زمانی که وینسنت کمپانی در ژوئیه گذشته اولین حضور خود را در زمین تمرینی بارنفیلد برنلی انجام داد، با گروهی از بازیکنان ناامید از سقوط روبرو شد، اما در یک سخنرانی 12 دقیقه ای هر یک از آنها را متقاعد کرد که برنده هستند. جمعه شب اما اتفاق خاصی افتاد و در فاصله 7 هفته مانده به قهرمانی، این تیم بازگشت مستقیم به لیگ برتر را جشن گرفت، بنابراین صحبت های سرمربی بلژیکی درست بود. در واقع، در این دوره، آنها دقیقاً همان چیزی بودند که شرکت آنها را به تصویر می کشید: پیروز، بی رحم، تأثیرگذار و جنگجویانی که فقط به پیروزی فکر می کردند.
صحبت های سرمربی بلژیکی چاشنی تجربه 15 ساله او در منچستر و البته دقت، واقع بینی و جاه طلبی لازم بود. حتی گفت کلمه شکست خونش را به جوش آورد.
او در مورد نکات برجسته دوران بازی خود و اینکه چهار بار به عنوان کاپیتان منچسترسیتی قهرمان لیگ برتر شد، صحبت کرد. او گفت: “من هرگز به خوبی بازیکنانی که با آنها بودم نبوده ام.” “بزرگترین قدرت من چیزی در پشت صحنه بود که می توانستم هر بازیکنی را بهتر کنم.”
او مصدومیت طولانی مدت زانو را در پایان سال های بازی خود پنهان نکرد، اما تاکید کرد که تک تک اعضای تیم و مربی برای موفقیت تیم به یک اندازه اهمیت دارند، چه در بخش پزشکی کار کنند و چه کسی که اول نامش را برگزیده است. فهرست تیم برای بازی ها وی ادامه داد: این مهم است که همیشه بتوانید اطرافیانتان را بالا ببرید. من نیمی از زمانی را که در اتاق تمرین بازی نمیکنم میگذرانم، بنابراین اگر یکی از هم تیمیهایم ناراحت است و فکر میکند مربی آن را دوست ندارد. ، می توانم نظرم را تغییر دهم.”
بازیکنان برنلی به معنای واقعی کلمه این تجارت را خریدند. این ویژگی ها از خانواده او سرچشمه می گیرد، پدرش پیر، اولین شهردار سیاه پوست بلژیک و مادر مرحومش، جوسلین، یک فعال سیاسی بود.
هم تیمی های او در منچسترسیتی با کمپانی شوخی می کردند که او بعد از فوتبال وارد سیاست می شود نه به عنوان یک مربی. داوید سیلوا که در سال 2019 جایگزین او به عنوان کاپیتان تیم پپ گواردیولا شد، با او شوخی می کرد و می گفت: “خب، حالا نوبت کیست؟” وینی را باید به سازمان ملل برد!
اما این تمام ماجرا نیست. برنلی او در این فصل شاهکار ساخته است، فقط دو بار شکست خورده و در “تورف مور” شکست نخورده است. با لبخند و کلاه بیسبال در کنار، او دوست داشتنی به نظر می رسد، اما اشتباه نکنید، او بسیار جدی و رئیس است و گفته می شود که چند بار تیم را زمین گیر کرده است. یک بار در رختکن اندرلخت به بازیکنان این تیم گفت: من یک چهره لعنتی دیگری دارم که شما آن را ندیده اید و هر وقت لازم باشد آن را به شما نشان خواهم داد.
او در مدیریت منابع انسانی بسیار توانا است، اما ویژگی های او نباید به این محدود شود، او تاکتیکی توانمندی است که درک خوبی از فوتبال دارد.
در مصاحبه اخیر با آلستر کمبل، هوادار برنلی و دست راست سابق تونی بلر، او درباره تاثیر گواردیولا گفت: “پپ زبان فوتبال را پیدا کرد و من خیلی چیزها را فهمیدم.” بنابراین من به دنبال سرنوشت خودم هستم. اما او فوتبال را برای من مهم تر از همیشه کرده است.”
این مدافع سابق در مورد حرکات شطرنجی و فضاهای داخل زمین و اینکه چگونه می توانند زاویه ایجاد کنند و از فضای مناسب دروازه حریف را هدف قرار دهند، صحبت کرد. به قول خودش عقیده اش حول یک محور می چرخید: «فرصت زدن به حریف و از کار انداختن نیروهایش».
او دیدگاه برنلی را از فوتبال نتیجهگرا به فوتبال مالکیتی تغییر داد و میانگین مالکیت توپ این تیم از 39 درصد در فصل گذشته به 64 درصد در این فصل رسیده است. آنها تنها 30 گل دریافت کردند، 19 گلزن مختلف داشتند که توسط ناتان تلا با 17 گل هدایت می شد. آنها می توانستند چهارمین تیم تاریخ چمپیونشیپ شوند که به 100 امتیاز می رسد و اگر شروع کند آنها در فصل نبود، با رکورد 106 امتیازی ردینگ برابری می کردند.
بازیکنی که توانایی زیادی در اجرای ایده های این شرکت دارد تیلور هاروود بلیس است، مدافع جوانی که به صورت قرضی از منچسترسیتی است و احتمال تمدید قراردادش وجود دارد و در مورد برنلی باید گفت که سطح او. خیلی بالاتر از این تیم است. او پس از مصدومیت دوباره آماده است و می تواند مانند جان استونز سیتی باشد که در حملات این تیم سهیم باشد. کمپانی چند ماه پیش گفته بود: می دانم که مدافع هستم یا بوده ام اما انگیزه زیادی برای گلزنی دارم همچنین می خواهم تیمم از هر فرصتی برای گلزنی استفاده کند. این تیم پتانسیل خود را دارد.”
در اولین تلاش، برنلی به هدف ارتقاء خود رسید و بررسی اولین کلمات این شرکت با تیم خود جالب بود. او آنها را برنده خواند و معلوم شد که حق با اوست.
خبر از رکنا
