دانشمندان دانشگاه آلتو فنلاند و دانشگاه Bayroid آلمان موفق به ایجاد یخبندان از نوع یخبندان شدند که می تواند 90 ٪ از صدمات را در 4 ساعت درمان کند و طی 24 ساعت بهبود یابد. این پیشرفت علمی می تواند تأثیر بسزایی در درمان زخم ها ، روباتیک ، تولید مصنوعی پوست و تجویز داروها داشته باشد.
با توجه به رابطه اسکیچ با پوست انسان ، پوست انسان از ویژگی های منحصر به فردی برخوردار است که با مواد مصنوعی دشوار بوده است. مقاومت ، انعطاف پذیری و ظرفیت ترمیم خصوصیاتی است که در همان زمان در یک ماده مصنوعی مشاهده نشده است ، اما دانشمندان توانسته اند هیدروژن را توسعه دهند که دارای این ویژگی ها است.
این هیدروژل با استفاده از نانوذرات ماوراء طبیعی مایل به قرمز ، با ایجاد یک شبکه متراکم از پلیمرها ، مقاومت در برابر مواد را افزایش می دهد ، در حالی که خیلی نرم نمی شود. همچنین به طور قابل توجهی خود را بهبود می بخشد.
محققان موفق شدند با ترکیب مونومرهای پودر شده با نانوزیت های حاوی آب ، این هیدروژل را ایجاد کنند. سپس این ترکیب در معرض تابش اشعه ماوراء بنفش قرار گرفت. “تابش اشعه ماوراء بنفش مولکول های فردی را به یکدیگر پیوند می دهد ؛ در نتیجه ، یک ماده الاستیک و جامد – ژله ای شکل می گیرد.”
عزت نفس کاربردهای مصنوعی پوست در پزشکی و فناوری
این هیدروژل دارای خواص بزرگ خوراکی است. پس از برش ، ساختار پلیمری به سرعت پیچیده می شود و روند بازیابی شروع می شود. در 4 ساعت ، 80 تا 90 ٪ برش پس از 24 ساعت ترمیم و بهبود می یابد. به گفته محققان ، این ماده حدود 10،000 لایه نانوذرات در هر میلی متر ضخامت دارد که آن را به پوست انسان می دهد.
این کشف علمی نه تنها در مورد دارو و درمان زخم ها اعمال می شود ، بلکه می تواند در زمینه هایی مانند رباتیک شیرین و مواد هوشمند نیز تکامل یابد. دکتر اولی ایکالا از دانشگاه آلتو می گوید:
“این مطالعه نشان می دهد که چگونه مواد بیولوژیکی می توانند از طراحی مواد مصنوعی با خواص نوآورانه الهام بگیرند. تصور کنید که چه تغییر عظیمی در علم و فناوری باعث عزت نفس زیادی یا بافت های مصنوعی می شود که به طور خودکار آسیب را جبران می کنند.
با تحقیقات و توسعه اضافی این ماده ، می توان انتظار داشت که در آینده ترمیم پارچه های مصنوعی ، روبات های انعطاف پذیر با پوشش های محافظ و مواد پزشکی خودکشی به بازار عرضه شود.
نتایج این مطالعه در مواد طبیعت منتشر شده است.
