جایگاه ویتنام در تجارت خارجی ایران و چند پیشنهاد برای توسعه همکاری ها
در سال 1401 سهم ویتنام در آمار تجارت ایران کمتر از 1 درصد و مبادلات تجاری دو کشور بیش از 140 میلیون دلار بوده است، اما در گذشته تجارت 2 میلیارد دلاری ایران و ویتنام را هدف قرار داده است که به نظر می رسد این رقم را داشته باشد. به دست آمده است. با اقداماتی مانند ایجاد صندوق بازرگانی ویژه. ، توافقنامه مبادله کالا و غیره. ممکن است به این رقم نزدیکتر باشد.
به گزارش ای بی اس نیوز، مرکز پژوهش های اتاق بازرگانی ایران در گزارشی با عنوان «توسعه تجارت با ویتنام مستلزم تدوین برنامه راهبردی منسجم» به تحلیل فرصت ها و توانمندی های اقتصادی ویتنام پرداخت.
بر اساس این گزارش، از مجموع بیش از 53.1 میلیارد دلار صادرات ایران در سال 1401، ویتنام تنها 0.17 درصد را به خود اختصاص داده است و از این نظر در بین 150 شریک تجاری ایران در رتبه 36 قرار دارد. در زمینه واردات نیز این کشور در بین 121 شریک تجاری ایران در زمینه واردات با 0.15 درصد از کل واردات ایران معادل 59.6 میلیارد دلار در رتبه 116 قرار دارد.
همچنین در سه ماهه اول سال 1402 کل صادرات ایران به ویتنام معادل 144.6 تن به ارزش بیش از 48.7 میلیون دلار و کل واردات ایران از ویتنام معادل 4.3 تن به ارزش 13.1 میلیون دلار بوده است.
روند تجارت ایران و ویتنام
از سوی دیگر واردات ایران از ویتنام از نظر وزنی طی دوره 2016-2016 کاهش یافته و اگرچه در سال های 1400 و 1401 افزایش داشته است، اما در سال 1396 تنها به 57 درصد این شاخص رسیده است. از نظر ارزشی، واردات ایران از ویتنام. روند مشابهی را نشان دهد. به این ترتیب با وجود افزایش ارزش واردات ایران در سال های 1400 و 1401 نسبت به سال 1395، 43 درصد کاهش یافت.
همچنین طی دوره 1401-1395، تجارت بین دو کشور از سال 1396 تا 1399 به طور پیوسته کاهش یافته و سپس طی دو سال اخیر افزایش یافته است. این نشان می دهد که کاهش ارزش تجارت ایران و ویتنام منوط به لغو تحریم ها در دوره برجام (2015-2017)، خروج آمریکا از توافق هسته ای (2017) و اپیدمی کرونا (ژانویه 2020) نبوده است. در ویتنام و فوریه 2020 در ایران). ; اگرچه این متغیرها امکانات و محدودیت هایی در این زمینه ایجاد کرده اند. در نهایت در سال 1401 ارزش تجارت ایران و ویتنام معادل 31.4 درصد این ارزش در سال 1396 است.
چه کالاهایی بین ایران و ویتنام مبادله می شود؟
در سال 1401 انواع قهوه (24.5 میلیون دلار)، فلفل (10.2 میلیون دلار)، خود ریش تراش (1.3 میلیون دلار)، صفحات و صفحات پلی متیل متاکریلات (995 هزار دلار)، واحدهای ورودی و خروجی با کد 84716090 (961 هزار دلار)، دکسترین و انواع نشاسته (824000 دلار)، موتورهای دیزلی با قدرت کمتر از 150 اسب بخار (745000 دلار)، سیم های الاستومری (684000 دلار)، ذرت شیرین پخته و نپخته (451000 دلار)، نارگیل (433000 دلار)، کارتریج چاپگر لیزری (39 دلار)، کارتریج پرینتر لیزری (39 دلار) .، از جمله اقلام وارداتی ایران از ویتنام.
در همان سال اوره (31.7 میلیون دلار)، قیر نفتی (6.5 میلیون دلار)، قطعات و اجزای ماشین نورد فلزی (4.7 میلیون دلار)، سیمان نسوز (2.4 میلیون دلار)، مفتول آهن و فولاد (1.3 میلیون دلار)، قطعات مرغ منجمد (970000 دلار) ) و غیره از مهم ترین محصولات صادراتی ایران به ویتنام هستند.
یک تجارت 2 میلیارد دلاری را هدف قرار دهید
باید بگویم؛ علاوه بر اتاق بازرگانی مشترک، ایران و ویتنام از سال 1373 کمیسیون مشترک اقتصادی داشتند که در ایران مسئولیت این کمیسیون بر عهده وزارت کشاورزی است. علاوه بر این، دو کشور در حال آماده شدن برای برگزاری دهمین نشست کمیسیون مشترک با هدف قرار دادن دو میلیارد دلار تجارت هستند. این هدف گیری پس از توافق هسته ای ایران انجام شد. علاوه بر این، علاوه بر یادداشت تفاهم همکاری های علمی و فناوری (2013) و تفاهم نامه بانکی (2015)، مجموعه ای از توافقات در مورد روابط تجاری و اقتصادی بین دو کشور وجود دارد.
موانع تجاری ایران و ویتنام و چند پیشنهاد
اما با وجود توافقات متعدد در حوزه تجارت، سرمایه گذاری و حمل و نقل و با وجود اراده سیاسی برای گسترش روابط تجاری دوجانبه به دو میلیارد دلار، ارزش مبادلات تجاری دو کشور هرگز از 450 میلیون دلار فراتر نرفت. علاوه بر موضوع تحریم، نبود برنامه راهبردی مدون در خصوص توسعه تجارت با ویتنام و همچنین عدم وجود موافقتنامه های تجارت ترجیحی و آزاد که روابط تجاری ایران با تمامی شرکای خود را با مشکل جدی مواجه کرده است. ، یک سری اقدامات و سیاست ها می تواند حجم تجارت دوجانبه را افزایش دهد.
بنابراین، با توجه به اینکه محدودیت های بانکی و بحث حمل و نقل از مهم ترین موانع روابط تجاری ایران و ویتنام است، اقداماتی از جمله ایجاد صندوق ویژه تجارت دو کشور، توافق نامه ترخیص کالا، ایجاد خط دریایی تجاری مستقیم و پروازهای مستقیم بین دو کشور از جمله موضوعاتی است که می تواند تا حدودی بر موانع فعلی فائق آید.
ایجاد خطوط تولید در قالب مناطق صنعتی مشترک ایران و ویتنامی، تسهیل تردد فعالان اقتصادی دو کشور، برگزاری دوره های آموزشی دسترسی به بازار و پتانسیل های آن، برگزاری نمایشگاه های تخصصی، افزایش واردات برنج از ویتنام و تعویق به بازار ارائه تسهیلات ویژه صادراتی برخی اقلام از ایران با توجه به جایگاه برنج در سبد صادراتی ویتنام و نهایی شدن قرارداد تجارت آزاد ایران و اتحادیه اقتصادی اوراسیا به دلیل توافق ویتنام با این اتحادیه از دیگر پیشنهادات اتاق بازرگانی ایران برای توسعه روابط تجاری دو کشور
انتهای پیام