قیمت استارت آپ چگونه تعیین می شود؟

به گزارش گروه اقتصادی خبرگزاری علم و فناوری آنا، برای یافتن ارزش نهایی یک استارت آپ می توان از اطلاعات شرکت های سهامی، معاملات ادغام و تملک شرکت های مشابه یا عرضه اولیه اولیه استارت آپ های مشابه استفاده کرد. بازده مورد انتظار سرمایه گذار نیز با توجه به افق سرمایه گذاری، شرایط اقتصادی هر کشور و انتظارات سرمایه گذار تعیین می شود.

در مرحله بعد، با روش های رایج ارزیابی استارتاپ ها در بازار سازمانی آشنا شوید.

روش داشبورد:

در روش کارت امتیازی، اگر مقدار کل راه اندازی را 100 در نظر بگیریم، 7 عامل برای استارت آپ تعریف کرده و درصدی از ارزش راه اندازی را به آن اختصاص می دهیم. این عوامل عبارتند از توانایی بنیانگذاران استارتاپ، محصول و فناوری آن، سطح رقابت در بازار، فرصت های استارت آپی، کانال های فروش و بازاریابی، نیاز به سرمایه بیشتر و …. این روش در مرحله seed و اولیه یک استارتاپ استفاده می شود.

روش معامله قابل مقایسه:

اساس روش نسبی، مقایسه ارزش استارتاپ با سایر استارتاپ های فعال در این صنعت است. به عنوان مثال، برای ارزش گذاری یک راه اندازی تاکسی آنلاین، یک معیار کلیدی استارت آپ با راه اندازی مشابه آن در همان مرحله مقایسه می شود.

روش جریان نقدی تنزیل شده:

در این روش، جریان های نقدی سالانه پیش بینی و تا زمان حال تنزیل می شوند. سپس ارقام به دست آمده با هم جمع شده و مقدار نهایی محاسبه می شود. روش جریان نقدی تنزیل شده برای ارزش گذاری استارت آپ هایی که رشد کرده اند و در مراحل پایانی هستند استفاده می شود.

روش سرمایه گذاری خطرپذیر:

در این روش، سرمایه گذاران میزان سهام خود را در چند سال آینده بر اساس میزان سرمایه درخواستی تیم راه اندازی، بازدهی که از این سرمایه گذاری انتظار دارند و برآوردی از ارزش شرکت در زمان خروج از سرمایه گذاری محاسبه می کنند.

روش اول شیکاگو:

در روش اول شیکاگو سه سناریو شکست، بقا و موفقیت برای استارت آپ در نظر گرفته شده و در هر موقعیت ارزش متفاوتی برای آن برآورد می شود. حالت اول بدترین حالت است و ارزش راه اندازی زمانی محاسبه می شود که شکست بخورد. در حالت دوم، مقدار نهایی را در حالت عادی در نظر می گیریم و در بهترین حالت، ارزش نهایی استارت آپ را زمانی که IPO می شود، محاسبه می کنیم. سپس بر اساس احتمال هر یک از این سناریوها، ارزش کسب و کار برآورد می شود.