نگاهی به بازیکنان بزرگ تاریخ فوتبال جهان (قسمت اول)
رونالدو نازاریو یا همان رونالدو اصیل ستاره ای عجیب در تاریخ فوتبال جهان است. مهاجمی که در جوانی کارهای باورنکردنی با توپ در زمین انجام می داد در حالی که به دلیل عدم توجه به رژیم غذایی با مشکل اضافه وزن دست و پنجه نرم می کرد.
به گزارش خبرنگار ورزشی خبرگزاری علم و فناوری آنا، یکی از نکات مهم در آمادگی بازیکنان فوتبال، «تغذیه» قابل توجه است. یک فوتبالیست حرفه ای در طول روز چه مقدار غذا باید مصرف کند تا نیازهای بدن خود را تامین کند و دچار اضافه وزن یا چاقی نشود؟
ستاره های موفق دنیای فوتبال، دیروز و امروز، برای رویارویی با این چالش “مهم” می جنگند. البته با نگاهی به وضعیت “غذایی” آنها می توان گفت که “گروه ها” بیشتر موفق بودند که چارچوب های زیادی را در این زمینه دنبال کردند و برای خود محدودیت هایی تعیین کردند. به هر حال آنها هم مثل دیگران می خواهند غذاهای خوشمزه بخورند.
در عصر فوتبال که “حرکت زیاد و دویدن” لازمه اجرای تاکتیک های مدرن است، می توان گفت که بازیکنان موفق معمولاً ستاره هایی هستند که وزن بدنی کامل و ایده آل دارند.
با این حال، از زمان پیدایش فوتبال، برخی از بازیکنان از “غذا خوردن” لذت برده اند و این به بخشی از زندگی روزمره آنها تبدیل شده است. تحت تأثیر چنین میل و علاقه ای از نظر وزنی به بازیکنانی «چاق» و البته «غیرفعال» تبدیل شدند. در گزارشی دو قسمتی با پرداختن به سوال “وزن” به ستاره هایی می پردازیم که هم در زمین و هم روی میز اشتهای زیادی داشتند.
در قسمت اول که همان بخش است نگاهی خواهیم داشت به رهبر این گروه از ستاره ها یعنی “رونالدو نازاریو” یا “رونالدوی اصلی” و در قسمت دیگر نگاهی به سایر بازیکنان وزن ستاره های سنگین وزن خواهیم داشت. در تاریخ فوتبال جهان
رونالدو، یک ستاره درخشان و بزرگ
رونالدو اصیل در دوران بازی خود چنان درخشید و کارهای باورنکردنی در زمین فوتبال انجام داد که قرار گرفتن او در فهرست بزرگترین بازیکنان جهان توسط ما، شما را تا حدی شگفت زده کرد که بدون شک تعجب می کنید: کهنه سرباز برزیلی واقعاً در کل جهان باید بازیکنان سنگین وزن وجود داشته باشد و آیا چنین چیزی درست است؟
در پاسخ به این سوالات باید اذعان کنیم: بله… اگر بخواهیم مجموعه ای از بزرگان فوتبال را تهیه و ارائه کنیم مسلماً باید از اعجوبه برزیلی یاد کنیم. او در جوانی بازیکنی بسیار تکنیکی بود که رسانه ها اغلب از او به عنوان “پدیده” یاد می کردند. اما شک نکنید که او به یکی از بزرگترین بازیکنان جهان تبدیل شده است!
در جوانی بدنی ورزشکار و عضلانی داشت. در زمین با این همه تکنیک سر و صدا کرد. کمتر مدافعی بود که مقابل او دریبل نزند. او در طول دوران حرفهای خود به دلیل سرعت و شتاب، دریبلهای دیدنی، دقت و تمام کردنش مورد توجه قرار گرفت. او برای باشگاه هایی مانند بارسلونا و اینترمیلان و همچنین تیم ملی برزیل به عنوان مهاجم بازی کرد که پس از آسیب دیدگی زانو، در سال 2002 به رئال مادرید پیوست.
جادوگر بزرگ
به همین دلیل طرفدارانش در برزیل به او لقب «جادوگر» دادند. چون دیدند در همان ابتدای کارش در لیگ سختی مثل لالیگا اسپانیا 34 گل به ثمر رساند. این مهاجم بزرگ حتی در سال 1996 و در سن 18 سالگی بهترین بازیکن سال فوتبال جهان شد. بعدها در سال های 1997 و 2002 دو بار این افتخار را دریافت کرد و در سال 2008 حتی جایزه بهترین بازیکن سال اروپا را نیز از آن خود کرد.
اما بعداً پس از تحمل جراحات شدید و طولانی مدت، کم کم اسیر «اضافه وزن» شد. البته نزدیکان او دو نظریه متفاوت در این مورد دارند. یک گروه افزایش وزن تدریجی او را ژنتیک نامیدند و برخی آن را با آسیب مرتبط دانستند. اما دلیل هر چه بود، یک رونالدو مسن دیگر نمی توانست همان مهاجم سریع و تکنیکی در زمین باشد. در واقع چاقی و اضافه وزن نبوغ او را کمرنگ کرد.
به همین دلیل حتی در میلان که وزنش بالا رفت در 20 بازی 9 گل به ثمر رساند. در آن زمان که او نمی توانست خیلی در زمین حضور فعال داشته باشد، مردم شروع کردند به او لقب «رونالدوی چاق» را بدهند. با این تعبیر فراموش کردند که او قبلاً چه مهارت های باورنکردنی در مستطیل سبز داشت. در سال 2004، زمانی که در تیم رئال مادرید بازی می کرد، از قبل اضافه وزن داشت. در همین زمان بود که به خبرنگاری از کشورش گفت: اگر الان زیاد گل نمی زنم، فقط به این دلیل است که وزنم اضافه شده است. هر بار که گل می زنم، احساس می کنم به خاطر کاهش وزن است. وزن ایده آل من باید 88 کیلوگرم باشد، اما نمی دانم چرا اینقدر چاق هستم.
البته پس از انتشار این مصاحبه، در مصاحبه دیگری که با روزنامه اسپانیایی مارکا انجام داد، به جای توضیح بیشتر در مورد مشکل اضافه وزن خود، به پاسخ طنز اکتفا کرد: «من از کاهش وزن خودداری نکرده ام. از وزن کردن خود اجتناب کردم.»
رونالدو، نمونه کامل
رونالدو که حدود دو دهه پیش یکی از مشهورترین و برجسته ترین ستاره های فوتبال بود، به یک “الگوی کامل” در عرصه ورزش تبدیل شده است. اما واقعیت این است که همه چیز برای او خوب پیش نرفت. در این مورد می توان در مورد او خیلی صحبت کرد، اما مشکل او فقط مصدومیت، عدم تحرک و اضافه وزن نبود. بلکه مشکل از رفتار خودش در این موضوع بود.
در همین رابطه پرتال فوتبال برزیل می نویسد: رونالدو نازاریو دوست داشت غذای ناسالم بخورد. این را نمی توان کتمان کرد که در دوران ورزشی اش آن طور که باید چارچوب را تنظیم نکرده و بیش از حد لازم غذا خورده است. او به نکاتی که یک ورزشکار حرفه ای برای حفظ آمادگی جسمانی باید به آن توجه کند توجهی نکرد و تمرینات لازم برای این منظور را انجام نداد تا اینکه وزنش به بیش از 100 کیلوگرم رسید.
تغییر و دگرگونی پس از آویزان کردن کفش
همین رسانه می افزاید: رونالدو به همین ترتیب به دوران ورزشی خود پایان داد اما چندین سال پس از آویختن کفش هایش، روزی تصمیم گرفت با پروژه ای زندگی جدیدی را آغاز کند. آن زمان بود که کسب و کار من شروع به کار کرد. به همین دلیل لازم بود تغییر مهمی برای بهبود چهره و مراقبت بهتر از خود ایجاد کند.
رونالدو که اکنون 47 سال سن دارد، درباره این موضوع می گوید: وقتی سال ها به رژیم غذایی ام توجه کافی نداشتم و دوران ورزشی ام به پایان رسید، سعی کردم غذاهای جدیدی برای خودم ایجاد کنم.شرایط جدید. می خواستم چاق نباشم پس از آن از کارشناسان کمک و طرح هایی دریافت کردم. به این ترتیب برنامه غذایی که ماسیمیلیانو سالا، متخصص با تجربه به من پیشنهاد داد، بسیار موثر بود و مرا درمان کرد. با این رژیم برنامه ریزی دقیقی برای هر روز داشتم. در ضمن هر روز 2 تا 3 ساعت تمرینات بدنی انجام می دادم. بنابراین توانستم به حدود 90 کیلوگرم برگردم. با وجود اینکه دیگر یک بازیکن حرفه ای نیستم، خوشحالم که یک مدیر مناسب هستم.
“رونالدو لوئیس نازاریو دلیما” که امروزه حتی رئیس باشگاه وایادولید اسپانیا نیز به حساب می آید، امیدوار است که هر بار که نامش به میان می آید، هوادارانش تمام دوران جوانی و تحرک فوق العاده او و همچنین تکنیک فوق العاده او را به یاد بیاورند. در عین حال چهره مدیر ورزشی باید شکلی از او در ذهن بازنمایی شود.
