در بخشی دیگر از این گزارش آمده است: این توجه به سیاست‌های کیفی و محتوایی باید بر دو بخش دولتی و خصوصی باشد و نظارت بر اجرای آن در طول برنامه مهمترین محور برنامه‌ریزی باشد. ضمناً ارتباط مفاد این برنامه با وضعیت موجود و اندیشه های اصلی در اداره کشور (شامل مشارکت مردمی در توسعه در مقابل رسانه های بخش خصوصی) باید روشن باشد.
در این گزارش آمده است: با نزدیک شدن به پایان برنامه ششم بحث درباره بایدها و نبایدهای برنامه هفتم شکل گرفته است. این در حالی است که با تاکید رهبر معظم انقلاب اسلامی بر ضرورت بازسازی ساختارهای فرهنگی و رسانه ای کشور، باید به سیاست های ابلاغی کشور در برنامه هفتم توسعه توجه ویژه شود.
در این گزارش آمده است: امور جاری باید با دقت از امور عمرانی تفکیک شود و تا حد امکان از مسائل غیرتوسعه ای در برنامه توسعه پرهیز شود. همچنین برنامه ریزان باید در برابر تعمیم تعارضات نهادی به قانون برنامه هفتم توسعه مقاومت کنند.
به گزارش حوزه پارلمانی ای بی اس نیوز، دفتر مطالعات آموزش و پرورش این مرکز در گزارشی به تحلیل سیاست های ارتباطات و رسانه در قوانین برنامه های عمرانی و عمرانی (1400-1327) پرداخت.
در ادامه این گزارش آمده است: از آنچه گفته شد، با توجه به سیر برنامه ریزی ارتباطات در جهان و بر این اساس در ایران (برنامه توسعه و غیره) توجه بیشتر به کیفیت رویکردهای ارتباطی در توسعه هفتم. برنامه ریزی کنید و رویکرد توسعه زیرساخت های ارتباطی را از نظر اهمیت در رتبه دوم قرار دهید.
در این گزارش آمده است: از منظر رویکرد در برنامه‌ها، با توجه به تمایل زیاد کشور به توسعه به‌ویژه در حوزه اقتصادی، تصمیم‌گیرنده توسعه زیرساخت‌ها را پیش‌بینی می‌کند، اما پس از آن به جنبه سیاسی-فرهنگی تحقق می‌یابد. ناهماهنگی این نوع توسعه با اهداف و تبدیل آن به آرمان های انقلاب اسلامی و کاهش برخی پیامدهای منفی است. بالاخره از برنامه پنجم به حالت بی فکری می رسد. البته این وضعیت با کشاندن اختلافات نهادی به برنامه ریزی توسعه، بحران اندیشه کلان ارتباطی کشور را تشدید کرده است.
در گزارش مرکز پژوهش‌های مجلس آمده است: ایجاد زمینه‌های توسعه روزنامه‌نگاری و حرفه‌ای‌گرایی در برنامه هفتم توسعه، راهبردی کلیدی است. موضوعاتی از قبیل توجه به نیازهای اساسی جامعه در فضای رسانه ای، رویکرد از پایین به بالا، تشویق به کنش اجتماعی، بیان مفاهیم و معناهای عمیق تر، تقویت تکثرگرایی و تنوع محتوا با توجه به مالکیت رسانه های جمعی. توجه به استقلال و استقلال تحریریه رسانه ها، تقویت گفتگوهای اجتماعی و غیره. باید در فرآیند در نظر گرفته شود.
در این گزارش آمده است: به این ترتیب سردرگمی از نظر محتوایی منجر به برنامه ریزی ساختمان های بلند و نزول از نظر فرم شد. عدم درج اهداف و اولویت ها در متن قانون، عدم توجه به رابطه اهداف و تصمیمات، نداشتن شاخص های عینی و قابل اندازه گیری و عدم ارائه ضمانت های اجرایی و نظارتی (به ویژه کنترل در حین اجرای برنامه) از مهمترین موارد است. معایب برنامه های توسعه البته مواردی از جمله مطالب مربوط به ترویج اندیشه های حضرت امام و آیین نامه مصوب اجرای برنامه های مذکور از نمونه های نسبتا موفق تلقی می شود که موفقیت ارتباطی و محتوایی آنها نیازمند ارزیابی جداگانه ای است.
