بی توجهی ایران به تنوع منابع انرژی و ذخیره سازی سوخت

به گفته وی، اگر ذخیره سازی زیرزمینی انجام می شد، اکنون با چنین مشکلاتی مواجه نمی شدیم، اگر اقتصاد سالانه 250 میلیارد مترمکعب گاز طبیعی مصرف می کرد، باید حداقل 50 میلیارد متر مکعب ذخیره سازی می شد که می توانستیم از آن استفاده کنیم. در زمان اوج مصرف استفاده کنیم، یکی از ایراداتی که ما به شبکه توزیع انرژی در کشور وارد می کنیم این است که هر روستایی که 40 خانوار دارد و یک خط لوله طولانی در آنجا کشیده شده است، فقط می توانیم برق آنها را تامین کنیم، اما برق هم می توانیم. ما مشکل داریم و این مشکل اساسی باید حل شود.

وی با بیان اینکه در آن زمان 90 درصد صادرات از طریق خط لوله گاز و قیمت گاز بسیار ارزان بود، گفت: همچنین باید توجه داشت که در ایران مانند کشورهای اروپایی، چین که 70 درصد را به خود اختصاص می دهد، ذخایر زغال سنگ نداریم. مصرف آن به زغال سنگ، بزرگترین تولید کننده زغال سنگ در جهان است، اما ما در کشور خود زغال سنگ نداریم.

مرتضی بهروزی فر در گفت وگو با ای بی اس نیوز، با بیان اینکه برای بررسی موضوع سوخت باید به چهار دهه گذشته برگردیم، گفت: در دهه 60 این سوال مطرح بود که آیا برای گرم کردن اکثریت مصرف داخلی و کوچک از نفت سفید استفاده کنیم. یا در بعضی جاها از گازوئیل استفاده می شد. با توجه به اینکه ایران یک کشور صادرکننده نفت است و به دنبال این بود که نفت بیشتری در اختیار داشته باشد، از طرف دیگر مشکل توزیع وجود داشت، سیاست بر اساس این اصول بود که ایران با توجه به اینکه ظرفیت زیادی در این زمینه دارد. گاز و در آن زمان توجهی به صادرات آن نمی شد، بنابراین گاز به کانون اصلی مصرف داخلی تبدیل شد.

بهروزی فر با اشاره به اهمیت مدیریت مصرف در کشور گفت: ما نتوانستیم مصرف را بهینه کنیم و تولید را متناسب با ذخایر افزایش دهیم، یعنی به دلیل تحریم ها امکان جذب سرمایه و فناوری برای افزایش وجود نداشت. تولید، از دیگر صنایعی که در ایران تعریف کردیم عمدتاً انرژی بر بودند، حداقل در دهه 70 و 80 این بحث مطرح شد که ما به عنوان کشوری با ذخایر عظیم گاز ارزان، صنایعی را بر اساس مصرف بالای گاز طراحی کرده بودیم. گاز طبیعی.

انتهای پیام