به گزارش خبرنگار اجتماعی خبرگزاری ای بی اس نیوز؛ همه ساله با فرا رسیدن ماه های پایانی سال به ویژه اسفند ماه، بر سر تعیین میزان افزایش حقوق کارگران و تعیین میزان افزایش سبد معیشت کارگران درگیری هایی وجود دارد.
متأسفانه در دهههای گذشته شاهد رویهای نامناسب بودهایم که در کشمکشهای جامعه صنفی و کارفرمایان بر سر تعیین افزایش سالانه دستمزد کارگران، فشارهای چند جانبه بر جامعه صنفی وارد شده است که بر خلاف در متن صریح «قانون کار» حداقل درصد افزایش حقوق کارگران اعمال شده است.
هر ساله شاهد فشارها و لابی گری های جامعه تجاری با حمایت برخی از مسئولان دولتی برای جلوگیری از افزایش منطقی و قانونی حقوق کارگران به صراحت در متن قانون کار هستیم. افزایش سالانه دستمزد کارگران متناسب با نرخ تورم اعلامی است. آیا او دارد
این رویه بد باعث شده است تا شاهد سطح بسیار پایین و تضییع حقوق کارگران در طبقات مختلف باشیم به طوری که امروزه در بسیاری از مشاغل تخصصی تمایل به کار در قالب بیمه کار در این مشاغل به حداقل رسیده است زیرا حقوق پرداختی برای تامین حداقل معیشت کارگران کافی نیست و بسیاری از جویندگان کار با وجود پیشنهادهای شغلی مختلف در قالب قرارداد بیمه ترجیح می دهند زندگی خود را بدون بیمه در مشاغل کاذب و کارگزاری و غیرحرفه ای بگذرانند.
به عبارت دیگر، در این سالها، «سرکوب دستمزدها» باعث شد تا میزان دستمزد کارگران نسبت به تورم اعلام شده سالانه عقبنشینی جدی داشته باشد و تکرار این تأخیر در دستمزد کارگران در هر سال، وضعیت معیشتی کارگران را افزایش دهد. کارگران هر سال سخت تر می شوند و البته بدتر شدن وضعیت تولید و لنگش بسیاری از چرخ ها در کارگاه ها.
اما امروز سوال بسیاری از کارگران این است که چرا باید هر ساله شاهد همکاری پنهان و آشکار دولت و در راس آن وزارت کار با بخش کارفرما برای جلوگیری از افزایش دستمزد کارگران باشند. در حد مقرر با قانون کار؟!
سوال مهم دیگر این است که آیا سرکوب حقوق کار واقعاً به نفع بخشهای تولیدی کشور است و آیا در بلندمدت ممکن است این سرکوب حقوق کار به دلیل ناتوانی بسیاری از واحدهای تولیدی تخصصی به تولید آسیب وارد نکند. برای جذب نیروی کار متخصص مورد نیاز؟
در مورد سوال آخر، ذکر این نکته مهم ضروری است که در سال های اخیر سرکوب دستمزد کارگران باعث شده میزان بیمه اجتماعی کارگران در مقایسه با بسیاری از افراد خوداشتغال بدون بیمه تفاوت چشمگیری داشته باشد. به عنوان مثال امسال حداقل درآمد بخش های کارگری حدود 10 میلیون تومان تعیین شده است، اما برای یک نیروی کار در بسیاری از بخش های مستقل تخصصی حداقل درآمدی که می توان برای آنها تخمین زد بیش از 50 میلیون تومان است!
آیا چنین وضعیت اندک پرداختی در بخش های کارگری نمی تواند عامل بسیار مهمی در ناامیدی شدید کارگران و به تبع آن خانواده ها و فرزندان این کارگران مظلوم و زحمتکش باشد؟!
و اینها مشاغلی است که کارگران دارای تحصیلات عالی دانشگاهی هستند اما مجموع حقوقی که دریافت می کنند به زحمت به 20 یا 25 میلیون تومان می رسد، این موضوع عامل مهمی است که آنها را برای ادامه کار بی انگیزه می کند. کارگران درس بخوانند و مدرک دانشگاهی بگیرند؟! زیرا فرزندان این دسته از کارگران هر روز وضعیت سخت و دشوار اقتصادی پدران تحصیلکرده خود را به دلیل سرکوب نوکران با گوشت و گوشت لمس می کنند و در درازمدت این کودکان با وضعیت بد معیشتی و اقتصادی خود دست و پنجه نرم می کنند. خانه پدری این ذهنیت خطرناک را در آنها ایجاد می کند که ادامه تحصیل، اخذ مدارک تحصیلی بالاتر و اشتغال در قالب اشتغال تخصصی در قالب بیمه کار در کشور ما نتیجه و درآمدی جز وضعیت اقتصادی و حقوق ضعیف مانند پدرانمان نخواهد داشت، بنابراین پیگیری تحصیلات دانشگاهی برای اشتغال به شغل تخصصی با مبنای بیمه کار فایده ای ندارد!»
شاید بتوان از آن به عنوان سند روشنی برای اثبات این خطر استفاده کرد، یعنی. بی انگیزگی در خصوص ادامه تحصیل و اخذ مدارک دانشگاهی در میان بچه های دهه 80 به بالا در امتحانات نهایی پایه دوازدهم در رشته های علوم انسانی، علوم تجربی و ریاضی، فیزیک به دنبال کارگران امروزی معدل کشوری می گشت. میانگین نمرات کشوری پایه دوازدهم در امتحانات خرداد 1402 به شرح زیر است:
علوم انسانی: 8.75
میدان آزمایشی: 11:23 صبح
حوزه ریاضی: 10.79
آیا معدل 8.5 دانش آموزان در رشته علوم انسانی یا معدل 10 در ریاضی سال آخر «بی میلی بیش از حد دانش آموزان به تحصیل در بین فرزندان کارگر» نیست؟!
در پایان باید گفت «سرکوب حقوق کارگری» که در این سالها شاهد آن بودهایم، جدیترین آسیبها را در ابعاد مختلف به کشور و جامعه کارگری، معیشت آنها، کار اقتصادی و جامعه وارد میکند. نیروی کار نسل آینده کشور است.
هر چه زودتر در طول دهه پنجم و مرحله دوم انقلاب اسلامی برای این کار “زخم کهنه” برای دستیابی به یک راه حل اساسی به کشور و به کارکرد اقتصادی ایران عزیزمان و البته معیشت مردم زحمتکش این کشور آسیب های زیادی وارد کرده ایم.
absnews
