رسولی بعد از خداحافظی از تیم ملی: من که اردوی آمریکا یا مربی ۱۵ هزار دلاری نخواستم/ توقع زیادی است جای خوابم گرم باشد و پولم را بدهند؟

انتقاد شدید فدراسیون از ملی پوش دوومیدانی؛

حسین رسولی اولین پرتابگر دیسک ایران از حضور در تیم ملی دوومیدانی استعفا داد و گفت: امید به اینکه جای خوابم گرم است و به من پول بدهند زیاد است؟

به گزارش خبرنگار ورزشی خبرگزاری علم و فناوری آنا، حسین رسولی این روزها در حال تمرین برای کسب سهمیه بازی های المپیک 2024 پاریس بود که در اقدامی جنجالی از تیم ملی دو و میدانی خداحافظی کرد.

رسولی که به تازگی عنوان قهرمانی بازی های آسیایی هانگجو 2022 را کسب کرده است، ساعاتی پیش با انتشار پستی در صفحه شخصی خود این موضوع را اعلام کرد.

همچنین تصمیم ناگهانی قهرمان آسیا برای پرتاب دیسک به دلیل اختلاف او با مهدی مبینی، رئیس فعلی فدراسیون دوومیدانی است. آن طور که خودش می گوید برخورد مبینی به حدی بود که در واکنش به اعتراض او دستور حذف او از اردوی تیم ملی را صادر کرد.

حسین رسولی به آنا گفت: چه چیزی باعث شد تا از تیم ملی دوومیدانی کنار بکشم: برای حضور در المپیک حداقل شرط می خواستم اما متاسفانه فدراسیون 7 ماه قبل از المپیک هیچ تمهیدی برای من فراهم نکرد. انجام نداد. من از فدراسیون هتلداری نپرسیدم. گفتم امکانات این ورزشگاه آفتاب هند را برای من فراهم کنید. زیاده که بگم جای خوابم گرم میشه؟ سیستم گرمایشی ورزشگاه تا یک هفته اصلا کار نمی کرد. حتی آب گرم هم نداشتیم. به فدراسیون گفتم مکمل و کفش ورزشی می خواهم، گفتند خودت بخر و بعداً پولش را می دهیم. حتی به من گفتند هر جا حاضر شدیم برو کفش بخر، پولش را می دهیم. اما وقتی رفتم حقم را از فدراسیون بگیرم به قولشان عمل کردند.

وی ادامه می دهد: فاکتور مکمل هایم را به فدراسیون دادم اما قبول نکردند. به داروخانه ای که مکمل ها را خریدم برگشتم، قبض دیگری با مهر و امضای دکتر داروخانه دریافت کردم، اما آنها باز هم قبول نکردند و به من گفتند که برو یک کپی از کارت ملی پزشک داروخانه را برایمان بیاور. بالاخره آنها به من چه می گویند؟ کارت ملی پزشک داروخانه چه کاربردی دارد؟ پول کفش را هم ندادند و از کفش فروشی که از آشنایان فدراسیون بود به من گفتند که باید پول کفش ها را بدهند که قیمت آن یازده و نیم میلیون است.

قهرمان بازی های آسیایی 2022 هانگجو توضیح داد: حتی مربی من را هم به خدمت نگرفتند. هرچه گفتم قبل از المپیک بود. کار مربی ام را درست کن هنوز قبول نکردند. در نهایت وقتی دیدم رئیس فدراسیون به همه حرف های من اعتنایی نمی کند، ماجرای پیغامی که از کفش فروشی برایم ارسال شد را گفتم که باید پول را خودم پرداخت کنم. اعتراض من این بود که چرا یک قهرمان ملی به اندازه یک جفت کفش برای مسئولان ارزش ندارد. رئیس فدراسیون بلافاصله به ماجرای من پاسخ داد و دستور اخراج من را داد. امروز به من اجازه حضور در تمرینات را ندادند و گفتند فدراسیون اعلام کرده اجازه تمرین در ورزشگاه آفتاب انقلاب را ندارد.

رسولی تاکید کرد: وقتی دیدم دیگر توان این کار را ندارم تصمیم گرفتم از تیم ملی پرتاب دیسک خداحافظی کنم. وقتی فدراسیون دوومیدانی ثبات ندارد و هر دو ماه یکبار آن را به سرپرست می سپارد، نتیجه این می شود. سرپرست سابق فدراسیون افشین داوری بود. او قبل از بازی های آسیایی گفته بود 15 میلیون به من می دهد. در بازی های آسیایی مدال طلا گرفتم و دستمزدی دریافت نکردم. حتی با مبینی در این مورد صحبت کردم اما نشد. رئیس فدراسیون می خواهد مسابقات دو و میدانی داخل سالن آسیا را در تهران برگزار کند. چگونه می تواند بدون حمایت از ورزشکار خود از عهده میزبانی بازی های آسیایی برآید؟ همه می دانند که این مسابقات با حضور کشورهای سطح پایین آسیایی در تهران برگزار می شود و ورزشکاران کشورمان مدال های زیادی کسب می کنند. مبینی فقط برای ساختن رزومه به دنبال این مسابقه است.

وی در پاسخ به این سوال که آیا واقعا تصمیمش برای کناره گیری از تیم ملی در آستانه بازی های المپیک جدی بوده است، پاسخ داد: چاره ای ندارم. چه می توانم بکنم؟ در جلسات متعددی در فدراسیون شرکت کردم و با سرپرست و سایر مسئولان صحبت کردم. چرا وقتم را تلف کنم وقتی کاری برایم نمی کنند؟ متاسفانه خیلی راحت ورزشکاران را حذف می کنند. من برای اردوی آمریکایی یا مربی 15000 دلاری نخواستم. من حداقل چیزی را خواستم. در حال حاضر نفر بیست و دوم رنکینگ جهانی پرتاب دیسک هستم و سهمیه المپیک را کسب کرده ام. به 38 نفر اول سهمیه تعلق می گیرد. اما می خواستم با شرکت در مسابقات انتخابی و سهمیه هایی که تعیین کردند به آن دسترسی داشته باشم. من نمی خواهم در بازی های المپیک فقط یک تماشاگر باشم. هدف من این است که تمرین کنم تا یکی از فینالیست ها باشم. اینطور نیست که همین سه ماه پیش یکی از مدال‌های طلای کاروان ورزشی کشور را در بازی‌های آسیایی کسب کنم. آیا همه ما در هانگژو مدال طلا گرفتیم؟ من هم یکی از والی ها بودم.