انتهای پیام
یکی از اعضای اتاق بازرگانی تهران عدم فروش نفت ایران را یکی از عوامل تاخیر در توسعه زیرساخت ها دانست و گفت: وقتی از کسری سالانه 45 میلیارد دلاری صحبت می کنیم به این معناست که دولت پول نداشته است. برای مشارکت در پروژه های عمرانی و توسعه زیرساخت ها و کمبود سرمایه داریم. سرمایه گذاری در بسیاری از این حوزه ها عقب مانده است، یعنی علاوه بر بحث کمبود درآمد، اثر دیگری از عدم فروش نفت در توسعه زیرساخت ها نمایان می شود.
وی با اشاره به جایگاه نفت در اقتصاد ایران گفت: ما در تمام دهه های گذشته سهم قابل توجهی از درآمد اقتصاد خود را از فروش نفت به دست آورده ایم، هرچند برخی احساس کرده اند که وابستگی بودجه سالانه نفت باید باشد. اما در عمل دولت همچنان بخش بزرگی از برنامه های خود را در این چارچوب دنبال می کرد. البته چند سال پیش با وارد شدن حساب ذخیره ارزی و سپس صندوق توسعه ملی، بخشی از فروش نفت پروژه های زیربنایی به این حساب و این صندوق واریز شد.
یکی از اعضای اتاق بازرگانی تهران می گوید آثار کاهش فروش نفت ایران تحت تاثیر تحریم ها را باید از دو زاویه دید کاهش درآمد و کاهش سرمایه گذاری.
وی با بیان اینکه می توان به سال های گذشته رسید، اما این امر مستلزم تغییر رویکردهای اساسی است، گفت: باید تلاش کنیم روابط خود را با دنیا بهبود بخشیم و تنش زدایی کنیم. با استفاده از این رویداد می توان روابط بانکی و پولی را از سر گرفت و زمینه فروش نفت و جذب وجوه جدید را فراهم کرد. اگر این تغییرات اتفاق بیفتد ممکن است تا چهار سال بخش زیادی از این تاخیرها جبران شود اما در غیر این صورت برای بازگشت به بازار گذشته خود نیز با مشکل مواجه خواهیم شد.
حمیدرضا صالحی در گفت وگو با ای بی اس نیوز، اظهار کرد: بر اساس برآوردهای اعلام شده از سوی اوپک که در اجلاس اخیر اتاق بازرگانی تهران به آن اشاره شد، ایران در 10 سال گذشته 450 میلیارد دلار درآمد تحت تاثیر تحریم ها از دست داده است. میدان نفتی به تعبیر ساده، در شرایطی که می‌توانستیم از فروش نفت برای وارد کردن آن درآمد به اقتصاد کشور استفاده کنیم، زیان‌ده شده‌ایم.
صالحی ادامه داد: بر اساس سخنان وزیر نفت به بیش از 150 میلیارد دلار سرمایه گذاری در نفت و بیش از 70 میلیارد دلار در گاز نیاز داریم و برای رسیدن به حداکثر ممکن نیاز به درآمدهای سال های گذشته داشتیم و عقب افتادن از نفت مشترک. و برنامه توسعه میدان گازی و کاهش تولید یک زنجیره عقب مانده ایجاد می کند که باید آن را جبران کنیم.
