مواد شیمیایی حاصل از باتری های لیتیومی تقریباً کل زمین را آلوده کرده است

تحقیقات اخیر نشان داده است که مواد شیمیایی پایدار مرتبط با فرآیند تولید باتری‌های لیتیومی باعث آلودگی زیست‌محیطی در نقاط مختلف جهان، از جمله مناطق نزدیک کارخانه‌های باتری‌سازی و حتی مناطق دورافتاده زمین شده است.

آیا باتری های لیتیومی اکوسیستم زمین را مختل می کنند؟

Perfluoroalkyl و polyfluoroalkyl (PFAS) مواد شیمیایی پایداری هستند که در ساخت محصولات مختلف از جمله باتری‌های لیتیومی استفاده می‌شوند. این مواد در طبیعت تخریب نمی شوند و یکی از منابع اصلی آلودگی محیط زیست محسوب می شوند که می تواند سلامت انسان و سایر گونه های جانوری را به طور جدی تهدید کند. افزایش فعالیت های صنعتی در سال های اخیر منجر به افزایش تولید این دسته از مواد شیمیایی شده است.

تحقیقات اخیر بر روی زیر مجموعه ای از مواد شیمیایی فوق به نام bis-FASI متمرکز شده است که بیشتر در تولید باتری های لیتیومی استفاده می شود. محققان بیان کردند که سطح آلودگی در این دسته در نزدیکی کارخانه‌های باتری‌سازی به سطح هشدار رسیده است. همچنین گفته شده است که آنها توانسته اند به دورافتاده ترین نقاط کره زمین نفوذ کنند و به تهدیدی برای موجودات زنده تبدیل شده اند. به گفته محققان، دفع ضایعات کارخانه باتری در محیط زیست دلیل اصلی گسترش گسترده این مواد بوده است.

یکی از نویسندگان تحقیق اخیر کاهش آلودگی آب و افزایش استفاده از انرژی های پاک و پایدار را از چالش های اصلی جوامع می داند که پرداختن به آنها از اهمیت بالایی برخوردار است. اما به نظر می رسد دو هدف اعلام شده کمی با یکدیگر مغایرت دارند و گرایش به سمت انرژی های نو می تواند منجر به تولید آلاینده ها شود. اگرچه مواد Bi-Phase قابل بازیافت هستند، اما نرخ بازیافت جهانی باتری های لیتیومی کمتر از 5 درصد است و پیش بینی می شود تا سال 2040، شاهد انباشت 8 میلیون تن زباله های مرتبط با باتری در جهان باشیم.

ترکیبات پرفلوئوروآلکیل و پلی فلوروآلکیل (PFAs) شامل بیش از 16000 ترکیب شیمیایی مصنوعی است که معمولاً برای تولید محصولات مقاوم در برابر آب، لکه و حرارت استفاده می شود. عدم تجزیه این مواد به آنها عنوان “مداوم” داده و می توانند در بافت های بدن موجودات زنده از جمله انسان تجمع کنند. مطالعات قبلی نشان داده است که وجود این مواد در بدن می تواند با بیماری هایی مانند سرطان، مشکلات مادرزادی، نارسایی کبد، مشکلات تیروئید و تعداد کم اسپرم مرتبط باشد.

حامیان محیط زیست هشدار داده اند که صنعت انرژی باید به دنبال جایگزین هایی برای این مواد شیمیایی باشد که تولید آنها با افزایش نفوذ منابع انرژی پاک از جمله باتری ها و توربین های بادی مرتبط است. مطالعه فوق نشان می دهد که استانداردهای کمی برای اندازه گیری سطوح آلودگی برای این دسته از مواد ایجاد شده است و تجمع آنها در مراکز دفع زباله می تواند منجر به آلودگی آبراه ها، محیط اطراف یا مناطق دورافتاده شود. بر اساس اطلاعات موجود، تا اواسط دهه نود خبری از این نوع آلودگی در محیط زیست نبود و در دهه های اخیر تنها تشدید شده است.

تا به امروز، مطالعات زیادی در مورد اثرات مضر دوفاسیکل ها بر موجودات زنده انجام نشده است. اما تحقیقات نشان داده است که مانند سایر ترکیبات PFAS می توانند مشکلات مختلفی را در بی مهرگان و مدل های حیوانی آزمایشگاهی مانند گورخرماهی ایجاد کنند. در نمونه برداری انجام شده در اطراف یک کارخانه 3M در مینه سوتا، مقادیر هشداردهنده ای از آلاینده ها در خاک، آب و هوا یافت شد. همچنین تماشای آن ها در برف نشان می دهد که چقدر راحت با ابرها حرکت می کنند و به این ترتیب به مکان های دور از کارخانه ها مانند دریای چین منتقل می شوند.