چرا غرب نتوانست اقتدار دیپلماسی ایران را تحمل کند؟

این پایان فشارها نبود، دولت های اروپایی که تا دیروز خود را مدافع دیپلماسی در پوشش صلح طلبی نشان می دادند، سازمان ها و نهادهای حقوق بشری را علیه ایران تحریک می کردند، قطعنامه های مرگ بر دولت ایران و رئیس جمهور مهسا امینی را تحریک می کردند. تلخ و دلخراش بود، اما بن سلمان از سر بریدن 81 فعال سیاسی سعودی ناراحت به نظر نمی رسید! در کنار این قطعنامه‌ها، پایتخت‌های اروپا و آمریکا به میدان جولان برای مخالفان یک کشور مستقل در سراسر جهان تبدیل شده و شورای حکام آژانس بین‌المللی انرژی اتمی با وجود همه همکاری‌ها و همکاری‌های ایران با این سازمان، قطعنامه علیه تهران

الف) تحریم ها: برای جمهوری اسلامی مهمترین کارکرد برنامه جامع اقدام مشترک ایران و کشورهای 1+5 از ابتدای امضا است. لغو تحریم های هسته ای بود و ایران در ژوئیه 2015 (تیر 94) با محدودیت هایی برای برنامه هسته ای خود موافقت کرد تا آن تحریم ها را لغو کند. در دنیای عمل و واقعیت، نه تنها تحریم هایی که با خروج آمریکا از این توافق در سال 2018 گره آن کوتاه شده و چالش های اقتصاد ایران، لغو نشده است. در نتیجه تیم مذاکره کننده اصرار بر پایان دادن به این روند غیرقانونی را خط قرمز غیرقابل عبور تعریف کرد.

به همین بهانه و پس از تبادل پیش‌نویس‌های مختلف بین ایران و آمریکا، مذاکرات هسته‌ای تا شهریور 1401 و همزمان با اعتراضات و ناآرامی‌های ایران مسکوت ماند و سپس به بهانه یک مشکل داخلی متوقف شد.

با چنین تصویری از شرایط کنونی و واقعیت های تاریخی استعمار مادی و معنوی غرب علیه ملت های مستقل، باید انتظار مین های زیادی را در این مسیر داشتیم. برجام، پرونده مذاکرات و هسته ای برای ایران 1401 حکم ابد یا اعدام نبود، تیم مذاکره کننده قصد نداشت از خطوط قرمز اعلام شده عبور کند و حقوق ملت ایران را نادیده بگیرد. پس باید این مذاکرات متوقف می شد، اما نه با تخریب ژست دیپلماتیک غرب، بلکه با این تبلیغات که جمهوری اسلامی خواسته های ناموجهی دارد! لغو تحریم ها، تضمین عدم از بین رفتن هرگونه قراردادی توسط تجار آینده کاخ سفید و بسته شدن پرونده های خیالی علیه فعالیت های هسته ای ایران از خواسته های ایران بود که به صورت شفاف و شفاف اعلام کرده بود. و هیچ اقدام معقولی و ناظر منصف نمی تواند آنها را غیر موجه بداند.

به اصطلاح دیپلماسی غرب وارد مراحل جدیدی شده که گاه رنگ و بوی ابتذال به خود گرفته است. دیدار رئیس جمهور فرانسه با یکی از وبلاگ نویسان فضای مجازی، دیدار نخست وزیر کانادا با یکی از اعضای خانواده قربانیان هواپیمای اوکراینی و تحریک وی به اقدام علیه جمهوری اسلامی، افزایش قاچاق مواد مخدر تحریم ها و همچنین رفع ممنوعیت فیلترشکن های اینترنتی! از سوی دولت آمریکا، نمونه هایی از این اقدامات غیرمنطقی از سوی اروپا در دو ماه گذشته وجود داشته است.

عضویت در سازمان های منطقه ای و بین المللی و شرکت در نشست های جهانی از جمله شانگهای، اکو، کاسپین، سمرقند، آستانه، بریکس، دی8، مجمع کشورهای صادرکننده گاز و …. انزوای سیاسی مورد ادعای غرب و آمریکا را باطل کرد.

با حضور در این جلسات، نقشه های واشنگتن و تل آویو در مورد ایران خنثی می شود و همسایگان به دلیل این حملات تروریستی از توافقات ایران پیروی نمی کنند. بدین ترتیب کمپین فشار حداکثری برای فروپاشی جمهوری اسلامی شکست می خورد و هژمونی آمریکا و دست خالی اروپا متلاشی و محو می شود.

مذاکره با عربستان برای رفع سوء تفاهم ها، همسویی و همکاری با عراق برای تشکیل دولت مستقل در بغداد و تساهل و مدارا با همسایگان شمال غربی برای شکستن توطئه های رژیم صهیونیستی در این مرزها از مهمترین اقدامات سیزدهم بود. دولت مطابق با سیاست همسایه محوری.

آیت الله رئیسی و دولتش در مسیری که برای سیاست خارجی خود انتخاب کرده بودند پیشرفت خوبی داشتند، کشور با همه سختی های غیرقابل انکار اداره می شد، اما ایران از بودن در کنار غرب راضی نبود. مسیری که ذکر شد از اروپا عبور نکرد، منتظر چراغ سبز آمریکا نبود، لازم نبود اینستکس و FATF قدمی به آنجا بردارند، شاید سرمایه‌گذاران اروپایی و آمریکایی را وارد ایران نکند، اما صدها مورد را فراهم کند. کشورها و هزاران بازار حفظ شده و ظرفیت میلیون ها جمعیت عضو این کشورها. جمهوری اسلامی ایران.

ج) پرونده ای که باید بسته شود: همکاری ایران با آژانس بین المللی انرژی اتمی نزدیک و صادقانه بوده است، طبق گزارش های این نهاد بین المللی، حداقل در یک دهه اخیر، در این دور از مذاکرات، خواسته های این نهاد بوده است. در زمینه PMD (ابعاد بسته شد. امکان نظامی) یکی از مطالبات جدی جمهوری اسلامی بود. این سه شرط با خواسته های زیاده خواهانه کاخ سفید و شرکای اروپایی در تضاد بود. فشارها، تأخیرها، اعلامیه‌ها، تهدیدها و اغواگری‌ها همگی برای اجبار تهران به خواسته‌های منطقی و قانونی خود بود که به نتیجه نرسید. نتیجه مذاکرات باید لغو تحریم ها باشد و هیچ نتیجه ای جز آن نمی تواند به نفع مردم ایران باشد.

واقعیتی که از سپتامبر تا نوامبر سال جاری در تمام سرفصل‌ها و نوشته‌ها رخ داد، این است که غرب تمام تلاش خود را کرده است تا به دنیا ثابت کند که بدون حضور او هیچ اتفاقی نمی‌افتد. ایران یا هر دولت مستقل دیگری بدون اجازه این بلوک نباید با دنیا رابطه برقرار کند! یک سال دیپلماسی دولت سیزدهم و راه باز شده در این مدت، «تراژدی» تروئیکای اروپا و آمریکا را رقم زد! بنابراین باید متوقف شود.

ب) حصول اطمینان از پایبندی به تعهدات: خروج یکجانبه دونالد ترامپ رئیس جمهور وقت آمریکا از برجام در سال 2018 و بازگشت تحریم ها علیه ایران نشان داد که این توافق بیش از هر عامل دیگری مورد تهدید زیاده خواهی های کاخ سفید قرار دارد و دقیقاً به همین دلیل موضوع تضمین عدم تکرار چنین رویه ای از مهمترین خواسته های ایران در این دوره از مذاکرات بود.

اصول مسیر منتخب دولت سیزدهم در دیپلماسی

در مسیری که خوب پیش می رفت سنگ بیندازید

در سفر به ترکمنستان و در حاشیه اجلاس اکو، تبادل گاز بین ایران، جمهوری آذربایجان و جمهوری ترکمنستان امضا شد، در سفر به مسکو و دیدار با ولادیمیر پوتین، راه‌های دور زدن غرب از تحریم‌ها علیه دو کشور مورد بحث و بررسی قرار گرفت، در دوحه قطر و در حاشیه ششمین اجلاس سران مجمع کشورهای صادرکننده گاز، مقرر شد دو کشور یک تجارت اداری در پایتخت‌ها افتتاح کنند.

به گزارش خبرنگار سیاست خارجی، دولت سیزدهم جمهوری اسلامی ایران از شهریور 1400 زمانی که رئیس جمهور به دنبال سیاستی در روابط بین الملل بود که بتواند ظرفیت های جدیدی را در ارتباط با دنیا بگشاید، کار خود را آغاز کرد و به شادی و نشاط پرداخت. کنایه ها و کنایه های آمریکا و اروپا برای اداره دولت باقی نماند. در سند تحول دولت، به عنوان یکی از اسناد بالادستی، گذر از روابط خارجی تک بعدی به روابط فراگیر و مختلط، از روابط خارجی مبتنی بر واکنش ساده به روابط خارجی فعال، پویا و هوشمند با محوریت همسایگان و آسیا، پیش بینی شده است. ذکر شده . اما این انتخاب برای هژمونی غرب و جاه طلبی های بلوک آمریکا و اروپا چندان خوشایند نبود.