11:55 – 01 مهر 1403
جو به عنوان کالای اساسی و مورد نیاز در نهاده های دامی با ارز ترجیحی 28 هزار تومان وارد کشور می شود اما در این مورد سازمان توسعه تجارت مجوز صادرات جو باراک را به بهانه اینکه مرحله فرآوری در تاریخ انجام شده است صادر کرد. آن را
مدیرکل دفتر مقررات صادرات و واردات سازمان توسعه تجارت ایران در نامه ای ضوابط صادرات جو مروارید را به گمرک جمهوری اسلامی ایران ابلاغ کرد که بر اساس آن با توجه به درج ارز ترجیحی برای واردات جو به عنوان یکی از نهاده های کشاورزی، صادرات جو مروارید با کد تعرفه 11 و 41 غیرقانونی بوده و تحقق این امر منوط به رعایت مفاد بند ب ماده 23 قانون می باشد.
با توجه به درج ارز ترجیحی برای واردات جو به عنوان نهاده کشاورزی و بر اساس مفاد بند (ب) ماده 23 قانون احکام دائمی برنامه های توسعه کشور، صادرات جو پراک به عنوان یکی از محصولات استخراج شده است. از جو، با کد شناسایی 11.419، غیرمجاز و ممنوع تلقی می شود. بر این اساس صادرات آن مشمول مفاد بند (ب) ماده (23) قانون فوق الذکر می باشد.
در متن این آگهی آمده است:
«وزارت توسعه بازرگانی جهاد و کشاورزی با بازگشت به نامه مورخ 3 اردیبهشت 1403 هجری قمری در خصوص محموله صادرات جو، همراه با ارسال رونوشتی از نامه مورخ 3 شهریور 1403 هجری قمری، درج امتیازات ترجیحی را به ما یادآوری می کند. ارز برای واردات جو به عنوان یکی از نهاده های کشاورزی و بر اساس مفاد بند (ب) ماده (23) از قانون احکام دائمی برنامه های توسعه کشور، صادرات پرک جو (به عنوان یکی از محصولات). ) «استخراج شده از جو» با کد گمرکی 11041900 بدون مجوز و ممنوع تلقی می شود و صادرات آن منوط به رعایت مفاد بند (ب) ماده 23 قانون فوق الذکر می باشد.
همانطور که در نامه فوق الذکر آمده است، صادرات جو مروارید برای بهره مندی از یارانه بدون رعایت قوانین و مقررات مربوطه ممنوع بوده و این تصمیم با رعایت بند (ب) ماده (23) این قانون به تصویب رسیده است. قانون احکام دائمی برنامه های توسعه در کشور در سال 1394 تصویب شد.
بند (ب) ماده (23) این قانون به صراحت بیان می کند که کالاهای مشمول پرداخت حمایت به هر نحوی بدون رعایت شرایط و ضوابط تعیین شده قابل صادرات نیستند. هدف این قانون جلوگیری از سوء استفاده از منابع حمایتی و حفظ منافع ملی است.
در بررسی دلایل جلوگیری از صادرات جو می توان به مواردی از جمله پرداخت یارانه به نهاده های کشاورزی (اخذ جو از حمایت ارز ترجیحی به عنوان یکی از نهاده های اصلی در کشاورزی) اشاره کرد. این بدان معناست که جو با نرخ ارز کمتر از قیمت بازار آزاد وارد می شود تا هزینه تولید برای کشاورزان کاهش یابد.
جلوگیری از سوء استفاده از یارانه ها نیز می تواند یکی از دلایل ممنوعیت صادرات باشد. زیرا اگر صادرات گندم کامل آزاد باشد، احتمال سوء استفاده از این حمایت و قاچاق به خارج از کشور وجود دارد. این می تواند منجر به کمبود جو در بازار محلی و افزایش قیمت آن شود.
در عین حال برای حفظ تعادل بازار داخلی، با ممنوعیت صادرات گبیرک، تعادل بین عرضه و تقاضا در بازار داخلی حفظ شده و از نوسانات شدید قیمت ها جلوگیری می شود.
