تجارت گاز با روسیه موقعیت سیاسی ایران را تقویت می کند

حبیب‌الله ظفریان، مدیر گروه انرژی پژوهش‌های مجلس در گفت‌وگو با خبرنگار مجلس: خبرگزاری صداوسیماگفت: هر متر مکعب گاز مصرفی در صنایع کشور از نظر ارزش حرارتی معادل یک لیتر گازوئیل یا نفت کوره است اما قیمت گاز بسیار ارزانتر از فرآورده های نفتی و تقریباً نصف قیمت گازوئیل است و برای این منظور به همین دلیل رویکرد تبدیل سوخت های صنعتی مایع به گاز در کشور اجرا شد.

وی با بیان اینکه گاز از نظر آلودگی بسیار تمیزتر از سوخت مایع است، افزود: کشورهای منطقه ما با توسعه خود به انرژی ارزان تر و پاک تری نیاز دارند. به همین دلیل است که تقاضا برای گاز در این منطقه رو به افزایش است. به طور کلی سهم گاز در تقاضای انرژی کشورها در سراسر جهان رو به افزایش است.

ظفریان ادامه داد: این مزایا نشان می دهد که کشورهای منطقه از همکاری با ایران در حوزه انرژی منافع اقتصادی زیادی کسب می کنند، اما در معادله کنونی سیاست و اقتصاد، ناگزیر به ترجیح سیاست هستند؛ در حالی که در شرایط کنونی، سیاست و اقتصاد را ترجیح می دهند. مانند پاکستان که به دلیل مشکلات سیاسی مجبور به توقف واردات گاز ایران است.

وی بیان کرد: اگر بتوانیم فعالتر و با ابتکار بیشتر وارد این حوزه شویم، از نظر اقتصادی برای همه کشورهای منطقه تامین انرژی مورد نیاز خود به ویژه گاز از ایران مفید خواهد بود. به همین دلیل است که بر اساس برنامه هفتم دولت موظف شد ستاد مدیریت منطقه ای انرژی را تشکیل دهد.

مدیر گروه انرژی مرکز پژوهش های مجلس در پاسخ به این سوال که چرا در حوزه انرژی کشورهایی مانند ترکیه، ترکمنستان، آذربایجان و عراق با ایران همکاری می کنند اما کشوری مانند پاکستان طرح تبادل گاز با ایران را متوقف کرد؟ وی گفت: برای همکاری با ایران در حوزه انرژی، خود کشورها معادله ای چند بعدی را حل می کنند که در آن اقتصاد، سیاست، شرایط اجتماعی داخلی و روابط با سایر کشورها همزمان اهمیت دارد.

ظفریان گفت: ایران باید در حوزه تجارت انرژی انعطاف نشان دهد و با پیشنهادهای مختلف کشورهای مختلف را به همکاری در این زمینه تشویق کند. قراردادهای صادرات گاز به پاکستان و عراق هر دو تحت سخت ترین شرایط تحریم امضا شد.

وی با اشاره به شرایط مساعد برای توسعه بخش انرژی ایران با در نظر گرفتن مازاد گاز روسیه پس از جنگ با اوکراین، گفت: 70 درصد کل سبد انرژی ایران در طول سال به گاز وابسته است. با این وجود، مجموع مصرف گاز سالانه ما 250 میلیارد متر مکعب است، اما پس از جنگ با اوکراین، روسیه سالانه 100 میلیارد متر مکعب گاز مازاد دارد!

این کارشناس انرژی تاکید کرد: اگر بتوانیم این میزان گاز مازاد را از روسیه وارد و سپس به کشورهای منطقه صادر کنیم، جایگاه ایران در منطقه به میزان قابل توجهی تقویت می شود. از نظر تاریخی، نظر عمومی در کشور این است که انرژی مزیت ماست و باید متناسب با منافع اقتصادی و سیاسی خود از آن استفاده کنیم. اولین قرارداد گاز ما در سال 1996 با ترکیه منعقد شد و تقریباً همزمان قرارداد واردات گاز ترکمنستان را امضا کردیم. ایران همچنین مبتکر ایجاد مجمع کشورهای صادرکننده گاز (GECF) بود و در دهه 1990 قراردادهای صادرات گاز به پاکستان و عراق را امضا کرد که در عراق اجرایی شد.

وی افزود: با ابلاغ سیاست کلی اقتصاد مقاومتی، تجارت انرژی با تمرکز بر کاهش تحریم های نفتی با تمرکز بر تجارت گاز، برق و فرآورده های نفتی به جای نفت خام در کشور گسترش یافت. دلایل این سوال بعد از جنگ روسیه و اوکراین به ما ارائه شد که برای پیشبرد این کار نیاز به نظارت و انعطاف در فضای قراردادی دارد.

حبیب‌الله ظفریان، مدیر گروه انرژی پژوهش‌های مجلس در گفت‌وگو با خبرنگار مجلس: خبرگزاری صداوسیماگفت: هر متر مکعب گاز مصرفی در صنایع کشور از نظر ارزش حرارتی معادل یک لیتر گازوئیل یا نفت کوره است اما قیمت گاز بسیار ارزانتر از فرآورده های نفتی و تقریباً نصف قیمت گازوئیل است و برای این منظور به همین دلیل رویکرد تبدیل سوخت های صنعتی مایع به گاز در کشور اجرا شد.

وی با بیان اینکه گاز از نظر آلودگی بسیار تمیزتر از سوخت مایع است، افزود: کشورهای منطقه ما با توسعه خود به انرژی ارزان تر و پاک تری نیاز دارند. به همین دلیل است که تقاضا برای گاز در این منطقه رو به افزایش است. به طور کلی سهم گاز در تقاضای انرژی کشورها در سراسر جهان رو به افزایش است.

ظفریان ادامه داد: این مزایا نشان می دهد که کشورهای منطقه از همکاری با ایران در حوزه انرژی منافع اقتصادی زیادی کسب می کنند، اما در معادله کنونی سیاست و اقتصاد، ناگزیر به ترجیح سیاست هستند؛ در حالی که در شرایط کنونی، سیاست و اقتصاد را ترجیح می دهند. مانند پاکستان که به دلیل مشکلات سیاسی مجبور به توقف واردات گاز ایران است.

وی بیان کرد: اگر بتوانیم فعالتر و با ابتکار بیشتر وارد این حوزه شویم، از نظر اقتصادی برای همه کشورهای منطقه تامین انرژی مورد نیاز خود به ویژه گاز از ایران مفید خواهد بود. به همین دلیل است که بر اساس برنامه هفتم دولت موظف شد ستاد مدیریت منطقه ای انرژی را تشکیل دهد.

مدیر گروه انرژی مرکز پژوهش های مجلس در پاسخ به این سوال که چرا در حوزه انرژی کشورهایی مانند ترکیه، ترکمنستان، آذربایجان و عراق با ایران همکاری می کنند اما کشوری مانند پاکستان طرح تبادل گاز با ایران را متوقف کرد؟ وی گفت: برای همکاری با ایران در حوزه انرژی، خود کشورها معادله ای چند بعدی را حل می کنند که در آن اقتصاد، سیاست، شرایط اجتماعی داخلی و روابط با سایر کشورها همزمان اهمیت دارد.

ظفریان گفت: ایران باید در حوزه تجارت انرژی انعطاف نشان دهد و با پیشنهادهای مختلف کشورهای مختلف را به همکاری در این زمینه تشویق کند. قراردادهای صادرات گاز به پاکستان و عراق هر دو تحت سخت ترین شرایط تحریم امضا شد.

وی با اشاره به شرایط مساعد برای توسعه بخش انرژی ایران با در نظر گرفتن مازاد گاز روسیه پس از جنگ با اوکراین، گفت: 70 درصد کل سبد انرژی ایران در طول سال به گاز وابسته است. با این وجود، مجموع مصرف گاز سالانه ما 250 میلیارد متر مکعب است، اما پس از جنگ با اوکراین، روسیه سالانه 100 میلیارد متر مکعب گاز مازاد دارد!

این کارشناس انرژی تاکید کرد: اگر بتوانیم این میزان گاز مازاد را از روسیه وارد و سپس به کشورهای منطقه صادر کنیم، جایگاه ایران در منطقه به میزان قابل توجهی تقویت می شود. از نظر تاریخی، نظر عمومی در کشور این است که انرژی مزیت ماست و باید متناسب با منافع اقتصادی و سیاسی خود از آن استفاده کنیم. اولین قرارداد گاز ما در سال 1996 با ترکیه منعقد شد و تقریباً همزمان قرارداد واردات گاز ترکمنستان را امضا کردیم. ایران همچنین مبتکر ایجاد مجمع کشورهای صادرکننده گاز (GECF) بود و در دهه 1990 قراردادهای صادرات گاز به پاکستان و عراق را امضا کرد که در عراق اجرایی شد.

وی افزود: با ابلاغ سیاست کلی اقتصاد مقاومتی، تجارت انرژی با تمرکز بر کاهش تحریم های نفتی با تمرکز بر تجارت گاز، برق و فرآورده های نفتی به جای نفت خام در کشور گسترش یافت. دلایل این سوال بعد از جنگ روسیه و اوکراین به ما ارائه شد که برای پیشبرد این کار نیاز به نظارت و انعطاف در فضای قراردادی دارد.