به گزارش ایلنا، فعالیت های ماهیگیری به ویژه آبزی پروری از زیرشاخه های مهم کشاورزی است که می تواند در زمینه سرمایه گذاری، تولید، اشتغال، ارزش افزوده، صادرات و ارزآوری فرصت های زیادی را برای کشور ایجاد کند. وجود امکانات سرزمینی از جمله سواحل وسیع نیز بر این مزایا افزوده است و سرمایه گذاری و تجربیات ارزنده ای طی چند سال گذشته در این زمینه کسب شده است، اما با وجود این، فعالان آبزی پروری به ویژه در حوزه آبزی پروری با مشکلات فراوانی مواجه هستند. بازار و آنها مبارزه می کنند زیرا این فعالان نمی توانند از سرمایه گذاری ها و تلاش های خود سود کافی و متناسب به دست آورند.
سیاست های نامناسب در توسعه واحدهای کوچک
محمود فلاح، کارشناس و فعال قدیمی حوزه آبزی پروری در گفت وگو با رکنا به نقل از ایلنا، اظهار کرد: یکی از مهم ترین چالش های حوزه شیلات ناهمگونی تولید ناشی از تعریف کوچک است. پروژه هایی در این حوزه که با پروژه های بزرگ آبزی پروری در تضاد است.
وی افزود: مشکلی که در حوزه شیلات و آبزی پروری وجود دارد این است که ادارات سیاستگذاری و عمدتاً سازمان شیلات در این حوزه اقدام به ارتقا و توسعه واحدهای کوچک تولیدی در این مناطق کرده اند که مشکلات جدی برای فعالان و این مشکل ایجاد کرده است. خطر فعال بودن پروژه های بزرگ در این زیربخش را افزایش داده است.
محصولاتی با استانداردهای متفاوت و تفکیک ناپذیر
فلاح تصریح کرد: پروژه های خرد مانند: مشاغل خانگی، پرورش ماهی در استخرهای کشاورزی دو منظوره، طرح های خرد پرورش ماهی و تعدد در صدور مجوز مشکل دارند. به عنوان مثال این مشکل منجر به تولید محصولاتی با هزینه ها، کیفیت ها و استانداردهای متفاوت می شود که قابل تفکیک نیست و هم در بازار مصرف داخلی و هم در بازارهای صادراتی این تفاوت های کیفی مشکلات اساسی ایجاد می کند و با وجود حجم تولید بالا. مانند تفکیک در بازار مشکل دارند، برای تولیدکنندگان چالش ایجاد می کنند و اگرچه میزان تولید بیشتر از نیاز بازارهای داخلی است، اما امکان صادرات این محصولات وجود ندارد. زیرا تفکیک محصولات مناسب صادراتی مشکل می شود و این موضوع یکی از معضلات جدی آبزی پروری است و به همین دلیل همه فعالان این عرصه متحمل ضرر می شوند.
خبر از رکنا