایی!

جویس اشاره می کند که از آنجا کارها به صورت دستی و با ظرافت انجام می شود. همه چیز باید دقیق باشد زیرا هر نقصی بعداً در مرحله آبکاری طلا آشکار می شود.

او ادامه داد: هیچ راهی برای انجام این کار وجود ندارد جز اینکه ساعت ها پشت میز بنشینید و با دقت بسیار مطمئن شوید که سطح را بدون از بین بردن هیچ یک از ویژگی ها خرد کنید.

ادامه مراحل ساخت و ساز و مراحل پایانی

هنگامی که تمام مراحل کامل شد، زمان آن است که آثار هنری را روی پایه قرار دهید. سپس تمبرهای فلزی آکادمی اسکار شماره سریال تولیدی دریافت می کند که بر روی آنها نصب می شود. و سپس مجسمه ها به شریک دیگری در بروکلین، نیویورک فرستاده می شود تا طلاکاری شوند.

این شریک کارگاه “UAP”، شرکت “Epner Technology” است که ابتدا هر مجسمه را در مس، سپس نیکل، سپس در طلای بیست و چهار عیار قرار می دهد تا آبکاری شود.

جویس به “سی ان ان” گفت که کنترل کیفیت در این مرحله برای ما بسیار مهم است و به همین دلیل تعامل زیادی با فناوری Epner در این زمینه داریم.

سپس پس از اطمینان از کیفیت مجسمه ها، آنها را به کارگاه خود برمی گردانیم تا روی پایه های اصلی مونتاژ شوند. سپس مجسمه ها با لایه دیگری از طلا پوشانده شده و پایه آنها نیز یک پتینه سیاه دریافت می کند.

پایان داستان برای جیک جویس و همکارانش خداحافظی با مجسمه های طلایی و تحویل آنها به آکادمی اسکار است. پس از پایان مراسم در صورت اضافه شدن تندیس ها تا سال بعد به خزانه فرهنگستان منتقل می شود.

مصاحبه با کریستوفر پین، عکاس استودیوPSU»

پین که یک عکاس حرفه ای است درباره حضورش در کارگاه «یواپ» گفت: در طول حضورم نکته جالب برایم دیدن اشکال و ساختارهای مختلف مجسمه بود که همه می شناسیم. این روند صفر تا صد ساختن مجسمه «اسکار» اتفاقی است که تاکنون هیچکس شاهد آن نبوده است.

کریستوفر پین متخصص در عکاسی صنعتی است. او اغلب به پروژه های مسئول محصولات ساختمانی سفر می کند. وی درباره حضورش در کارگاه تندیس سازی اسکار گفت: چالش این عکاسی ها نشان دادن روندی است که نتیجه آن را می دانیم. مجسمه “اسکار” نیز زمانی قابل تشخیص است که محصول هنوز در حال شکل گیری باشد. یعنی هیچ ابهامی وجود ندارد و کل این پروژه یک رویداد نمادین محسوب می شود.

علیرغم همه اینها، پین می گوید که با وجود اینکه می دانست نتیجه چه خواهد شد، وقتی دید که روند ساخت مجسمه و نگاهش به این جایزه مهم و ساختار آن تغییر کرد، بسیار شگفت زده شد.

وی گفت: نکته جالبی که هیچکس متوجه نمی شود این است که مجسمه نهایی به دلیل سمباده کاری و صیقل کاری از مجسمه ساخته شده در کارگاه کوچکتر است.

لازم به ذکر است کارگاه «یواپ» به طراحی و تولید لوح های برنزی برندگان اسکار نیز می پردازد. این لوح ها در ابتدا بی نام هستند زیرا اسامی برگزیدگان قبل از مراسم مشخص نیست. بنابراین اسامی برندگان پس از مراسم اسکار بر روی لوح ها حک می شود.

خبر از رکنا