روایت رضایی از سفرش به افغانستان و دیدارش با مقامات طالبان

به گزارش ای بی اس نیوز، ابراهیم رضایی در یادداشتی که در اختیار خبرنگار ای بی اس نیوز قرار داده جزئیات سفر هیات پارلمانی ایران به افغانستان را تشریح کرد که در ادامه می خوانید.

«صبح روز شنبه (4 شهریور) با چهار نفر از همکاران نماینده از طریق فرودگاه امام خمینی (ره) عازم کابل، پایتخت افغانستان شدیم.

این سفر به منظور بررسی برخی مسائل و مشکلات دو کشور و همچنین توسعه و تعمیق روابط و بهره گیری از توان کشور در تضمین منافع ملی انجام شد. آقای مرتضوی معاون سفارت و چند تن از مقامات افغان در فرودگاه از ما استقبال کردند. ما جزئیات سفر را در یک جلسه داخلی هماهنگ کردیم.

افغانستان در زمان طالبان تغییر کرد، نام آن از جمهوری اسلامی افغانستان به امارت اسلامی افغانستان تغییر کرد، پرچم این کشور تغییر کرد و تقریباً همه دولتمردان افغانستان تغییر کردند و اعضایی از افغانستان جایگزین شدند. طالبان و مردم پشتون.

من با ذهنیتی منفی به افغانستان رفتم و انتظار داشتم با محدودیت‌های شدید مؤمنان طالبان در کابل، شهری پر از حوادث، محرومیت زنان از عرصه‌های اجتماعی و دولتی، کاملاً پلیسی و امنیتی مواجه شوم.

اولین برنامه ملاقات با آقای قلندر عباد وزیر صحت افغانستان بود که در آن انتقال تجربیات و مشکلات بهداشتی مشترک مورد بحث قرار گرفت.

بعد از ظهر به دیدار آقای امیرخان متقی وزیر امور خارجه افغانستان رفتیم، ایشان در گذشته مذاکره کننده ارشد طالبان با آمریکایی ها بودند. چشم انداز روشن و دقیق؛ ما خواسته‌ها و نگرانی‌های خود را در مورد طالبان و افغانستان، مطالبه هیرمند، تروریسم، شهادت دیپلمات‌ها، ممنوعیت زبان فارسی، جایگاه شیعیان و هزاره‌ها در آینده افغانستان و غیره به‌صراحت در میان گذاشتیم.

امیرخان سرشتی شاعرانه داشت و در ابتدای دیدار و احوالپرسی ما این بیت از شعر سعدی را می خواند: «اگر بر سر و چشم ما ننشینی/ تو را می کشم که زیبا هستی». وی تصریح کرد: ما داعش، سپاه صحابه و جیش العدل نیستیم، ما حنفی هستیم و نزدیک ترین مذهب به شیعه حنفی است. »

بر خلاف برخی تصورات از پیش تعیین شده، طالبان بر دیپلماسی تسلط یافته اند. جنایت مزارشریف و شهادت دیپلمات ها در اگست 2017 بر دوش آنها نیست. من از وزیر خارجه طالبان پرسیدم که چه کسی این جنایت را انجام داده است؟ متقی گروه های غیر طالبان را عاملان این حمله معرفی کرد. جرم به زمان دیگری واگذار می شود.

در خصوص ادعای هیرمند، چندی پیش برخی از کارشناسان کشورمان از سد کجکی بازدید کردند و تایید کردند که آبی برای انتقال (حتی در مسافت 700 کیلومتری) وجود ندارد. خشکسالی در افغانستان میزان آب پشت بند را افزایش داده است. به حداقل رسانده شود. وزیر خارجه طالبان به صراحت گفت: اگر آب باشد و به شما ندهیم، ما مقصریم.

در خصوص صادرات محصولات کشورمان، استخراج معادن برای صنایع متالورژی و غیره، آمادگی خوبی در طرف افغانستان ذکر شده است. وقتی حساسیت ما را نسبت به زبان فارسی دیدند، توضیحات مفصلی در مورد کاربرد فارسی در حکومت افغانستان دادند و حتی تصریح کردند که زبان پشتو یکی از شاخه های زبان فارسی است. شب با یکی از شیعیان افغانستانی در زیارتگاه سخی آشنا شدیم.

صبح یکشنبه (5 شهریور) برای صرف صبحانه میهمان شورای علمای شیعه افغانستان بودیم. آیت الله صالحی رئیس شورا به تشریح تاریخچه و کارکرد آن پرداخت و برخی از اعضا ابراز نگرانی کردند. سپس به وزارت کشور رفتیم و با آقای نورجلال جلالی معاون این وزارتخانه دیدار کردیم که در آنجا به این نکته اشاره کردم که ما در ایران سال ها میزبان میلیون ها شهروند افغانستانی هستیم و آنها از تمامی امکانات (و یارانه) برخوردار هستند. کشور ما در زمینه های آموزشی، بهداشتی، انرژی و … سود خواهند برد، زمان بازگشت مهاجران افغان به کشورشان فرا رسیده است.

عصر با آقای محمد عبدالکبیر معاون نخست وزیر افغانستان ملاقات کردیم و من در مورد لزوم بازگشت مهاجران افغان به کشورشان و همچنین تشکیل دولت فراگیر صحبت کردم. و از توانایی های همه ادیان و اقوام در دولت افغانستان استفاده کند. آقای عبدالکبیر تاکید کرد که “امارت اسلامی افغانستان با ایران مشکلی ندارد.” شام با بزرگان قوم هزاره ملاقات کردیم و نگرانی های آنان را شنیدیم.

روز دوشنبه (6 شهریور) پس از جلسه برای جمع بندی سفر راهی تهران شدیم.

در سفر به افغانستان مذاکرات مثبتی برای صادرات محصولات کشاورزی به این کشور داشتم. ما توافق کردیم که در آینده از تجار افغان در ایران استقبال کنیم.

چرا با طالبان مذاکره کردیم؟

در خصوص سفر هیات پارلمانی ایران به افغانستان چند نکته مهم وجود دارد. اولاً سیاست خارجی حوزه تضمین منافع ملی است، بدون رژیم صهیونیستی در مواقع لزوم با همه مذاکره می کنیم، اما اکنون (غیر مستقیم) با آمریکایی ها مذاکره می کنیم. بنابراین سخنان احساسی مبنی بر عدم ارتباط با حکومت افغانستان، منافع ملی را تامین نمی کند.

ثانیاً، حتی اگر خود همسایگان خود را انتخاب نکنیم، اولویت سیاست خارجی ما ارتباط با همسایگان است، این سیاست منطقی است زیرا سرنوشت ما به هم پیوند خورده و حل بسیاری از مسائل (مانند امنیت و مبارزه با تروریسم) ، مهاجران، مرزها و غیره) بستگی به همکاری و تعامل مشترک با همسایگان دارد. حتی اگر این همسایه را دوست نداشته باشیم. ما با دولت افغانستان کار زیادی داریم و خشم و عدم ارتباط، مشکلات موجود را بدتر می کند.

سوم، طالبانی که ما دیدیم با طالبانی که رسانه ها از آن صحبت می کنند متفاوت است. طالبان (برخلاف آمریکایی ها) کشت خشخاش و تجارت مواد مخدر را ممنوع کرده اند، امنیت افغانستان را (نسبتا) تامین کرده اند، سرسختانه با داعش می جنگند و با شیعیان درگیر هستند. برخی توصیفات تندخویی نسبت به زنان و ادیان دقیق نیست. در عین حال این به معنای تطهیر طالبان نیست و مشکلاتی نیز وجود دارد.

چهارم، افغانستان از نظر اقتصادی ظرفیت زیادی برای صادرات محصولات و واردات بخش زیادی از نیازهای خود دارد. این ظرفیت در گذشته بیش از 3 میلیارد دلار بوده و امروز به کمتر از 2 میلیارد دلار رسیده است. تا این حجم تجارت افزایش یابد. دلیلی وجود ندارد که به دلایل مختلف خود را از این بازار بزرگ که می تواند به ما در دور زدن تحریم ها و افزایش صادرات کمک کند، محروم کنیم.

پنجم، در گفتگو با گروه های مختلف شیعه افغانستان، دریافتیم که اکثریت آنها طالبان را بهتر و موثرتر از دولت قبلی افغانستان می دانند و از آن حمایت می کنند.

ششم، خواسته اصلی ما از دولت افغانستان، تشکیل حکومت فراگیر با حضور تمامی اقوام و مذاهب، تامین امنیت، بازگشت مهاجران، امنیت و آزادی شیعیان و استفاده از توانمندی های آنان در امور اداری است. افغانستان و غیره

انتهای پیام