جزئیات لحظه شهادت حاج قاسم و ابومهدی از زبان شاهد حوادث پس از جنایت
معاون ابومهدی المهندس که از شاهدان عینی وقایع شب شهادت سردار سلیمانی و ابومهدی المهندس بود، در روایتی از وقایع شب شهادت گفت: بچه ها به من زنگ زدند و گفتند دستی اینجا افتاده که می گویند برای حاج قاسم است.» همه چیز نشان می داد دست حاج قاسم است.
وی افزود: من هرگز اختلاف نظر آنها را ندیدم و حتی اگر ابومهدی در جایی مخالف نظر حاج قاسم بود، حتی به آن اشاره نمی کرد. اگر جایی می دید که حاج قاسم از عدم پیشرفت ناراحت است، تمام تلاش خود را می کرد تا این موضوع حل شود. برعکس این هم بود.
وی در پاسخ به سوال حامد عسکری مجری برنامه که آیا فعالیت حاج قاسم در عراق تصمیمی برای سرنوشت عراق بوده است، گفت: به یک نکته توجه کنید; ویژگی این دو قوم این بود که محدود به هیچ مرزی نبودند و نمی توانستند در مرز تعریف شوند. اجازه بدهید به شما بگویم حاج قاسم ایرانی برای من معنایی ندارد. درست است که میهن پرست بود، اما فرزند مظلوم کشور دیگری را کمتر از ایرانی دوست داشت.
وی ادامه داد: تا به حال حاج قاسم را محبوس در مرز ندیده ام. ابومهدی هم همینطور بود. درست است که آنها به وطن خود علاقه داشتند، اما نگران سایر مردم مظلوم جهان نیز بودند. ضمن اینکه زمینه ورود حاج قاسم و ابومهدی به موضوع یکی بود. در دوران حصر آمرلی همه محاسبات نظامی می گفت با این شرایط و با این تعداد نفر نمی توان وارد آمرلی شد و شکست قطعی است اما حاج قاسم از دوربین نگاه کرد و گفت باید وارد شویم، چون آنجا ما خیمه امام حسین را می بینیم و خیمه ناصر یانصرانی آنجاست، منظورم مظلوم است.
وی با تاکید بر اینکه ورود حاج قاسم به درخواست عراق بوده است، گفت: در واقع نخست وزیر شخصا از ایران خواست که اجازه ورود به عراق را به وی بدهد. علاوه بر این، در شرایطی که همه دنیا عراق را رها کرده و شاهد سقوط شهرهای عراق بودند، حاج قاسم وارد میدان شد. فراموش نکنید که تمام شرکت های آمریکایی که مسئول تجهیز عراق به سلاح بودند، همزمان با ورود داعش به عراق، عراق را ترک کردند. حاج قاسم زمانی آمد که داعش در حرکت بود. او مردم را نجات داد.
خواف گفت: حاج قاسم به این فکر نمی کرد که باید پول تجهیزات و سلاح پرداخت شود. البته بعد از پایان جنگ و آتش سوزی، ابومهدی آنقدر پیگیر شد تا هزینه تجهیزات و سلاح را بپردازد. عراق کشور فقیری نیست و باید بتواند پرداخت کند. ابومهدی یقین داشت که این هزینه ها باید پرداخت شود و نظر حاج قاسم اصلا حسابداری مالی نبود.
علی فاضل در پاسخ به این سوال گفت: این داستان شبیه خانه ای است که در محله شما آتش گرفته است. آیا اجازه می دهید آتش خانه همسایه به خانه شما برسد؟ اگر کسی بیاید به خانه همسایه آب بپاشد به او می گویید که به خلوت او تعرض می کنید، علاوه بر این در مکتب اسلام می گویند اگر همسایه نیاز به کمک داشت باید به او کمک کند.
انتهای پیام
علی خواف گفت: یادم می آید نزد حاجی آمدم تا کاری برای او انجام دهم. دیدم ساعت 12 شب داره لباس میپوشه که بره یه جایی. نمی دانستیم حاج قاسم می آید. یعنی هیچکس خبری نداشت. در نتیجه خروج ابومهدی در ظهر برایم عجیب بود. سعی کردم با او صحبت کنم، اما او قبول نکرد. خیلی باهاشون دعوا کردم که بیرون نروند ولی قبول نکردند. حتی به آنها گفتم صبر کنید تا من با شما بیایم اما باز هم قبول نکردند و فقط دو نفر از بچه ها با او رفتند که آنها هم جایی در مسیر از ماشین پیاده شدند و برگشتند.
وی ادامه داد: به اتاق برگشتم، مدتی گذشت تا اینکه پیام فوری روی گوشیم آمد که فرودگاه بمباران شده است. فکرم اینطور نشد که ابومهدی به فرودگاه رفت و حتی حاج قاسم هم قرار بود به عراق بیاید. ابومهدی به من گفته بود که نزدیکم و به زودی برمی گردم. من نگران نبودم و حتی فکر می کردم که گروه های مقاومت به آمریکایی ها ضربه زده اند. کم کم خبرهای بیشتری آمد تا اینکه متوجه شدم مراسم حشد الشعبی در فرودگاه برگزار می شود.
وی خاطرنشان کرد: از ابومهدی خبری نشد و آرام آرام نگران شدم. به تلفن بچه هایی که همراهش بودند زنگ زدم، خاموش بودند. گوشی ابومهدی را گرفتم و دیدم در اتاق ماست. ابومهدی بدون گوشی رفته بود. پیاده شدم و به فرودگاه رفتم. در راه تلفن ها ادامه داشت و همه دنبال ابومهدی می گشتند. تا رسیدن به فرودگاه متوجه مسیر و زمان نشدم. دیدم شرایط عادی است و مردم به راحتی وارد و خارج می شوند. از دور آتش گلوله باران را دیدم و به سمتش رفتم. وقتی صحنه را دیدم حس عجیبی به من گفت که برای ابومهدی اتفاقی افتاده است.
خواف درباره وضعیت فرودگاه پس از این حادثه گفت: زمین پر از تکه های آهن بود و بوی سوختن بدن انسان فضا را پر کرده بود. عده ای در حال خاموش کردن آتش بودند. فضا بسیار تکان دهنده بود و هیچ کس داستانی نداشت. به مرکز آتش رفتم و ماشینی را دیدم که مشخص بود موشک اصابت کرده بود. سوار ماشین شدم از صندلی عقب چیزی باقی نمانده بود اما تکه ای از جسد محمد شیبانی و محمدرضا جلوی خودرو باقی ماند.
وی افزود: در اطراف خودرو جسدهای متعددی وجود داشت که هیچ کدام از آنها نشانی از ابومهدی و حاج قاسم نداشتند. اجساد وحید، شهروز و حسن قابل شناسایی بود اما جسد محمدرضا بی سر بود. ظاهراً شدت ضربه به خودروی دوم کمتر بوده و اجساد قابل شناسایی بوده است. یکدفعه یکی از بچه ها به من زنگ زد و گفت دستی اینجا گذاشته اند که می گویند برای حاج قاسم است. او مرا به آنجا برد، دنیایم به هم ریخت. دست دادم، راهی نبود که بگویم دست حاج قاسم نیست. همه چیز نشان می داد که دست حاج قاسم است و بیان آن سخت ترین کار زندگی ام بود.
ابومهدی المهندس نماینده مجلس ضمن بیان خاطره ای از زندگی شهید سلیمانی گفت: روزی که حال حاج قاسم وخیم بود برای مداوا به ملاقات ایشان رفتم. پیراهنش را که باز کردم دیدم حتی یک قسمت سالم از بدن حاجی نیست و همه جا پاره شده است. بدنش آنقدر عمل کرده و ترک خورده بود که نمی دانستم کجا را چک کنم. حاج قاسم هم ماجرای تمام ترکش هایی را که آن شب خورده بود برایم تعریف کرد. این چیزی بود که باعث شد وقتی قطعات بدنش را در فرودگاه پیدا کردم، از روی ترکش آن ها را تشخیص دهم.
وی همچنین درباره وضعیت ابومهدی المهندس گفت: دیگر جنازه ابومهدی وجود نداشت. در همان تاریکی روی زمین نشسته بودم و دنبال اعضای بدن می گشتم. تکه ای از پشت سر با مو پیدا کردم. موها از دوده پوشیده شده بود. آنها را شستم و متوجه شدم که مال ابومهدی هستند.
علی خواف در بخشی دیگر از سخنان خود در برنامه «Un et Vingt» درباره رابطه شهید سلیمانی و ابومهدی گفت: این دو نفر جدایی ناپذیر بودند و می شد آنها را یکی دید. خصوصیات رفتاریشون خیلی شبیه بود و نمیشد تشخیص داد کی فرمانده و کی سرباز. همان قدر که ابومهدی از حاج قاسم اطاعت کرد، در خیلی جاها حاج قاسم ابومهدی را فرمانده کرد.