سونامی مصدومیت‌های پارگی رباط صلیبی در فوتبال بانوان

به گزارش خبرنگار ورزشی خبرگزاری آنا علم و فناوری، سیوبهان ویلسون از بیرمنگام سیتی می گوید که بازیکنان در مورد آسیب های ACL در فوتبال زنان «ترس» و «نگران» هستند. ستاره هایی مانند لی ویلیامسون و ویویان میدما در ماه های اخیر از این مصدومیت رنج برده اند.

مدافع ویلسون، که در ماه آوریل ACL خود را مصدوم کرد، به The Sports Desk گفت: “در دو هفته سه یا چهار بازیکن حضور داشتند. این تصادفی نیست. “هر بازیکنی احتمالاً یک نگرانی دارد.”

کارولین ویر، هافبک اسکاتلند، جدیدترین بازیکن مطرحی است که از این مصدومیت رنج می برد و در جریان بازی روز سه شنبه کشورش مقابل بلژیک، رباط صلیبی قدامی خود را پاره کرد. نئو دیویس، جراح متخصص در درمان مشکلات زانو، گفت: «سونامی» چنین مواردی در فوتبال پایه زنان وجود دارد. داده‌هایی که ما نه تنها از بریتانیا، بلکه در سراسر جهان دریافت می‌کنیم، در مورد آسیب‌های شایع ACL صحبت می‌کنند و بدیهی است که ما در مورد فوتبال نخبگان و شیرزن‌ها می‌شنویم، زیرا در رسانه‌ها منتشر شده است. متاسفانه شاهد سونامی صدمات ACL هستیم.

*با شروع سوپرلیگ زنان 2023-24 از یکشنبه، راه حل بحران لیگ قهرمانان آسیا در بازی چیست؟

هویتم را از دست دادم

علاوه بر مصدومیت ویر رئال مادرید، اما واتسون، هافبک منچستریونایتد، که این ماه نیز برای اسکاتلند بازی می کند، دچار مصدومیت مشابهی شد، در حالی که بت مید، مهاجم آرسنال پس از از دست دادن جام جهانی انگلیس به دلیل آسیب دیدگی رباط، غایب بود. بازگشت. ویلسون که در ماه آوریل مقابل ساوتهمپتون در مسابقات قهرمانی زنان مصدوم شد، افزود: “مردم بالاخره شروع کردند به فکر کردن جدی بودن. من این چالش را پذیرفتم و وقتی پای راستم را پایین آوردم تا جهت را به سمت چپ تغییر دهم، زانویم به داخل رفت. صدای پاپ عجیبی شنیدم و می دانستم که کار اشتباهی انجام داده ام. واقعاً نمی فهمیدم تا زمانی که دیگر نمی توانستم راه بروم و با عصا بودم. کاری را که بلد هستید انجام دهید، احساس می کنید کمی از هویت خود را از دست داده اید.»

اضطراب مربوط به آسیب های ACL

تحقیقات نشان می دهد که ورزشکاران زن تا 6 برابر بیشتر از ورزشکاران مرد در معرض آسیب غیر تماسی ACL هستند. دیویس افزود: “ACL یک آسیب ویرانگر برای هر کسی در هر مرحله از حرفه خود است.” من اجازه نمی دهم بیمارانم تا 12 ماه پس از عمل جراحی به فوتبال بازگردند، زیرا می خواهیم بهترین شانس را برای نتیجه خوب به آنها بدهیم. این در نهایت سلامت روان آنها را تحت تأثیر قرار می دهد. »

جودی تیلور بازیکن آرسنال که اخیراً از فوتبال خداحافظی کرده است، ارتباط بین سیکل‌های قاعدگی و آسیب‌دیدگی رباط صلیبی قدامی (ACL) در فوتبال زنان را “ترسناک” توصیف کرده است. وی گفت: به نظر من سیکل های قاعدگی نقش زیادی در این امر دارد. من در مورد شارژ، مدیریت بار، میزان بازی هایی که انجام می دهیم و همه اینها به هم فکر می کنم. امیدوارم تحقیقات بیشتر مفید باشد. چون موضوع ترسناکی است.»

اما راس، پزشک سلامت زنان و دانشمند ورزش، به The Sports Desk گفت: «ما به سرمایه گذاری بیشتری در فوتبال زنان نیاز داریم. نگرانی در مورد آسیب های ACL که در حال حاضر دختران فوتبال را تحت تاثیر قرار می دهد در حال افزایش است. پول و منابع بیشتر به فوتبال زنان کمک خواهد کرد. زیرا این بدان معناست که تیم‌های پشتیبانی عملکرد، مربیان قدرت و آمادگی جسمانی، فیزیوتراپیست‌های بیشتری وجود خواهند داشت. ما فرض می کنیم که اگر عضوی از یک تیم زنان وابسته به یک باشگاه بزرگ هستید، آنها به هر چیزی که تیم مردان به آن دسترسی دارد دسترسی خواهند داشت. معمولا اینطور نیست. ما نمی‌توانیم انتظار داشته باشیم که فوتبال زنان با سرعتی که در حال رشد است رشد کند، بدون اینکه زیرساخت‌هایی برای جلوگیری از شکست بازیکنان ایجاد کنیم.»

با شروع WSL جدید، دکتر راس گفت: «بازنگری در تقویم زنان نخبه برای جلوگیری از آسیب های ACL حیاتی است. تعدادی از این بازیکنان در یورو 2022 حضور داشتند و یک فصل ملی داشتند و سپس راهی جام جهانی شدند. آنها اکنون به یک فصل دیگر در داخل سالن می روند. ما باید به برنامه و برنامه نگاه کنیم و از بازیکنان محافظت کنیم. در غیر این صورت آنها [به دلیل مصدومیت] ما قرار است از دست بدهیم

کارهای زیادی برای انجام دادن

اما هیز، مدیر چلسی، قهرمان WSL، گفت: “هنوز کار زیادی برای انجام دادن وجود دارد. یکی از بزرگترین جستجوها، تیم پزشکی من است که مرا می کشد، من فکر می کنم مهمتر از همه، درس های ارزشمندی است که باید یاد بگیرم. از تجزیه و تحلیل آسیب‌ها، این است که اکثریت قریب به اتفاق در عرض 10 روز پس از تغییرات بین‌المللی رخ می‌دهد. استراحت در باشگاه یا از مسابقات باشگاهی به استراحت بین‌المللی به دست می‌آید.

هیز افزود: “به این سادگی نیست که بگوییم تیم های مختلف بار تمرینی متفاوتی دارند یا برنامه های سفر یا ریکاوری متفاوتی دارند و غیره. ما واقعا باید به کاری که انجام می دهیم فکر کنیم. به همین دلیل است که فکر می کنم این موضوع باید توسط یوفا یا فیفا بررسی شود. می‌خواهید درباره آن تحقیق کنید، به تمام این آسیب‌های بزرگ برگردید و اینکه چقدر سریع با تغییرات بزرگ، با دوره‌ها، تمرین، زمین مسابقه و غیره همزمان شدند. این فقط نظر من است. “هنوز کار زیادی برای انجام دادن وجود دارد.”