وی گفت: همه ما در قبال جانبازان شیمی مسئولیم و همه باید کمک کنیم. آنها همچنین در صحنه بین المللی غریبه هستند و به عنوان قربانیان سلاح های شیمیایی صدای آنها شنیده نشده یا کمتر شنیده شده است. البته تلاش هایی صورت گرفته و به ویژه موزه صلح فعالیت های ارزنده ای انجام داده است تا مظلومیت خود را به جامعه جهانی عرضه کند. وزارت امور خارجه هم در حد توان کمک کرد. همکاران من در بخش بینالملل، در سفارت جمهوری اسلامی ایران در لاهه، و البته در توکیو و جاهای دیگر، آنچه را که میتوانستند انجام دادهاند، اما هنوز کارهای زیادی برای انجام دادن وجود دارد.
دبیر شورای راهبردی روابط خارجی با بیان اینکه ژاپنیها اولین و تنها قربانی سلاحهای هستهای هستند و ما در ایران تقریباً آخرین قربانی سلاحهای شیمیایی هستیم، گفت: ژاپنیها دروازهها و پرچمهای ایران هستند. مبارزه با سلاح های هسته ای در جهان و ما نیز باید پرچمدار مبارزه با سلاح های شیمیایی باشیم. .
به گزارش ای بی اس نیوز، سید عباس عراقچی در مراسم بزرگداشت سبای بابایی (کونیکو یامامورا) مادر ژاپنی شهید محمد بابایی که در سالن اجتماعات کتابخانه شهر پارک برگزار شد، اظهار کرد: زمانی که در توکیو سفیر بودم. بارها این فرصت را داشتم که در خدمت خانم بابایی باشم با پیشکسوتان شیمی به ژاپن آمدم. در بازگشت از توکیو در برنامه های موزه صلح که از من دعوت شده بود شرکت می کردم و همیشه شخصیت او را در قلبم تحسین می کردم.
عراقچی خاطرنشان کرد: زمینه همکاری با ژاپن بسیار باز است. همانطور که تاکنون بوده است. حضور خانم بابایی نعمتی بود که باعث شد از این فرصت بیشتر استفاده شود. ژاپنی ها اولین و تنها قربانی سلاح های هسته ای هستند و ما در ایران تقریبا آخرین قربانی سلاح های شیمیایی هستیم. این بدان معناست که ما هر دو قربانی سلاح های کشتار جمعی هستیم و زمینه های مشترک بین ما و ژاپنی ها برای همکاری در مبارزه با سلاح های کشتار جمعی ایجاد می کند. ژاپنی ها پرچمدار مبارزه با سلاح های هسته ای در جهان هستند و ما نیز باید پرچمدار مبارزه با سلاح های شیمیایی باشیم.
وی تصریح کرد: خانم بابایی با علم و دانش اسلام را انتخاب کرد و خداوند راه را برای او باز کرد. او با علم و اراده خود به ایران آمد و با اینکه با خانواده اش درگیر شد اما از راهی که انتخاب کرده بود دست برنداشت. خانم بابایی در دوران انقلاب و جنگ با وجدان و معرفت به وظیفه خود عمل کرد و پس از جنگ نیز به عنوان یک مادر شهید به رسالت آگاهی بخشی خود ادامه داد. تلاش او برای کمک و حمایت از جانبازان شیمی و تبدیل شدن به صدای بین المللی برای این عزیزان استثنایی است.
وی افزود: خانم بابایی واقعا از هر نظر الگو بودند. مسلمان واقعی که خودش با علم و آگاهی راه اسلام را انتخاب کرد. درست است که از طریق یک زن ایرانی بوده است، اما همانطور که در کتابش نیز نوشته است به خاطر نماز با همسرش آشنا شده است. وقتی دانشجوی ایرانی در ژاپن را دید که از جمعیتی که در آن حضور دارد خجالت نمی کشد و گوشه ای ایستاده و نماز می خواند توجهش به او جلب شد. وقتی دید که این شخص آنقدر در دین خود محکم است که هر روز آن را تکرار می کند و به اعتقاداتش پایبند است، دلیل علاقه او به این شخص شد.
عراقچی ادامه داد: از خدمات فعالان موزه صلح به پیشکسوتان شیمی تشکر می کنم. جانبازان شیمی بسیار مظلوم هستند. فکر نمیکنم کسی تصور کند چه درد و رنجی را این عزیزان متحمل میشوند و چه شرایط سختی را که سالها و شبها در آن به سر میبرند. ساده ترین نعمت خدا که نفس کشیدن است برایشان مثل امتحانی است که دائمی است. هر روز خبر یکی از آنها می رسد که در پایان یک زندگی سخت به درجه شهادت می رسد و ما را رها می کند. اینها نعمت های خداست که ما از آن محرومیم.
عراقچی در پایان با تقدیر از فعالیت های موزه صلح گفت: نیروی بسیار قدرتمندی مانند خانم بابایی را از دست داده ایم. امیدوارم بیشتر کار کنیم و حرکت کنیم و سایر نیروها هم همینطور ادامه بدهند. درگذشت او را تسلیت می گویم. من یقین دارم که مقام او نزد خدا عالی است. انشاءالله که سربلند باشد و انشاءالله ما نیز بتوانیم وظایف خود را به درستی انجام دهیم.
دبیر شورای راهبردی روابط خارجی با بیان اینکه خانم بابایی واقعا نمونه و الگو هستند، گفت: او در واقع شاهدی است، شاهدی که خداوند قرار است در زندگی پس از مرگ پیش روی ما بگذارد و از ما در مورد مسئولیت هایمان سوال کند. این روزها زیاد می شنویم که مثلاً شرایط سخت است، حفظ دین سخت است، کار سخت است، اما خانم بابایی تا آخرین لحظه دین خود را حفظ کرد، کار کرد و به مسئولیت خود عمل کرد. او در 82 سالگی چیزی از جانبازان شیمی و هدفی که داشت، حفظ حجاب کامل تا آخرین لحظه کم نگذاشت. می ترسم خدا خانم بابایی را در این دنیا جلوتر از ما قرار دهد و از ما سوالات سختی بپرسد. هر بهانه ای بخواهیم کوتاهی هایمان را توجیه کنیم، خدا خانم بابایی را به ما نشان می دهد. او ژاپنی بود و خانواده و رفاه کشورش را فدا کرد. او از انقلاب و اعتقادات خود دفاع کرد. پسرش را فدای جنگ کرد، بلند شد، کار کرد و تا هشتاد و دو سالگی بلند نشد. این کار و مسئولیت ما را واقعا سخت می کند. اگر خداوند در روز قیامت خانم بابایی را پیش روی ما قرار دهد ما چه عکس العملی باید داشته باشیم؟
انتهای پیام