هیدروکسی کلروکین در حال تغییر کاربرد خود از درمان کووید-19 به درمان سرطان است

الفاگرچه سلول های سرطانی می توانند به هیدروکسی کلروکین مقاوم شوند، یافته های جدید راه را برای درمان های ترکیبی موثرتر باز می کند. به عبارت ساده، محققان متوجه شدند که چگونه این داروی همه کاره را با سایر درمان‌ها ترکیب کنند تا هرگونه ضعف بالقوه هیدروکسی کلروکین را بپوشانند.

در حالی که دانشمندان در حال رقابت برای یافتن سلاح های جدید در مبارزه با سرطان هستند، برخی از آنها نگاهی تازه به داروهای قدیمی دارند که ممکن است پتانسیل استفاده نشده ای برای مبارزه با سرطان داشته باشند. یکی از این داروها هیدروکسی کلروکین است که می تواند در حمله به سلول های سرطانی امیدوارکننده باشد.

اگرچه هیدروکسی کلروکین در مسدود کردن این مسیر حیاتی سرطان موثر است، آزمایش‌های بالینی ناامیدکننده بوده‌اند و سلول‌های سرطانی اغلب راه‌هایی برای دور زدن اثرات این دارو پیدا می‌کنند. اکنون، محققان مرکز سرطان هولینگز در دانشگاه پزشکی کارولینای جنوبی فکر می‌کنند که کلید این مقاومت را کشف کرده‌اند، و این چیزی نیست که انتظار داشتند.

جو دلانی، نویسنده ارشد تیم تحقیقاتی توضیح می دهد: «ما فکر می کردیم تعامل اصلی هیدروکسی کلروکین با سرطان از طریق اتوفاژی است، اما در عوض به نظر می رسد که فرآیندهای غیرمرتبط با اتوفاژی ممکن است برای بقای سلول های سرطانی ضروری باشند. مهم ترین است.

اتوفاژی یک فرآیند بازیافت سلولی است. این کشف شگفت‌انگیز فرصت‌های جدیدی را برای جفت کردن هیدروکسی کلروکین با سایر داروهایی که مکانیسم‌های مقاومت تازه شناسایی شده را هدف قرار می‌دهند، باز می‌کند که می‌تواند درمان را مؤثرتر و طولانی‌تر کند.

یک رویکرد دو جانبه برای تشخیص مقاومت
برای درک اینکه چگونه سلول‌های سرطانی از هیدروکسی کلروکین فرار می‌کنند، دلانی و تیمش رویکردی جامع را در پیش گرفتند و از دو روش مختلف غربالگری گسترده ژنومی استفاده کردند تا ببینند چگونه سلول‌ها با قرار گرفتن در معرض مداوم دارو سازگار می‌شوند.
دلانی اشاره می کند که هدف قرار دادن پروتئین های فردی می تواند در درمان سرطان بسیار موثر باشد. با این حال، هر چه درمان خاص تر باشد، احتمال مقاومت بیشتر است.

این محقق ادامه می دهد: با استفاده از دو روش کاملا متفاوت توانستیم عوامل بیولوژیکی واقعی را در سیستم شناسایی کنیم.

محققان به جای اینکه فقط ببینند کدام ژن ها روشن یا خاموش شده اند، توانستند تغییرات متوالی را ببینند که در کل مسیرهای سلولی رخ می دهد. این نشان داد که سلول‌های سرطانی فرآیندهای بازیافت خود را به هیچ وجه تغییر ندادند، اما در عوض، تقسیم سلولی، متابولیسم و ​​مکانیسم‌های انتقال خود را تغییر دادند تا از حمله هیدروکسی کلروکین جان سالم به در ببرند.

راه را برای درمان های ترکیبی هموار می کند
این یافته‌ها راه را برای توسعه درمان‌های ترکیبی جدید هموار می‌کند که می‌تواند اثربخشی هیدروکسی کلروکین را افزایش دهد. محققان امیدوارند با ترکیب آن با داروهایی که تقسیم سلولی، متابولیسم یا مسیرهای انتقالی را که سلول‌های سرطانی به آن‌ها متکی هستند، هدف قرار دهند، از ایجاد مقاومت جلوگیری کنند.

علاوه بر این، محققان بر این باورند که انواع خاصی از سرطان که قبلاً دارای نقص در یکی از این مسیرها هستند، می‌توانند به ویژه در مقابل درمان با هیدروکسی کلروکین آسیب‌پذیر باشند. برعکس، بیمارانی که این نقص‌ها را ندارند، ممکن است بتوانند با روش‌های درمانی دیگر با مقاومت کمتر درمان شوند.

دلانی در پایان می‌گوید: «ما قطعاً می‌خواهیم بفهمیم کدام بیماران برای دریافت بهترین نتایج از این کارآزمایی‌ها سود بیشتری خواهند برد.

همانطور که جستجو برای درمان های موثر سرطان ادامه دارد، داروهایی مانند هیدروکسی کلروکین به عنوان یک راه امیدوار کننده در حال ظهور هستند. با کشف روش‌های غیرمنتظره سازگاری سلول‌های سرطانی با داروها، اکنون محققان مجهزتر شده‌اند تا این دشمن گریزان را شکست دهند.