مطالعات زیست محیطی سد چمشیر نیاز به بازنگری دارد

وی افزود: در گزارش ارزیابی این سد همچنین یکی از دستاوردهای سد تامین 90 میلیون متر مکعب آب شرب مردم خوزستان و یکی دیگر از استان های کشور عنوان شده است در حالی که اکنون مسئولان می گویند این آب شور است و اصلاً نمی توان از این آب برای آشامیدن استفاده کرد.

درویش ادامه داد: این ادعا که با تخلیه آب سد چمشیر 40 هزار هکتار زمین کشاورزی به زمین کشاورزی خوزستان اضافه می شود به هیچ وجه صحت ندارد اما با تخلیه آب از این سد بیش از 110 هزار هکتار از اراضی کشاورزی از بین می رود. منجر به نارضایتی اجتماعی، مهاجرت و غیره می شود. تبدیل شد.

رئیس کمیته محیط زیست کرسی سلامت اجتماعی یونسکو گفت: تخلیه سد چمشیر به معنای توقف این سیلاب در رودخانه زهرا و شست و شوی طبیعی ناشی از این سیلاب ها است. این مشکل به این معناست که بخش زیادی از زمین های کشاورزی شرق خوزستان و به ویژه منطقه هندیجان برای همیشه از بین رفته است.

درویش گفت: ادعاهای مطرح شده در خصوص سد چمشیر به دلیل تغییرات اقلیمی به هیچ وجه قابل اجرا نیست. بر اساس مطالعات جدید زمین شناسی که انجام شده، 70 درصد مخزن سد چمشیر در سازند گچساران قرار دارد که در برابر جریان محلول بسیار آسیب پذیر است و این مشکل مشکل زهرا رود را چند برابر خواهد کرد.

رئیس کمیته محیط زیست کرسی سلامت اجتماعی یونسکو گفت: با توجه به روند تغییرات اقلیمی در سال های اخیر، مطالعات زیست محیطی سد چمشیر نیازمند بازنگری و به روز رسانی آمار است.

ای بی اس نیوز/خوزستان رئیس کمیته محیط زیست کرسی سلامت اجتماعی یونسکو گفت: با توجه به روند تغییرات اقلیمی در سال های اخیر، مطالعات زیست محیطی سد چمشیر نیازمند بازنگری و به روز رسانی آمار است.

وی ادامه داد: طبق بررسی های انجام شده توسط معاونت تحقیقات بیابان پژوهشکده جنگل ها و مراتع کشور، سطح منیزیم در خاک های کشاورزی پایین دست رودخانه زهرا در حال حاضر 3 برابر در حد مجاز است که به این معنی است که کشاورزی خاک‌های این منطقه در حال حاضر در حال فروپاشی هستند و این که هنوز کشت در این منطقه انجام می‌شود به دلیل وقوع سیلاب‌هایی است که هر از چند گاهی در رودخانه زهرا رخ می‌دهد.

محمد درویش در گفت وگو با ای بی اس نیوز، درباره برداشت آب از سد چمشیر، اظهار کرد: مطالعات زیست محیطی سد چمشیر مطالعات به روزی نیست، چرا که مطالعه ارزیابی زیست محیطی این پروژه مربوط به سال 1387 است و در آن نیز مشخص شده است. مطالعات این پروژه که به گزارش هیدرولوژیکی طرح دسترسی نداشتند.