فروزنده: درگیری اپوزیسیون بر سر تبدیل ناآرامی ها به جنبش مسلحانه

ترکیب و ماهیت معترضان
وی با بیان اینکه این رویدادها یک حرکت اجتماعی و فرهنگی مستمر است، افزود: هسته اصلی حرکت اخیر وابسته به طبقه متوسط ​​اعم از زنان، دانشجویان و هنرمندان است. هسته پیشران متعلق به دانشجویان و زنان و اکثریت غیر رادیکال است. مطمئن گرایش های رادیکال و شورشی به سمت گروه های مجاهدین و حزب دمکرات و غیره. در آنجا نیز دیده می شود. این جنبش در راستای جنبش سبز است، اما کاملاً غیر ایدئولوژیک، لیبرال، آزاده و مبتنی بر کرامت زنان است.; جوانانی که خواهان زندگی شخصی آزاد هستند تا از نظر ایدئولوژیک، اجتماعی و سیاسی محدود نشوند.

آینده؟
اما این حرکت تا چه زمانی ادامه خواهد داشت و آیا منجر به یک سری حوادث از این دست خواهد شد یا خیر؟ اینها سؤالات مهمی است که فروزنده در این زمینه مطرح کرد: البته این جنبش سنت سیاسی انقلاب ایران را تکه تکه پرورش نداد که تا سقوط رژیم پهلوی وقایع را به زنجیر کشید و n نتوانست بستر ایجاد کند. و ظرفی برای شکل دادن به دومینو، زیرا شبکه قوی ندارد، همانطور که رهبر و ایدئولوژی ندارد. البته ایدئولوژی مهمتر است.

در ادامه این روند، دکتر. مسعود فروزنده وی در گفت و گو با پژوهشگر ای بی اس نیوز به تحلیل ترکیب و ماهیت تظاهرکنندگان، ماهیت و ابعاد ناآرامی ها، نقش دشمن و سرویس های اطلاعاتی، آینده و راهکارهای مدیریت بحران پرداخت.

از نظر جمعیتی کمتر از یک درصد از جمعیت ایران به خیابان ها آمده اند. برآورد من از کل کشور حداکثر 600000 نفر در داخل ایران استابعاد اختلالات
فروزنده گفت: اگرچه هنوز در مورد ابعاد ناآرامی در جامعه اختلاف نظر وجود دارد، فروزنده گفت: برای درک ساختار اجتماعی اعتراضات باید گفت: بیشتر آنها جوانان شهرهای بزرگ هستند که بین 17 تا 23 سال سن دارند اما شاید 1.5 تا 2 درصد آنها وارد صحنه شده باشند.
از نظر جمعیتی کمتر از یک درصد از جمعیت ایران به خیابان ها آمده اند. تخمین من از کل کشور حداکثر 600000 نفر در داخل ایران و البته خارج از ایران هم جداست. این با تعداد دستگیر شدگان مطابقت دارد. من تخمین می زنم که بر اساس گزارش های رسانه ای بین 10 تا 11 هزار نفر دستگیر شدند. شهرهای اصلی شیراز، اصفهان، تهران، رشت و مشهد هستند که در آن طبقه متوسط ​​اجتماعی قوی وجود دارد.

وی افزود: اما چه کسی می خواهد این سنت سیاسی را ایجاد کند؟ لیبرال دموکرات ها؟ دموکرات ها؟ سوسیال دموکرات ها؟ چپ جدید؟ چپ فرهنگی؟ کدام گروه از این اپوزیسیون که متعهد به این جریان هستند، می خواهند سنت و بستر سیاسی را پیاده کنند؟
قبلا جنبش های لهستان، رومانی، انقلاب 57 و… رهبران و استراتژیست ها داشتند و علاوه بر طبقه متوسط، کارگران نیز دنبال می کردند، اما الان دیگر اینطور نیست. ما بعد از 88 در جنبش‌های اعتراضی شاهد نوعی اتمیزه‌سازی و فردگرایی بودیم، با نگاه «برندسازی شخصی» که همه می‌خواهند خود را در قالب مخالف، روزنامه‌نگار و… نشان دهند. این با وحدت و اتحاد و داشتن سازمان و رهبر مشخص منافات دارد.

به گفته وی، برخی از چپ ها می گویند که این جنبش به دلیل نداشتن رهبری و ایدئولوژی در حال رکود است، اما جنبش های جدید رهبری جمعی دارند و در هسته های مختلف شهر فعال هستند. اما از منظر جامعه شناختی، بسیج منابع، سازماندهی و حمایت مالی، سیاسی و فکری دشوار است. جنبش یک شبکه است، اما یک شبکه قدرتمند نیست.

دولت باید بیشتر به تغییر نسل احترام بگذارد. نسلی که به دنبال لیبرالیسم فرهنگی خودش است، می خواهد خودش باشد و سیاسی نیست. آنها احترام و عزت می خواهندراه حل ها
این نویسنده در خصوص راهکارهای حل مشکل، با تاکید بر لزوم توجه به نگاه فرهنگی مبتنی بر شأن طبقه متوسط، معتقد است: طبقه متوسط ​​دولت را از آن خود نمی‌داند و شعارها و رفتارها فرهنگ‌های دولت است. تهدیدی برای موجودیت طبقه متوسط ​​هستند. مشکلات انباشته در این جنبش فوران کرد. این فوران نشان دهنده تغییر نسل است. دولت باید بیشتر به تغییر نسل احترام بگذارد. نسلی که به دنبال لیبرالیسم فرهنگی خودش است، می خواهد خودش باشد و سیاسی نیست. احترام و عزت می خواهند، اما نه به شکل نان، بلکه به شکل آزادی.