نقد فیلم بازی های کونگ فو (Kung Fu Games)

این مشکل بزرگی برای فیلمی است که می‌خواهد فیلمنامه و داستان فیلم را فدای صحنه‌های اکشن آن کند و حالا درست وقتی می‌خواهیم از بخش اصلی فیلم لذت ببریم، با مشکل بزرگ‌تری طرف هستیم. به‌صورت کلی روند فیلم به این شکل است که شخصیت‌ها باید در هر مرحله به مبارزه با گروه‌هایی بپردازند و در صورت زنده ماندن و رد کردن مرحله، وارد مرحله بعدی می‌شوند که چالش سخت‌تری دارند. تمرکز مبارزات روی کونگ فو است و روی کاغذ همه‌چیز جذاب به‌نظر می‌رسد و اتفاقا ایده کلی فیلم هم جذاب است، اما در پیاده‌سازی عملا مشکل دارد.

نه‌تنها داستان فیلم شکل و فرم مناسب را نمی‌گیرد، بلکه صحنه‌های اکشن هم همین مشکل را دارد و سازندگان صرفا به‌دنبال به تصویر کشیدن صحنه‌های اکشن خشن هستند. درواقع فیلم صرفا یک ایده کلی است که نمی‌تواند شکل مناسب را بگیرد و حتی درجه سنی بزرگسال و صحنه‌های اکشن خشن و خونین آن هم نمی‌تواند باعث نجات فیلم شود. درواقع در اینجا است که به‌خوبی می‌توانیم قدر بسیاری از فیلم‌های اکشن را بیشتر بدانیم. چرا که در فیلم بازی‌های کونگ فو حتی صحنه‌های اکشن هم سرگرم کننده نیستند.

این یک خبر بد برای فیلم است؛ چرا که پایه و اساس فیلم روی این صحنه‌های چیده شده است و حالا شاهد فرو ریختن این پایه سست و ضعیف هستیم. اما این مشکلات زمانی بیشتر دیده می‌شود که صحنه‌های اکشن به شکل پشت سر هم در حال پخش هستند و حتی بیننده به سختی می‌تواند از تماشا این صحنه‌های بدون عمق و کوچک‌ترین ظرافت لذت ببرد. ظاهرا تنها چیزی که سازندگان از صحنه‌های اکشن خواسته‌اند خشونت بالا بوده است که آن هم باز جای بحث دارد. در سریال بازی مرکب خشونت جایگاه خودش را دارد و صرفا سازندگان این خشونت را پشت سر هم به بیننده نشان نمی‌دهند.